پنج شنبه – هفدهم ژوئن 2010 – كه از راه برسد، مردمان زمين در بيش از 193 كشور جهان براي پانزدهمين سال، آيين‌هاي نكوداشت روز جهاني مقابله با بيابان‌زايي و كاهش اثرات خشكسالي را برگزار خواهند كرد.
بيابان‌زايي را سوّمين بحران فراروي بشر در قرن بيست و يكم نامگذاري كرده‌اند. بيش از 5 ميليارد هكتار از وسعت 13.5 ميليارد هكتاري خشكي‌هاي زمين، متأثر از اين فرآيند ويرانگر و كاهنده‌ي كارايي سرزمين است؛ اما اين همه‌ي ماجرا نيست. چرا كه بيابان‌زايي نه فقط پوسته‌ي بيروني طبيعت را مي‌خراشد و مي‌فرسايد، بلكه سرمايه‌هاي زيستي و ميراث مشترك يك نسل، يك ملّت و يك تمدن را هم ممكن است براي هميشه در غبار ريزگردهاي به آسمان پاشيده‌اش، يا نمك‌هاي مدفون در دل شوراب‌هايش و يا حماقت نهفته در بطن مديريت حاكم بر سرزمينش دفن كند.
براي همين است كه اين هفته مي‌خواهم فقط از بيابان‌زايي بگويم و اين كه براي مهار اين پديده‌ي شوم چه بايد كرد؟ هدفي كه محمّد درويش، 1897 روز پيش براي تحققش، «مهار بيابان‌زايي» را به دنياي وبلاگستان فارسي معرفي كرد.
می دانم که طبیعت ِایران عزیزم ؛
قدردان و دوستدارِِ ِ مهندس محمد درویش از ۱۸۹۷ روز پیش تا ()۱۸۹۷ ضربدر (سالهای پیش رو از این پس) ، هست !
موفق باشید و
مطمئنا هفته ی خواندنی خواهیم داشت!
پاسخ:
ممنون … لطفتان را قدر می دانم.
جناب درويش عزيز
برايت آرزوي موفقيت مي‌كنم آنچه از عهده‌ام بر مي‌آمد انجام دادم ودر خانه‌ي محقر خود اعلان تلاش ستودني‌ات را منتشر كردم
پاسخ:
شرمنده کردی صادق جان.
آقای درویش نازنین…, من از این جهت که دیر با شما و وبلاگ سبزتان آشنا شدم, فکر میکنم نصف عمرم فنا شده است. امیدوارم این رقمی که نوشته اید, به صد ها هزار برسد و ما هم هر روز از محضر شما استاد گرامی بهره مند شویم.
من معتقدم وبلاگ مهار بیابان زایی, بحق دانشگاهی است که تحت مدیریت آقای درویش, علاوه بر پرورش جوانان مشتاق و سبز اندیش برای آینده ی میهن, حفاظت از محیط زیست کشورمان را در سر لوحه ی کارهایش قرار داده و در مقابل طبیعت ستیزان قانون شکن, با تمام قوا ایستاده است. از این رو امیدوارم هر روز شاهد پیشرفتهای بیشتری در زمینه ی دفاع از ارزشهای محیط زیستی اش باشیم.
آقای درویش عزیز, نوشته اید که “…این هفته می‌خواهم فقط از بیابان‌زایی بگویم و این که برای مهار این پدیده‌ی شوم چه باید کرد؟”. چرا فقط این هفته؟ مگر تا به حال از این پدیده سخن نمیگفتید؟ مگر آنچه که ما در تمام سال و سالهای گذشته از شما دیده ایم, تلاش شبانه روزی در جهت مهار همین پدیده ی ویرانگر نبوده است؟ پس چرا میگویید فقط این هفته؟
نکند فکر میکنید در این هفته احتمال معجزه وجود دارد و آنهایی که به خواب خرگوشی رفته اند, بیدار شده و هشدارهای شما را در این زمینه میشنوند؟ من که چشمم آب نمیخورد, ولی با این حال امیدوارم بیدار شوند.
پاسخ:
لذت می برم از خواندن چنین کامنتهایی … لذت می برم از آشنایی با چنین انسان هایی … دوست دارم این فضای مجازی را … زیرا که اگر نبود الان دانش و دانش های طبیعت دوست و وطن پرست را به جا نمی آوردم.
زنده باشی رفیق … مهار بیابان زایی را تا باشم ادامه خواهم داد …
درود بر پشتکار شماآقای درویش
حیفه که ما کاری از دستمون بر نمیاد، تنها کاری که میتونیم انجام بدیم اینه که از مطالب شما تو بحثهای روزانه مون با دیگران استفاده کنیم شاید کم کم ذهن همه ی ملت روشن بشه و همه کم کم با فجایعی که در اطرافشون میگذره آگاه بشن، حساس بشن.
منتظر نوشته هایی استثنائی هستیم
پاسخ:
من هم امیدوارم و از همراهی هاتان بسیار ممنون.
این روز و این فرصت را غنیمت شمرده و یکبار دیگر از تلاشهای محمد درویش خصوصا” در زمینهء لزوم حفظ زیست بوم بیابانهای ایران و نیز درکنار آن ، لزوم مقابله با گسترش بیابانهای ایران به سهم خودم قدرشناسی می کنم.
پاسخ:
سپاسگزار لطیف عزیز و مهربانی ها و حمایت های مؤثرش از مهار بیابان زایی هستم.
شرمنده می کنی رفیق.
وبلاگ مهار بیابان زایی نماد این روز برای ایرانیان :)
پاسخ:
درود بر پیام عزیز.
درود بر درویش بیابان که زیبایی های بیابان را به ما نشان می دهد و برای مقابله با بیابان زایی سالهاست که خستگی ناپذیر تلاش می کند.
پاسخ:
تبریک دیده بان عزیز طبیعت بختیاری سخت می چسبد …
درود.
آفرین به اینهمه پشتکار درویش بیابان! راستی که جناب خاکپور گرامی به زیبایی وصف حال عمو درویش سپهر و ستاره را کردند…
پاسخ:
ممنون پورنگ عزیز … سپهر و ستاره دوست داشتنی را ببوس …
فردا می بینمت.
درود بر شما
مهندس جان خسته نباشی
این عکس جدیدت که با عینکه خیلی توپه
ای-ول
درود بر آقا رضای گل … شما خودت چون توپی، همه رو توپ می بینی رفیق!