همیشه دل مان به این خوش بود که چهارمحال و بختیاری، سرزمینی که تنها یک درصد از مساحت ایران را در نزدیک‌ترین فاصله به سپهر به خود اختصاص داده است، آنقدر از مواهب آسمانی و ریزش‌های نیواری بهره‌مند است که بتوان کابوس خشکسالی را در آن دیار هرگز برای کودکان پاکنهادش معنی نکرد! دیاری که به شهادت‌ آمارهای موجود، 10 درصد از مجموع آب قابل استحصال ایران‌زمین را تولید می‌کند و سرچشمه‌ی بزرگ‌ترین و پر‌آب‌ترین و مشهورترین رودخانه‌های دایمی کشور به شمار می‌آید.
امّا وقتی سخنان حشمت‌الله هاشمی را بخوانیم، درمی‌یابیم که انگار محاسبات و آمال‌مان دارد شتابان از واقعیت دور می‌شود! نمی‌شود؟
به ویژه اگر بدانیم، نامبرده مدیرعامل شركت آب و فاضلاب استان چهارمحال و بختیاری است و علی‌القاعده بیشتر از هر کسی می‌توان به داده‌های آماری وی در حوزه‌ی آب استناد کرد.
این در حالی است که به شهادت نقشه‌های اقلیمی که به همت پایگاه مدیریت خشکسالی استان اصفهان، در اختیار خوانندگان این تارنما قرار گرفته و می‌گیرد، اغلب نقاط بام ایران، در سال آبی 89-1388 در وضعیت ترسالی یا نرمال هم قرار داشته است و نه خشکسالی!
با این وجود، حدود 20 درصد از مجموع چاه‌های آب شرب استان کاملاً خشک شده است و بقیه نیز با 40 درصد افت تا پایان نیمه‌ی نخست سال مواجه شده‌اند! چرا؟
وقتی سرنوشت استانی که قرار است قطب سدسازی ایران باشد، این است؛ وای به حال سرزمین‌هایی که با 50 میلی‌متر بارندگی سالانه در خاور ایران به حیات خود ادامه می‌دهند.
برای آگاهی بیشتر می‌توانید دیده‌بان طبیعت بختیاری را هم ورق بزنید.