بررسی تازه‌ترین آمارها و نقشه‌های مربوط به میزان ریزش‌های آسمانی کشور تا 31 فروردین 1388 نشان می‌دهد که ظاهراً «ترسالی» برای ایران در سال آبی پیش رو، بیشتر از آن که یک واقعیت باشد، سرابی بیش نبوده و نمی‌تواند آن گونه که در نیمه‌ی نخست فروردین نشان می‌داد، نتیجه‌ی بازی را تا پایان وقت قانونی به نفع خود محفوظ دارد!
به هرحال آنچه که تا پایان فروردین 88 محرز است، آن که حدود 73 درصد از مساحت کشور (که اغلب این نقاط هم در مناطق مرطوب‌تر غربی ایران قرار دارند)، همچنان تحت تأثیر درجاتی از خشکسالی (از بسیار شدید تا خفیف) قرار دارند.
دکتر مرتضی خداقلی عزیز هم هشدار داده که نباید گول بارندگی فروردین را خورد. چرا که مثلاً مقدار آب سد زاینده رود در سال گذشته در این زمان حدود 750  میلیون متر مکعب بوده است، در حالی که در در این لحظه کمتر از 400 میلیون متر مکعب است. هر چند نکته‌ی امیدبخش آن است که دبی ورودی زاینده‌رود به دریاچه سد شاه عباس نسبتا قابل توجه است (حدود 70 متر مکعب در ثانیه). به هر حال آنچه که مسلم است آن که شهرستان‌هایی چون لار، زنجان، اهواز، جاسک، الیگودرز، کهنوج، جیرفت، زابل، بوشهر، خوی، گرمسار، تهران، گرگان و ایلام همچنان دچار خشکسالی شدید تا بسیار شدید هستند. امّا وضعیت در شهرهای اغلب بیابانی ایران چون نظنز، انار، بیرجند، ایران‌شهر، بیارجمند و تربت جام همچنان رؤیایی است.
آنچه که از بررسی نقشه‌های خشکسالی کشور از دی ماه تاکنون آشکار می‌شود، ضریب تغییرات بسیار زیاد و غیرقابل‌پیش‌بینی‌بودن وضعیت خشکسالی در ایران به عنوان یکی از کشورهای مستقر در سرزمین‌های خشک جهان است. نکته‌ای که نشان می‌دهد کوبیدن بر طبل افزایش وابستگی معیشتی به سرزمین در ایران تا چه اندازه می‌تواند خطرپذیر باشد.

در همین باره:
– تصاویری از سد کرج که وضعیت امروز – 4 اردیبهشت 88 – سطح آب را در آن نشان می‌دهد.

– تصاویری از سد اکباتان همدان در سه مقطع بهار 87، پاییز 87 و بهار 88
– همه‌ی آنچه که باید در باره خشکی و خشکسالی و شاخص‌های مرتبط با آن بدانید
– وضعیت خشکسالی ایران و اصفهان از ابتدای مهر ماه تا پایان دی ماه 1387
– وضعیت خشکسالی ایران و اصفهان از ابتدای مهر ماه تا پایان بهمن ماه 1387
– وضعیت خشکسالی ایران و اصفهان از ابتدای مهر ماه تا پایان اسفند ماه 1387
– وضعیت خشکسالی ایران و اصفهان از ابتدای مهر ماه تا پایان نیمه نخست فروردین 1388