امروز مهمان مردم نجیب و خونگرم شال در استان قزوین بودم. آبادبومی کهن که مردمانش با زبانی اختصاصی به نام تاتی صحبت می‌کنند (گویا یکی از صاحب‌منصبان بانک جدید تات هم اهل همین دیار است) و یکی از بخش‌های شهرستان بویین‌زهرا محسوب می‌شود. آنها در پی راه‌اندازی و استحصال انرژی‌های نو، به ویژه باد و خورشید در منطقه‌ی خود بودند و مشتاقانه امکانات و خدمات فنی را مطالبه می‌کردند.
امّا نکته‌ی حیرت‌انگیزی که یکی از اهالی قدیمی منطقه به نگارنده گفت، شدیداً نگران‌کننده بود! این که در سال 1382 سطح آب زیرزمینی در منطقه ماندراوان (پنج کیلومتری شرق شال) در عمق 25 متری بود و امروز در عمق 50 متری! یعنی به طور متوسط بیش از 4 متر در سال سطح آب زیرزمینی اُفت کرده است. آقای محمّدرضایی یکی دیگر از اهالی منطقه نیز گفت: یادم می‌آید که در سال 1344 سطح آب زیرزمینی در مزرعه ما در عمق یک متری بود، اما امروز در عمق 60 متری هم به آب نمی‌رسیم!
این آمارهای دهشتناک بار دیگر یادآوری‌مان می‌کنند که شتاب بیابان‌زایی و اُفت کارایی سرزمین امروز بیش از هر زمان دیگری خطرناک و بنیان‌کن به نظر می‌رسد.
آیا وقت آن نرسیده تا اندیشه‌ی یافتن و معرفی معیشت‌های جایگزینی که وابستگی کمتری به سرزمین داشته باشند، در اولویت سزاوارانه‌تری در بین برنامه‌های راهبردی توسعه‌ی استان قزوین قرار گیرد؟
در همین باره:
– بحران فرونشست زمين در ايران ، ابعادي بين‌المللي مي‌يابد!
– تصاويري از بزرگترين فروچاله شناخته شده در ايران
سلام،
واقعا آمار وحشتناکی به نظر می رسه! مگه در مجموع آبهای زیر زمینی تا چه عمقی قابل استحصال اند که تا به حال 60 متر سطحشون پایین اومده؟! از این گذشته، فرونشست زمین هم که در چنین منطقه ای باعث کاهش ظرفیت خاک در نگه داری آب و در نتیجه مشکلات بعدی می شه، درسته؟
با این وجود تغییر رو باید نه در پایتخت که در شهرها و روستاها دنبال کرد. کسی گویا گوش شنوایی آن طرف ها ندارد! این خواب ما انگار خرگوشی تر از این حرف هاست!!!
در مورد نهال ها هم به ذهنم رسید که این حرکت رو کمی فراگیرتر کنیم… یعنی در حال صحبت با دوستانم در دانشگاه های شهرهای مختلف هستم تا شاید اونها هم با ما همراه بشوند! دعایمان کنید!
با سپاس
درود بر نفیسه عزیز
در باره تهران و میزان نشست زمین آمارها وحشتناک تر است! چند گزارش در باره آن منتشر شده تاکنون در همین وبلاگ. عمق دریافت آب در برخی استان ها مثل کرمان و یزد و فارس خیلی بیشتر از ارقام مورد اشاره است. درعربستان سعودی و لیبی حتا آب را از اعماق بیش از هزار متر بالا می آورند!
خوشحالم که آن برنامه سبز را داری همه گیرتر می سازی.
زنده باشی.
درود
موافقم که شدیدا نگران کننده بود!
این دست اخبار نگران کننده محیط زیست را که می شنوم و می خوانم ؛همواره ذهنم را سوالی به چالش می کشد؛
چه باید کرد!؟
راستی اون زبان تاتی هم خیلی جالب بود!
باز هم سلام
اونجا که نباید منطقه ی خیلی پر جمعیت و خشکی باشد، به همین دلیل هم تعجب کردم. مصرف عمده ی اونها باید کشاورزی باشد. آدم می ماند که چرا و چرا و چرا نباید طرح هایی مثل آبیاری های تحت فشاری که شما گفتید رو اجرا کنند!!!
راستش جواب این “چرا”ها رو تا حدی می دانم… نمونه ی کوچکش همین برنامه ی خودمان!
در مورد سرعت اجرای برنامه ها در دانشکده ی خودمان چیزهایی به عرضتان رسونده بودم. گفتم حالا که خودمون مدام این پا و اون پا می کنیم از دوستانم که در دانشگاه های دیگه هستند هم بخواهم دست به کار شوند تا بلکه ما هم غیرتی شویم و کارها سریع تر به نتیجه برسد!
دو دلیل سبب ساز این رخداد شده است. یکی مصرف بی رویه آب رودخانه خررود در بالادست منطقه و دیگری حفر چاه های متعدد عمیق و نیمه عمیق در یک دشت ممنوعه.
درود.
به شقایق:
باید روشنگری کرد … باید ناامید نشد و در صحنه ماند … باید با عشق و علم از آموزه های محیط زیستی دفاع کرد.
سلام
وبلاگ پر باری داری
به منم سر بزن
خواستی تبادل لینک کنیم
بای
Wow! Thank you! I continuously wanted to write on my blog something like that. Can I include a portion of your post to my website?
Well I definitely enjoyed studying it. This subject offered by you is very useful for correct planning.