🔻درس‌آموخته‌های مردم روستای الگن به مدیران کشور در حوزه منابع‌طبیعی و محیط‌زیست!🔻
🔸️جایگاه مردم در تاب‌آوری سرزمین!
🇮🇷: @darvishnameh
📒یادداشت محمد درویش در صفحه نخست روزنامه فرهیختگان؛ ۲۴ تیرماه ۱۳۹۹۹
✍بدیهی‌ترین اصل در پایداری نظام‌های سیاسی، کیفیت رابطه بین مردم، دولت و حکومت است. هرقدر که اضلاع این مثلث از هم‌نشینی لاجرم در کنار یکدیگر بیشتر لذت برده و بکوشند از بار همدیگر بکاهند، درمجموع بر کیفیت حکمروایی افزوده شده و از شمار و شدت بزهکاری‌ها، تخریب‌ها، کدورت‌ها و فرسودگی‌ها در همه‌ی حوزه‌های اقتصادی، امنیتی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و محیط‌زیستی کاسته می‌شود. در این میان، موضوع محیط‌زیست شاید یکی از عیان‌ترین شاخص‌های موید حفظ سرمایه اجتماعی و کیفیت اعتماد بین مردم و حاکمیت باشد. تقریباً هیچ طرح موفق محیط‌زیستی در هیچ کشوری در جهان به اجرا درنیامده، مگر آنکه مردم و جامعه محلی همراهِ آن طرح بوده باشند. از تاسیس سازمان متولی منابع طبیعی کشور حدود ۱۱۰سال می‌گذرد. شما خواننده عزیز روزنامه وزین فرهیختگان فکر می‌کنید این سازمان چندهکتار بلوط‌کاری موفق در زاگرس را در کارنامه خویش داشته است؟ واقعیت تاسف‌بار آن است که حتی نمی‌توانند نشانی دو هکتار جنگل‌کاری موفق و تاب‌آور در زاگرس را بدهند، در حالیکه هزاران هکتار نهالکاری و بذرکاری دستکم در طول نیم‌قرن اخیر انجام گرفته است! چرا؟ پاسخ ساده است؛ دولت بودجه اختصاص می‌دهد و سازمان جنگل‌ها می‌کارد و البته جامعه محلی و دامدار هم بلافاصله آنجا زراعت کرده و یا مورد تعلیف دام قرار می‌دهد! چرا که هرگز به صرافت توجیه جامعه محلی و جلب مشارکت ایشان پیش از شروع طرح برنیامدند. مقایسه کنید با کار ارزشمند یک جوان اهل روستای الگِن – سعید انصاریان – در سرشاخه‌های مارون – جنوب غربی استان کهگیلویه و بویراحمد – که توانسته بیش از هزار هکتار از زاگرس را دوباره در کمتر از دوسال تاب‌آور کند و هزاران جوانه بلوط در آن به آفتاب سلام کرده، از گزند آتش‌سوزی و چرای دام و کشاورزی در زیراشکوب جنگل درامان مانده و نه‌فقط شاهد بازگشت شکوهمند سنجاب‌ها به جنگل بودند که مهاجرت معکوس در روستای الگن هم به وقوع پیوسته و بسیاری از جوانان دوباره به روستای اجدادی خود برگشته‌اند. چگونه چنین موفقیتی رقم خورده و چه درسی برای مسوولین محیط‌زیست و منابع‌طبیعی کشور دارد؟ در واقع سعید انصاریان نخست با صبوری و درایت با اهل آبادی به گفتگوی صمیمانه و شفاف پرداخته و با ترسیم رویای الگن از آنها می‌خواهد تا در آفرینش این رویای سبز و پرشکوه سهم خویش را ایفا کنند. اهل آبادی به سعید اعتماد کرده، میثاق‌نامه‌ای را امضاء کرده و متعهد می‌شوند تا پنج‌سال دام خود را وارد قلمرو هزارهکتاری نکنند. در این مدت، گروهی داوطلبانه مانند محیط‌بان و جنگلبان افتخاری از بزرگترین منطقه حفاظت‌شده مردمی ایران در الگن نگهبانی می‌کنند تا از گزند هر خطر و تجاوز و متخلفی در امان بماند. آنها به این ترتیب می‌خواهند در طول بیست سال آینده، بیش از دومیلیون نهال بلوط، ارژن، زالزالک، بنه و دیگر گونه‌های بومی را بکارند، درکنارش بافت کهن منطقه را ترمیم و بازسازی کرده و کهن‌سازه‌های الگن را به ثبت ملی کنند و بدین‌ترتیب، هم طبیعت را تاب‌آور ساخته و هم با تبدیل الگن به یک الگوی موفق در حوزه میراث طبیعی، فرهنگی و تاریخی، پول پایدار و معیشت قابل اعتماد ایجاد کنند. این عملکرد را با سخنان فرمانده یگان حفاظت محیط‌زیست کشور، #سرهنگ_محبت‌خانی مقایسه کنید که در واکنش به شهادت چندنفر از فعالان محیط‌زیستی برای مهار آتش در زاگرس گفت: آنها احساسی عمل کردند، تقصیر خودشان است و با ما هماهنگ نکرده بودند! چنین سخنان تاسف‌باری معلوم است که سرمایه اجتماعی را می‌سوزاند و از میزان اعتماد بین دولت و مردم باز هم می‌کاهد. کاش این درس عبرتی باشد برای مسوولین کشور که یاد بگیرند با مردم خویش چگونه گفتگو کرده و عملاً آنها را در فرآیند قدرت و تصمیم‌گیری مشارکت دهند.
#سعید_انصاریان
#معجزه_های_الگن
#روزنامه_فرهیختگان
https://t.me/darvishnameh/9236