اگر روزی روزگاری گذرتان به جاده‌ی قدیم و خاکی کازرون – شیراز افتاد، حتماً سری هم به روستای متروکه‌ی پیر بنکی در جوار کتل دختر (۲۰ کیلومتری خاور کازرون) بزنید و در آنجا با چشمان خود ببینید که یک درخت بنه – Pistacia – چگونه ایستادن و ماندن در اوج را به بینندگانش آموزش می‌دهد!
شاید اگر این درخت هم در جایی مثل دیگر هم جنسانش مستقر شده بود، به همان بلایی دچار می‌شد که دیگران؛ یعنی یا فراموش می‌شد و یا درو!
امّا حالا نه تنها مردم محلی او را عزیز می‌دارند و کرامت می‌بخشند؛ بلکه شاید به دلیل همین جانمایی استثنایی‌اش، روزگاری به مشهورترین و پربازدیدترین درخت بنه‌ی ایران تبدیل شده و بسیاری در کنارش عکسی به یادگار بگیرند.
از فرهاد فخری عزیز – معاون برنامه ریزی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان بوشهر – که این تصاویر را دراختیارم قرار داد تا در لذت دیداری‌اش با خوانندگان گرامی «مهار بیابان‌زایی» سهیم شوم؛ قدردانی می‌کنم و البته مژده می‌دهم که فرهاد تصاویر دیگری هم از طبیعت ناب خطه‌ی عزیز رییس علی دلواری دراختیارم قرار داده که به تدریج منتشر خواهم کرد. به خصوص وقتی که احساس کنم هوای اینجا بیش از حد سنگین شده و دیگر نمی‌شود در آن شناور شد …
به قول اوشو:
کمی سبک‌سری لازم است تا از زندگی لذت ببری و کمی شعور، تا مشکلی برایت پیش نیاید.
مؤخره ۱:
نخست آن که مردم محلی در دیار کازرون به بنه (پسته وحشی) بنک می‌گویند. دوّم آن که کتل دختر قبلاً نامش «کتل دو خطر» (kotal-e do khatar) بوده است که به مرور، دو خطر تبدیل شده به دختر! که البته همچین بی مسمّا هم نیست! هست؟
مؤخره ۲:
یک پیام زیرسطحی – و البته انحرافی – هم این درخت بنه دارد؛ این که آدم فقط باید شانس بیاورد و جای خوبی متولد شود یا به کار گرفته شود؛ بقیه‌اش خودش درست می‌شود!
مؤخره ۳:
واضح است که مؤخره ۲ نظر شخصی نگارنده بوده که البته مسئولیتش را هم برعهده نمی‌گیرد!
