🔻از کمبود آب ترسناک‌تر!🔻
🇮🇷 @darvishnameh
۱️⃣ برخلاف پاییزِ خشک، تقریباً در همین بیست و دو روز گذشته از دیماه در اغلب نقاط ایران بیشتر از پاییز، ریزش‌های آسمانی داشته‌ایم و با توجه به مدل‌های هواشناسی و پیش‌بینی‌های موجود، این روند مثبت تا پایان زمستان ادامه خواهد داشت. بنابراین سال آبی پیش رو، حتی در بدترین سناریو هم نمی‌تواند در بین ده سال خشک ایران در نیم قرن اخیر رتبه‌ای برای خود کسب کند. پس این ترس و نگرانی روزافزون از تشنگی و جیره‌بندی آب شرب از کجاست؟!
۲️⃣ در گفتگوی مفصلی که ابوالقاسم رحمانی با نگارنده داشته و حاصلش در شماره امروز روزنامه فرهیختگان منتشر شده است، کوشیده‌ام تا به این پرسش در حد بضاعتم، مفصل و همه‌سونگرانه پاسخ دهم که می‌توانید مشروح آن را در نشانی زیر بخوانید:
http://fdn.ir/77065
۳️⃣ راست آن است اگر راهبردها و سیاست‌های کلانِ توسعه کشور متناسب با واقعیت‌های بوم‌شناختی فلات ایران و درک میزان شکنندگی سرزمین از خطر تغییر اقلیم به‌روز نشده و متحول نگردد، حتی با ریزش‌های آسمانی فراتر از میانگین درازمدت هم مشکل و نگرانی از کابوس تشنگی برطرف نخواهد شد.
۴️⃣ کافی است نگاه کنید به وضعیت وخامت‌بار حوضه آبخیز دریاچه ارومیه که بیش از دوبرابر متوسط کشور بارندگی دریافت می‌کند، اما همینک با چنان بحرانی دست به گریبان شده که قصه پرغصه مرگ غم‌انگیزش به عبرتی برای دانش‌آموزان در دیگر کشورهای جهان بدل شده تا همه بدانند چگونه بزرگ‌ترین دریاچه داخلی یک کشور با حجم آب بیش از سی‌میلیارد مترمکعب می‌تواند در کمتر از دو دهه خشک شود؟! حتی هزینه‌کرد چند ده هزار میلیاردتومانی چند دولت در یک دهه اخیر هم نتوانست آبِ رفته را به جوی بازگرداند! چرا؟
۵️⃣ قصه غم‌انگیز دریاچه ارومیه در حوضه آبخیز رودخانه کرخه و مرگ تاسف‌بار راهبردی‌ترین تالاب جنوب باختری ایران – هورالعظیم – در حوضه آبخیز کُر و سیوند و نابودی بختگان، در حوضه آبخیز زاینده‌رود و مرگ گاوخونی و در حوضه آبخیز هلیل‌رود و فروپاشی جازموریان خود را تکرار کرده و می‌کند و همچنان شاهد تکرارش از شهرکرد تا همدان هستیم.
۶️⃣ چه اتفاق دیگری باید بیافتد تا درک کنیم راهِ سعادت ایران از اصرار بر اقتصادی آب‌محور نمی‌گذرد؟
۷️⃣ برازنده و حقِ مردم ایران نیست که همواره نگران تشنگی و جیره‌بندی آب باشند، وقتی فقط اختصاص هشت‌درصد آب قابل استحصال کشور می‌تواند همه نیازهای شرب و بهداشتی آنها را برای یک‌سال تامین کند. برای ژینایی دوباره ایران باید دست‌کم چهل‌درصد از منابع آب کشور به عنوان حقابه محیط‌زیست به رسمیت شناخته شود تا تالاب‌ها تاب‌آور و رودخانه‌ها از سراب تا پایاب جاری و خروشان بمانند. از شصت‌درصد بقیه هم می‌توان پنجاه و دو درصدش را در حوزه کشاورزی، صنعت و خدمات مصرف کرد و هشت درصد هم با اولویت نخست به شرب و مصارف بهداشتی اختصاص یابد. همزمان با افزایش جمعیت، هنر کشورداری ایجاب می‌کند تا مصرف در بخش‌های کشاورزی و صنعت بهینه شود و نه آنکه از حق محیط‌زیست برداشته و صرف افزایش جمعیت کنیم.
۸️⃣ ظرفیت مخازن کشور هم‌اکنون بیش از پنجاه میلیاردمتر مکعب است و داریم این رقم را به هشتاد میلیارد متر مکعب افزایش هم می‌دهیم. چگونه توان تامین هشت و نیم میلیارد متر مکعب آب شرب مردم را نداریم؟ جز آنکه با بی‌مدیریتی، نابخردی و آزمندی آن را به بخش‌های کشاورزی و صنعت پیش‌فروش کرده و یا در معرض تبخیر قرار داده‌ایم!
#راه_سعادت_ایران
#نه_به_اقتصادی_آب_محور
#فرهیختگان
#محمد_درویش