این درختان عزیز ایرانی از بچه دره بجنورد تا تنگ ماغر بهبهان!

    برخی از ماندگاری‌ها و متفاوت‌بودن‌ها ناشی از استقرار در محلی است که تاب زندگی در آن بسیار دشوار و ادامه‌اش، یک جنگ واقعی است … شاید در دنیای آدم‌ها، نلسون ماندلا و سرگذشت دشواری که در سخت‌ترین و محدودکننده‌ترین رژیم آیارتاید جهان طی کرد، مصداقی از این معنا باشد و در دنیای درختان، شاید این دو نمونه‌ی عزیز ایرانی! نمونه‌هایی که جملگی به مرز جاودانگی و حرمتی واقعی در نزد تاریخ رسیده یا خواهند رسید …

     این که تکه‌ای پارچه‌ی رنگی را بگیرند و با آرزویی خوب به درختی بیاویزند، راز ماندگاری برخی درختان ما در پهنه‌ی 165 میلیون هکتاری وطن در طول تاریخ پرفراز و نشیبش بوده است. زیرا آن رسم دیرین، نشان از آن دارد که مردم او را دوست دارند و ما باید به این دوست‌داشتن احترام نهیم، نه این که انکارش کرده و یا ریشه‌هایش را بسوزانیم!

درختی مورد احترام در بچه دره - خراسان شمالی

این درختان را باید دوست داشت، زیرا مردمی که در کنارشان زیست می‌کنند هم آنها را بسیار دوست داشته و احترام می‌نهند. آنها روایتگر نوع نگاه به طبیعت در زیست‌بومی هستند که گاه در موردشان کمتر می‌دانیم.

نمای دورتر از محل استقرار درخت یاد شده در بچه دره

دشواری عجیب و باورنکردنی محل استقرار درختان در تصاویری که می‌بینید، شاید راز ماندگاری و مورد توجه قرار گرفتن آنها بوده باشد! نه؟

تنگ ماغر - جنوب کهکیلویه و بویر احمد

دو تصویر نخست، منطقه بچه دره، روستایی از توابع بخش رازوجر گلان شهرستان بجنورد در خراسان شمالی است و دو تصویر بعدی، کوهستان یا تنگ ماغر، واقع در جنوب استان کهکیلویه و بویراحمد در مرز استان خوزستان و نزدیکی شهرستان بهبهان را نشان می‌دهد.

نمایی نزدیک تر از این درخت استوار در تنگ ماغر

دو تصویر دیگر از روستای بچه دره بجنورد و یکی از اهالی معصوم و نازنینش

نمای عمومی از روستای بچه دره بجنورد


دخترکی زیبا از اهالی بچه دره


    در همین باره:
– هم آن بادام کوهی را در بافق و هم آن پای مصنوعی را در کامبوج جدی بگیرید!

– از تنگرس مرکزی تا خینجوک خراسان

2 فکر می‌کنند “این درختان عزیز ایرانی از بچه دره بجنورد تا تنگ ماغر بهبهان!

  1. وحدانی

    با سلام و درود خدمت شما استاد عزیز
    مطالب بسیار متنوع و ارزشمندی را منتشر می نمایید. از مطالب ارزشمند شما با ذکر منبع در وبلاگ این باشگاه بهره بردیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *