امروز – 29 اردیبهشت – برابر است با روز ملّی حمایت از رودخانه‌ها در برابر سدهای بزرگ. روزی که در ایران، سابقه‌ای کمتر از یک دهه دارد؛ اما جهانیان، از سال 1998 چنین روزی را وارد تقویم خود در 14 مارس کرده‌اند. این که چرا سازه‌ای که به ادعای سازندگانش قرار بوده تا آب را مدیریت و تنظیم کند، خود به مهم‌ترین عامل مرگ رودخانه‌ها تبدیل شده، حکایت تلخی است که نشان می‌دهد: بشر مدرن امروز، بسیار کمتر از بشر سنتی دیروز از قوانین حاکم بر طبیعت سردرمی‌آورد و یا آن که در برابرش کرنش می‌کند.
در همین باره امروز یادداشتی را در وبلاگ نخبگان خبرآن لاین با عنوان: «چرا باید از رودخانه‌ها در برابر سدها حمایت کرد؟» نوشته‌ام و به این موضوع مهم پرداخته‌ام که چرا کسی حتا علیرضا دائمی، مرد قدرتمند وزارت نیرو را هم جدی نمی‌گیرد و به تازه‌ترین هشدارش در مورد بحران آب در ایران توجهی که باید نمی‌کند! می‌کند؟
درود
یادداشت تامل برانگیز بجایی است.
سلام
خواستم بگویم که خود من شخصا با شنیدن اخبار افتتاح سدهای مختلف در کشور، به شدت متاثر می شوم. اما متاسفانه بسیاری از مردم، احداث تعداد بالاتر سد را برابر با پیشرفت بیشتر کشور می دانند. برای آگاه سازی افراد نیاز به اقدامات فرهنگی گسترده ای است. شاید اگر هر نفر حداقل در محیط خانواده و اطرافیان خود فرهنگ سازی کند، بتوان نسبت به آینده منابع طبیعی امیدوار بود.
متأسفانه استاندار بام ایران – چهارمحال و بختیاری – با افتخار اعلام می کند که قرار است تعداد سدهای احداثی در دیار بختیاری را به رقم 25 برسانیم! تا نمایشگاه سدهای بزرگ برق‌آبی برپا شود.
سلام جناب مهندس امروز در همایش طلای بی رنگ در دانشگاه شریف جدا جایتان خالی بود. یعنی راستش را بخواهید محیط زیست در این همایش تنها بود چون بیشتر از رشته های عمران شرکت کرده بودند.ولی باز امروز به نسبت سال گذشته مباحث بسیار منطقی تر بیان شد.
سلام
مطلب را دیر و امروز خواندم هر چند با این روندی که در مدیریت کند و ضعیفی که در کشور حاکم است برای خواندن مطالب علمی و انتقادی شما وحتا اخبار ، هیچوقت دیر نیست!
سئوال بجایی بود” چرا هیچ کس حتا به حرف بالاترین مقام مسئول آب در کشور گوش فرا نمی دهد؟
شاید بخشی از جواب این است که هنوز مدیریت کشور نمی داند بحران چیست و مرزهای آن کجاست؟
فکر می کنند با ثروت باد آورده ی نفتی می توان هر بحرانی را پاسخ گفت .
اگر تدبیری اندیشه نشود دیر زمانی نخواهد بود که بحران های زیست محیطی کشور گره های کوری خواهند بود که حتا با صرف هزینه های هنگفت از ثروت نفتی امکان باز شدن آنها نیز نخواهد بود کاش که هیچوقت نبینیم چنین روزهایی را کاش