درباره دل نوشته های محمد درویش

 

دور بايد شد از اين خاك غريب …

در دل‌نوشته‌ها كوشيده‌ام تا به خودم نزديك‌تر باشم! راستش را بخواهيد، دل‌نوشته‌ها اگر نبود شايد وبلاگي هم نبود! امّا آنقدر اين روزها «خود» بودن و ساده حرف زدن دشوار شده كه مجبور شدم برخي اوقات در قالب‌هايي ديگر حرفم را بزنم كه يكي از آنها مهار بيابان‌زايي و اروند بود … قالب‌هايي كه كمتر برخورنده باشد!! من فكر مي‌كنم يكي از بزرگترين سعادت‌هاي بشر اين است كه بتواند حرف دلش را در جامعه‌اي كه زندگي مي‌كند، بي هيچ نگراني و دغدغه خاطري بزند و ثبت كند … اميد كه آن سعادت روزي قابل لمس شود …

ایمیل من:

[email protected]

6 فکر می‌کنند “درباره دل نوشته های محمد درویش

  1. وحید

    رد پای معلمم در عظمت کویر وآرامشش گویی بدنیال رازیست که شاید انسان را به به باغ زیبای عدن تبعید کرد آری معلمم باقدم هایش معرفت را میجوید پس اگر انسان باشم من نیز میتوانم

  2. روح الله ضيايي كيا

    سلام جناب درويش
    از شما خاهش ميكنم در شبكه اجتماعي ايراني فيسنما عضو شويد تا كاربران اين شبكه هم از وجود شما بهره مند شوند

  3. man

    معرفت روباهی که از شرم دوستانش سکته کرد
    سلام. اینو شما نوشنین؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *