انتشارِ درخواست #عزل_کلانتری از رییس جمهور در شماره امروز – ۲۵ آذر ۹۶ – روزنامه ارگان دولت!
حسین آخانی
استاد دانشگاه تهران
اتفاقی که اخیراً در جلسه شورای اداری خوزستان افتاد و در آن برخوردهای لفظی تندی بین نمایندگان استان خوزستان و آقای کلانتری رخ داد چیز جدیدی نیست. مشابه همین اتفاق قبلاً در زمان خانم ابتکار و بسیاری از جلسات مشابه هم رخ داده بود. به یاد آورید جلسه‌ای که در حضور آقای کیانیان و مدنی در همایش صدای پای آب افتاد هم بسیار شبیه همین صحنه اخیر بود.
این تازه از نتایج سحر است. برای کسانی که با مقوله آب آشنا هستند در کشور خشکی چون ایران چنین رفتاری خیلی غیر طبیعی نیست. در روستای ما تقسیم آب قنات از مهم‌ترین مسائل روستا بود. جالب بود که همیشه انتخاب میراب تابع دموکراسی بود. آن هم نه رأی شکننده که اکثریت مطلق و اجماع لازم را داشت. به همین دلیل میراب هم اقتدار داشت و هم مورد اعتماد بود.
آنچه رابطه سنتی و تاریخی در تقسیم آب را در ایران به هم ریخته است دخالت تکنوکرات‌های وزارت نیرو و سدسازان الهیه نشین و…. بود که به‌دلیل وابستگی به قدرت مردم را کنار زدند و خود را عقل کل و صاحب همه چیز دانستند. آنها به کسی گوش نمی‌دادند و هنوز هم نمی‌دهند. آنها با همراهی کلیدداران خزانه ساخت هر سد و هر پروژه‌ای را کلید می‌زدند. آنها با دکترین «به شما مربوط نیست» کل ساختار هیدرولوژیک کشور را ویران کردند. کفگیر به ته دو دیگ خورده است؛ هم دیگر آبی در رودخانه‌ها برای سد سازی‌های بیشتر و هم بودجه‌ای در خزانه نیست. اما این غول‌های ایجاد شده دست بردار نیستند. برای آب یا به جان رودخانه‌های شمال و مرزی افتاده‌اند (تا به بهانه امنیتی و محرمانه بودن اجازه اظهار نظر به مخالفان ندهند) یا پروژه‌های انتقال آب – که به مراتب خطرناک‌تر از سد‌سازی است – را عَلَم کرده‌اند. برای تأمین پول هم به خطرناک‌ترین روش همان استقراض از خارجی‌ها افتاده‌اند، غافل از اینکه کشوری که مقروض شد دیگر نمی‌تواند آقای خاورمیانه باشد.
وقتی در رسمی‌ترین جلسات – که سیاستمداران با تجربه و دانشگاهیان هستند – چنین اتفاقاتی می‌افتد، باید بدانیم که سطح این تنش در جوامع محلی ده‌ها برابر است و می‌تواند مهم‌ترین چالش امنیتی حفظ یکپارچگی و روابط بین قومی-استانی باشد. در منطقه بحرانی خاورمیانه سیاستگذاران کلان باید آگاه باشند و از سپردن مسئولیت به مسئولینی که باعث تشدید منازعات آبی می‌شوند خودداری کنند.
تجربه عدم رأی به بیطرف (سازه ساز) و رأی بالا به اردکانیان (خواهان تغییر) باید برای دولت مدعی زیست محیطی بودن به اندازه کافی پیام رسان باشد که یکپارچگی و اتحاد مردم ایران در دنیای بحرانی ترامپ زده مهمتر از علایق و تحلیل‌های شخصی و قومی اعضای کابینه است. دادن مجوزهای زیاد برای ساخت کارخانه‌های پتروشیمی در هر جایی، معدنکاوی در هر منطقه حفاظت شده ای انتقال آب به هر مکانی و سد‌سازی در هر اکوسیستمی بدون ملاحظات زیست محیطی، چه تفاوتی با سماجت های دولت قبل در ساخت مسکن مهر و تصمیمات استانی چند دقیقه‌ای دارد؟ فراموش نکنید که ادامه این سیاست می‌تواند چنان سبد رأی مردم را در ۱۴۰۰ لرزان کند که از درونش «احمدی نژاد» دیگری متولد شود. حفظ آینده ایران در دنیای ناپایدار امروز مهمتر از دوستی‌های شخصی برخی اعضای کابینه است. تا دیر نشده
تدبیر کنید.
https://t.me/didehbaanzistboom
انتشارِ درخواست #عزل_کلانتری از رییس جمهور در شماره امروز – ۲۵ آذر ۹۶ – روزنامه ارگان دولت!
پاسخ دهید