شاید هیچ پل دیگری را نتوان در ایران مثال آورد که تا این اندازه در آلبوم‌های خانوادگی ایرانیان حضور داشته باشد …
    سی و سه پل بی شک یکی از کهن‌‌سازه‌های افتخار آمیز ماست؛ سندی گویا بر توانمندی معمارانی که هنوز هم مهارت‌شان در دنیا زبانزد است. پلی که بیش از ۴ قرن از ساختش می‌گذرد و همچنان با تاجی ۳۰۰ متری ، عنوان طولانی‌ترین پل بر روی زاینده‌رود را به خود اختصاص داده است.
    با این وجود، از زمان آغاز احداث قطار شهری اصفهان، بسیاری از علاقه‌مندان به این میراث کهن و یگانه مراتب نگرانی خویش را نسبت به عواقب توسعه‌ی افسارگسیخته بر روی ماندگاری کهن‌زادبوم‌های تاریخی اصفهان، به ویژه چهارباغ و سی و سه پل اعلام داشتند.

    تا جایی که شوربختانه امروز همه می‌دانند که مسیر عبور تونل مترو، اشتباهی طراحی و اجرا شده و به مراتب این تونل عرض بستر زاینده‌رود را از مسافتی کوتاه‌تر به پایه‌های پل عبور داده شده است. رخدادی که سبب شده احتمال تخریب این پل ناهمتا در اثر لرزش ناشی از عبور مترو بسیار محتمل باشد.
    اینک چه باید کرد؟ کافی است مدیریت شهری اصفهان درک کند که تونل مترو را می‌توان از نو طراحی و اجرا کرد، اما سی و سه پل یگانه است و امکان ریسک و آزمون و خطا در مورد آن وجود ندارد. درست مثل ببر مازندران و شیر ارژن و هزاران نسخه کتاب خطی در کتابخانه اسکندریه مصر که به دست نابخردان و آزمندان تاریخ برای همیشه نابود شدند و سوختند. این سازه‌ی کهن هم وقتی رفت، دیگر رفته است …
    پس بیاییم به ائتلاف ملّی حامیان میراث اصفهان ملحق شده و هم‌صدا با هم از تخریب این پل خاطره‌انگیز برای اغلب ایرانیان و جهانیان جلوگیری کنیم.
    اطلاعات بیشتر را از سپهر سلیمی بخواهید.

    مؤخره:
    ماجرای وندالیسم ناصر کرمی را که یادتان هست؟ به نظر می‌رسد بی‌تفاوتی امروز بسیاری از ایرانیان و از جمله وبلاگنویسان نسبت به سرنوشت این پل ارزشمند، یکی از شواهد غیرقابل انکار آن مهار خیلی سفت باشد! نه؟