روز گذشته، دولت عراق شديداً به كاهش حجم آب ورودي رودخانه فرات به كشورش اعتراض كرد و آن را بر خلاف مصوبه و توافق پيشين بين سه كشور تركيه، سوريه (كه آب فرات نخست از آن دو كشور مي گذرد و سرچشمه مي‌گيرد) و عراق دانست. گزارش‌ها حكايت از آن دارد كه به جاي 570 متر مكعب بر ثانيه كه در ماه گذشته وارد خاك عراق مي‌شد، هم‌اكنون دبي ورودي آب فرات به عراق در ايستگاه حسبيه در مرز سوريه فقط 250 متر مكعب در ثانيه است! اين در حالي است كه طرف ترك تعهد كرده بود تا ماه ژوئيه اين ميزان را به 750 متر مكعب بر ثانيه افزايش دهد!
به هر حال، به باور نگارنده، دولت ايران نيز بايد وارد ماجرا شده و از عراق حمايت كند. زيرا كاهش حق‌آبه‌ي فرات به معني گسترش خشكي در بين‌النهرين و تالاب هورالعظيم است كه دود آن – بخوان خاك آن – مستقيماً به چشم هموطنان عزيزمان در خوزستان و ايلام و بوشهر و … مي‌رود.
بنابراين، اگر نمي‌خواهيم تا سال آينده روزهاي بيشتري را در تهران به دليل هجوم دوباره‌ي خس و خاشاك و گرد و غبار و بقيه متعلقات آن تعطيل كنيم، بهتر است كه از همين حالا قاطعانه‌تر و خردمندانه‌تر عمل نماييم.
نكته‌ي تأمل‌برانگيز در اين ميان، آن است كه استحصال آب‌هاي مرزي و تغيير مسير رودخانه‌ها در غرب و شرق كشور در شمار اولويت‌هاي وزارت نيرو و برنامه 5 ساله پنجم هم قرار دارد كه به نظر نهايت كم‌لطفي به ملاحظات زيست پايدار است. بنابراين، وزارت نيرو هم بايد پروژه تغيير مسير آب سرشاخه‌هايي را كه به عراق مي‌ريزد (به بهانه تأمين آب آذربايجان غربي) متوقف كند تا بتواند در مذاكرات با طرف افغاني و ترك دست بالا را داشته باشد.
بار ديگر تأكيد مي‌كنم: بحران ريزگردها ثابت كرد كه ديگر دوره‌ي «چارديواري، اختياري» گذشته و براي حفظ پايدار همين چارديواري بايد بكوشيم تا جهاني بيانديشيم و منطقه‌اي عمل كنيم و حقيقتاً نشان دهيم كه ملاحظات محيط زيستي وفادار هستيم.
يادمان باشد كه خسارت ناشي از خشكي هامون به 600 ميليارد تومان در سال مي‌رسد؛ كاري نكنيم تا به قانون زمين بيشتر از اين بربخورد و با بروز فاجعه‌اي جبران‌ناپذيرتر در غرب و جنوب غرب كشور، ابعاد اين خسارت نيمي از توليد ناخالص ملي‌مان را به هدر دهد.
در همين باره:
– پايان نشست سه جانبه بغداد
– Contractor allegedly supplied tainted water to Iraq base
– Turkey lets more water out of dams to Iraq – MP
– ترکيه ميزان انتقال آب فرات به عراق را افزايش مي دهد
– سوريه خواهان افزايش سهميه آب رود فرات از تركيه شد (به اين مي‌گويند: چراغ سبز براي آغاز جنگ آب)!
سلام
پيگير هستم تا ببينم جريان جلسه امروز مسئولان سه كشور عراق- سوريه و تركيه در اين خصوص چه مي شود . اميدوارم كه به نفع همه باشد.
در خصوص موردي را گفته بودم از كارهاي مثبت محيط زيست نوشته شود – من گوسفند سرا را خواندم و خيلي خوشحال شدم هر چند كه كمي دير اما اقدام كردند به هر حال اينگونه كارها به حفظ محيط زيست كمك شاياني مي نمايد ولي منظور اينست كه كارهايي كه محيط زيست انجام داده و يا نياز است كه انجام شود با يك روش تشويقي نوشته شود و همه دوستان به انتشار و گسترش آن اقدام نمايند تا بدانند كه ما هميشه نيمه خالي ليوان را نمي بينيم هر چند كه كم كاري آنها هم از ديده ها پنهان نمي ماند.
درسته. بايد تلاش كرد كه همه ابعاد را مورد نقد قرار داد و از اقدام هاي مثبت تمجيد كرد. اين رويه همواره در اين تارنما وجود داشته است. اگر مورد مثبتي يافتي به من خبر بده.
چند سال پیش بر سر آب فرات نزدیک بود بین ترکیه و سوریه جنگی رخ بدهد.هر دو کشور بر فرات سد زده اند ترکها سد آتا ترک و سوریه سد حافظ اسد!
اکنون سودان در سرزمین نوبی در شمال سودان و مرز مصر در حال احداس سدی بر نیل است سد ماصر باعت بزیر آب رفتن نیمی از روستاهای مردم نوبی جنوب مصر شد ومردم به ناچار در قاهره حاشیه نشین شدند
کم شدن آب نیل باعت فرسایش شدید دلتای نیل و کاهش شدید صید ماهی در مدیترانه واز دسترس خارج شدن گل و لای حاصلخیز نیل و تجمع آن در پشت سد ناصر شده است
جنگ آب تهديدي جدي در آينده اي نزديك در خاورميانه خواهد بود. نتيجه اي شوم از عقوبت سياستهاي انبساطي جمعيتي! و البته برخي موارد ديگر!
وقتی با دید چند سال آینده دیده می شود ؛نگران کننده است
کاش قبل از این که باز هم در چاه بیافتیم ،چشمانمان را بیشتر باز کنیم
آمين.
به نظر می آید شما قبل از اینکه راه دوری بروید و به کشورهای همسایه ای که تعیین میزان استفاده از آب رودخانه هایشان به ما ربطی ندارد، حکم شرعی صادر فرمایید، یه خورده به داخل کشور نگاهی بندازید و ببینید که چطور داره دریاچه ارومیه از آب خالی می شه و تبدیل به نمکزار می شه.
احمد عزیز: باورم این است که شما این مطلب و مطالب بعدی را به درستی مطالعه نکرده اید. نخست آن که مدیریت آب در کشور خودمان هم بسیار اشکال دارد و به آن بارها پرداخته ام. دوم این که نابخردی ترکها و سوری ها گریبان ما را هم خواهد گرفت. مگر ریزگردها را نمی بینید که تا تهران آمده اند؟