در واپسين روزهاي حضور سيد محمّد خاتمي بر صدر شوراي عالي انقلاب فرهنگي، يعني در 22 تيرماه 1384، رييس جمهور وقت ايران، بر پاي مصوبه‌اي مهر تأييد زد كه به موجب آن، دهم ارديبهشت ماه هر سال، آيين‌هاي نكوداشت «روز ملّي خليج فارس» برگزار خواهد شد؛ روزي كه يادآور فرار اشغال‌گران پرتقالي بعد از 117 سال تسلط جابرانه‌ي سواحل جنوبي كشور (21 آوريل 1622 ميلادي) و در پي رشادت‌هاي سپاه ايران به رهبري اميرالامراي فارس (امام قلي‌خان) بود.
و فردا، سوّمين سالي است كه اين مناسبت را بزرگ داشته و گرامي مي‌داريم.
خليج فارس، هرچند بزرگترين خليج جهان نيست (دو خليج مكزيك و هودسن در آمريكا، بزرگ‌تر از خليج فارس هستند)، امّا بي‌شك يكي از مهم‌ترين خليج‌هاي گيتي از منظر ملاحظات جغرافياي سياسي (ژئوپلتيك) و حقوق بين‌الملل است. خليجي كه اينك بيشترين محموله‌هاي گران‌قيمت نفتي را از خود عبور داده و از همين رو، داراي كلكسيوني از مرگبارترين سلاح‌هاي فرامدرن دريايي است.
آنقدر كه اگر مي‌توانستيم فرض كنيم ممكن است روزي زيستمندان ارزشمند خليج فارس به سخن آيند و كليله و دمنه‌اي ديگر آفريده شود، بي‌شك، دل پردردي از آدم‌زميني‌هاي خودخواه و آزمند داشته و آنها را هرگز به دليل جاه‌طلبي‌ها و تماميت‌خواهي‌هاي كوته‌نظرانه‌اشان نخواهند بخشيد. فقط كافي است ببينيم، اغلب شيخ‌نشين‌هاي آن سوي اين خليج نيلگون به بهانه‌ي توسعه و جذب گردشگر، چه تجاوزها و نابخردي‌ها كه نمي‌كنند و چه بلاها كه بر سر اين محيط آبي استثنايي نمي‌آورند، تا آنجا كه با افتخار از ساخت جزاير اقماري مصنوعي به شكل نخل دفاع مي‌كنند. ناوشكن‌هاي ريز و درشت قدرت‌هاي جهاني نيز آنچنان بلايي بر سر موجودات اين خليج يگانه آورده‌اند كه احتمالاً بر سامانه‌ي جهت‌يابي بسياري از ماهي‌ها (بخصوص دلفين‌ها) آثار منفي برجاي نهاده است.
اين درحالي است كه ايرانيان نيز، كم پساب و فاضلاب سمي و مواد نفتي به اين زيست‌بوم دريايي بي‌نظير نريخته و به بهانه‌ي سدسازي و تأمين آب و پتروشيمي و … كم از حجم آب‌هاي شيرين وارد شده به آن نكاستند يا كيفيتش را كاهش ندادند.
و ناسازه يا پارادوكس ماجرا در همين نكته نهفته است. موضوع مهمي كه عموماً در چنين مناسبت‌هايي مغفول مي‌ماند.
راست آن است، خليج فارس به شهادت اسنادي كه از سفرنامه‌ي فيثاغورث در 570 سال پيش از ميلاد مسيح بدست آمده تا نقشه‌هاي جغرافيايي استرابن در 2 هزار سال پيش و استخري در قرن نهم ميلادي و … با همين نام و صفت فارس يا پارس خطاب مي‌شده است؛ در حالي كه قدمت موج معترضين به نام اين خليج، حداكثر به سال‌هاي ظهور پان‌عربيسم توسط قاسم در عراق و ناصر در مصر مي‌رسد.
امّا براي بزرگداشت و اهميت بخشيدن به نام فارسي اين خليج راهبردي، بايد نشان دهيم كه علاوه بر پاسداري از نامش، توانايي حفاظت از كيفيت آب و حيات زيستمندانش را هم داريم و نخواهيم گذاشت تا توان زيست‌پالايي آن دچار خدشه شود.
فرازناي كلام آن كه:
يادمان باشد، روز ملّي خليج فارس فرا مي‌رسد، امّا بلنداي اين روز را نبايد محدود به بامدادان تا شامگاهان دهم ارديبهشت كرد؛ بلنداي اين روز، همپاي حيات 5 هزارساله‌ي تمدّن يك ملّت و ديرينگي تاريخ است. بلنداي اين روز، حرمتي برابر با خون تمام شهيدان و اشك تمام مادران و شيون تمام كودكاني دارد كه براي ماندگاري اين بوم و بر مقدس از شيرين‌ترين و عزيزترين بخش زندگي‌شان گذشتند و رنج آوارگي و غم فراغ بهترين كسان‌شان را با خويش حمل كردند.
خليج فارس مي‌تواند و بايد كه نشانه‌ي اقتدار و شوكت و اميد ايران و ايراني باشد و بماند.
پس در آيين‌هاي گرامي‌داشتش، نه فقط براي نام زيباي ايراني‌اش كه براي حفظ توان بوم‌شناختي و حيات زيستمندانش هم پيمان شويم.
مهندس درویش عزیز خسته نباشی
در همین رابطه پاسداشتی در دانشگاه تربیت مدرس و با حضور سخنرانانی سرشناس از جمله دکتر محمدحسن گنجی، دکتر پیروز مجتهدراده، دکتر محمدرضا حافظ نیا و.. برگزار می شود
موفق باشی
سلام استاد درویش
کمافی السابق مطلب با ارزشی نگاشتید. خداوند خلیج فارس را از گزند سیاسیون و مملکت فروشان بدور نگاه دارد
مانند همیشه زیبا نوشتید استاد…
عالی بود! از آشنائیتان خوشوقتم. سری به ما بزنید . ممنون
روزهای ملی را درویش، مدت‌هاست که به‌جای پاس‌داشت، دارند پاس می‌دهند… خیلی هنر کنیم، باید گلر خوبی باشیم.
حقیقت این است که دیگر این مرز پرگهر را دوست نمی‌دارم. لعنت به مُلک و ملت‌اش که ما باشیم…
پاسخ:
حسين عزيز: شايد حقيقت تر اين باشد كه ” ديگر اين مرز پرگهر ملتش را كه ما باشيم دوست نمي دارد!” اين مرز پرگهر با اعتراض به ما مي گويد: هر هكتار از خاك من 22 برابر ميانگين هر هكتار از خشكيهاي جهان ارزش دارد؛ تنوع زيستي موجود در خاك من در بين همه كشورهاي منطقه ممتاز و شاخص است؛ هيچ كشوري در منطقه نمي تواند ادعا كند كه به اندازه من از تنوع اقليمي، تنوع ارتفاعي، مرز آبي، منابع انرژي فناناپذير خورشيدي، بادي، زمين گرمايي و انرژي فسيلي و منابع معدني و اندوخته آبي و … برخوردار است؛ اما اين 70 ميليون ايراني حتي به اندازه چند ميليون ساكن امارات متحده عربي هم توان ندارند تا كشوري ثروتمند براي خود بسازند!
آري حسين عزيز: اين بوم و بر مقدس، اين ايران عزيز حق دارد تا به ما زنهار زند كه چگونه كشور كوچك و صددرصد بياباني امارات مي تواند بيش از 170 ميليارد دلار صادرات داشته باشد و شما حتي نمي توانيد 80 ميليارد دلار صادرات داشته باشيد؟! چگونه است كه تراز مثبت تجاري امارات به حدود 40 ميليارد دلار مي رسد، اما از ما به 15 ميليارد دلار هم نمي رسد!
درود بر تو حسين جان.
هموطن ناديده ام
اهورا مزداي ايران زمين همواره نگاهبانت باد .
سلام . مطلب با دیدی خوب بیان شده بود . موفق باشی
با سلام . چند وقت پیش ( اردی بهشت 87) ؛ بر حسب اتفاق سفری کوتاه به جزیره ی زیبای هرمز داشتم . بر بالای صخره ای مشرف بر آبهای نیلگون خلیج فارس ایستاده و در سکوت بر این پهنه می نگریستم که یادم آمد روز ملی خلیج فارس نزدیک است. بعد از ساعتی به بالای یکی از برج های قلعه پرتغالی ها رفته و به یاد امام قلی خان و تمامی دلاوران شهید این مرز و بوم فاتحه ای خوانده و با چشمانی نمناک به پایین برگشتم. براستی جای شما و تمامی دوست داران خلیج فارس در آن روز خالی بود.
بازتاب: دل نوشته ها » و بدانيم پيش از مرجان، خلايي بود در انديشه درياها …
بازتاب: پاس » XMM.IR
فارس باید بدونه خلیج عرب میمونه
یاشاسین اذربایجان
باز هم فاشیسم ایرانی این بار در میادین ورزش . قابل پیش بینی بود که خیلی ها که هیچ گونه موفقیتی را برای اذربایجان متصور نیستند و به خیال خام خویش خود را برتر و سزاوارتر از دیگران میبینند با امدن تیم فوتبال تراکتور سازی تبریز به لیگ که با روشهای نا جوانمردانه 8 سال از این اتفاق جلوگیری کرده بودند ناراحت شده باشند.فارسها که که همیشه و همه جا از لحاظ پشتکارهوش تربیت فرهنگ سیاست و…عقب تر از ترکان بوده اند طاقت ذلیل گشتن در میادین ورزشی را نداشتند انهم فوتبال که در ویترین رسانه هاست بگذریم سخن گفتن از این جماعت …. یاشاسین اذربایجان.
هموطن گرامی جناب سهند یا تورک اوغلان: با پاشیدن بذر خشونت و نفاق و توهین هیچگاه نمی توان به امنیت و صلح و آرامش رسید.