کوشان مهران را که یادتان هست؟ وبلاگ ندارد، اما وبلاگ‌نویس‌ها را دوست دارد؛ درس محیط زیست خوانده و هنوز هم می‌خواند؛ اما با اغلب استادان این رشته مشکل دارد! ایران را به خوبی می‌شناسد و به خصوص با تنوع زیستی‌اش بسیار نسبت دارد و نبض زمین را خوب می شناسد! از این گذشته تقریباً تو همه چیز سرکی کشیده و می‌کشد. با این وجود، هنوز در برابر وسوسه‌ی وبلاگ‌نویسی مقاومت کرده و ترجیح می‌دهد که همچنان کامنت نویس وبلاگستان سبز باقی بماند.
دیروز تلفنی پیشنهادی را برای نجات ذخیرگاه 13 هکتاری بلوط در استان مرکزی (شازند) مطرح کرد که ضمن سپاس از احساس مسئولیت و عشق پاکش به محیط زیست وطن، بد ندیدم که آن را در مهار بیابان‌زایی به ثبت رسانم. به خصوص که خوانندگان ثابت این تارنما لابد قصه‌ی سنجاب‌ها را در باغ گیاه‌شناسی ملّی ایران به یاد دارند؟
مهران هم خواسته است تا صدایش به گوش مسئولین منابع طبیعی استان رسیده و برای نجات آن قطعه‌ی 13 هکتاری و امکان زادآوری بهتر بلوط‌ها، تعدادی سنجاب را در منطقه رهاسازی کنند.
امیدوارم که این پیشنهاد عملی شود.
خسته ام ایاباید فکر کرد یا نکرد
خیلی جالب بود.
دست آقای مهران درد نکنه .
درود بر شما آقای درویش عزیز که همچنان بر عزم خود راسخید و می نویسید و مارو آگاه می کنید. راستش از این همه بی رحمی به طبیعت و میراث فرهنگی که نسبت به کشورمون میشه دلم شکسته ولی چندروز پیش که باران شدید همراه رعد و برق توی رشت می اومد ناگهان غرش رعد و برق قدرت اون دانای قهار رو به من یاد آوری کرد به یاد جمله ای از یک کارگردان افتادم که می گفت “همیشه طبیعت پیروزه”و برای اینکه خودم رو آروم کنم همیشه زمزمه میکنم: تاریشه در آب است/ امید ثمری هست. پایدار و سبز مثبت و امیدوار باشید.
سلام خسته نباشید. خواستم بهتون ایمیل بزنم موفق نشدم. شما عکسی هم از منطقه خارتوران دارین؟ میشه اگه عکس یا مطلبی از پارک ملی خارتوران دارین به من ایمیل بزنین. منتظرم ممنون
سلام آقای درویش
یکی از خوانندگان وبلاگ سبزتان هستم.
خوشحالم از اینکه افرادی پیدا می شوند که عاشقانه و بدون هیچ چشم داشتی در فکر طبیعت و محیط زیست هستند.
خیلی برایم جالب بود که پیشنهاداتی نیز در این راستا مطرح می شود. مانند پیشنهادی که آقای مهران در مورد نجات ذخیرگاه ۱۳ هکتاری بلوط در استان مرکزی مطرح کرده اند.نابودی یک زیست گاه به نظر من موضوع مهمی است که مسولان ذیربط باید به عنوان یک مساله جدی به آن بنگرند.متاسفانه فعلا در کشور ما این گونه نیست. امیدوارم وبلاگ شما باعث آگاهی کسانی شود که مانند کبک سر خود را در برف فرو برده اند و تخریب محیط زیست برای آنها مانند یک شوخی است! و اما در مورد پیشنهادی که آقای مهران داده اند. به نظر می رسد پیشنهاد جالبی باشد ولی باید دید که آیا جمعیت سنجاب ها ( بعد از رها سازی آنها به جهت نجات جنگل بلوط ) خود آسیبی به محیط زیست نمی رسانند؟ البته تاکید می کنم که بنده به هیچ عنوان صاحب نظر نمی باشم و در مورد سنجاب ها و آسیب های احتمالی که ممکن است به طبیعت برسانند هیچ گونه اطلاعی ندارم. به هر حال امیدوارم روزی شاهد این باشیم که تک تک مردم مانند شما و آقای مهران و صد البته دکتر بسکی عزیز در برابر محیط زیست خود را مسئول بدانند و نظراتشان را برای حفظ و بهبود سرزمین خود ارائه دهند.
پاسخ:
درود بر شما هموطن سبزاندیش. رهاسازی سنجاب چنانچه در حد کنترل شده باقیمانده و دشمن طبیعی اش در منطقه وجود داشته باشد، منافع بسیاری برای رویشگاه های زاگرس به همراه خواهد داشت.
پیشنهاد جالبی بود، امیدوارم با عدم دخالت مسوولان مربوطه عملی شود!
گل گفتي فيروز خان! ميگم نكنه اون 13 هكتار مناسب آپارتمان سازي يا چيزي از اين قبيل باشه كه به اين روز داره در مياد؟!
سال 93 سال احیای جنگلهای زاگرس
بلوط عروس زاگرس “جشنواره بلوط”
” هر کلاس یک نهالستان”
ناحیه رویشی زاگرس که 11 استان کشور را در خود جای داده است میزبان یکی از ارزشمندترین گونه های درختی جهان به شمار می آید. جنگلهای بلوط از منتهی الیه شمال غربی ایران (پیرانشهر واقع در آذربایجان غربی) آغاز و سپس غرب و جنوب غرب ایران (میان جنگل در جنوب شیراز) را طی می کنند.
در سالهای اخیر جنگلهای زاگرس تهدیدات بسیاری را تجربه کرده و در این بین بخش عظیمی از وسعت این جنگلهای ارزشمند از دست رفته اند. استان چهار محال بختیاری و لرستان و.. نیز از گزند آسیبها در امان نمانده و متاسفانه تخریبهای خرد و کلان بسیاری را تجربه کرده است.
اگر امروز جنگلهای و رویشگاه جنگلی زاگرس با تخریبها و تهدیدات بی شماری دست و پنجه نرم می کنند، حاصل یک مجموعه از عوامل مختلف است. مجموعه ای که امروز فشارهای زیادی را بر روی جنگلهای چهارمحال بختیاری وارد ساخته است.
جنگلهای بلوط استان چهار محال بختیاری و لرستان در ناحیه مرکزی منطقه زاگرس قرار گرفته اند و به اعتقاد کارشناسان به خطر افتادن آنها می تواند تاثیرات بسیار پیچیده ای بر روی کل اکوسیستم ناحیه زاگرس در پی داشته باشد.
یکی از مشکلاتی که در سالهای اخیر بیشترین ضربه را به جنگلهای زاگرس وارد ساخته هجوم بی سابقه ریزگردهای عربی بوده است. ذرات معلقی که در پنج سال گذشته با تداوم ورود به ناحیه زاگرس، نفس کشیدن را برای درختان بلوط سخت کرده و مهلک ترین ضربه را به حیات این گونه ارزشمند وارد ساخته اند.
از سوی دیگر امروز با تغییرات اقلیمی رخ داده در کشورمان و استان زاگرس نشین و طرح ها ی انتقال آب کارشناسی نشده که آبهای زیست محیطی را نیز نشانه رفته اند ما شاهد روند افزایشی تخریبها در سطح جنگلهای بلوط هستیم. تغییرات اقلیمی موضوعی است که امروزه در تمامی نقاط جهان به چشم آمده و متاسفانه تاثیرات بسیار منفی را بر روی اقتصاد جهان گذاشته است. از این رو اقلیم زاگرس در سالهای اخیر دستخوش تغییرات بسیاری شده و این یکی از مهمترین دلایل عقب نشینی جنگلهای زاگرس است. به اعتقاد کارشناسان محیط زیست در سال های اخیر در نحوه بارشها در منطقه زاگرس تغییرات گسترده ای به وجود آمده و اکثر ریزشهای جوی به صورت رگبارهای تند و کوتاه مبدل شده است. این امر موجب می شود که آب باران به سرعت از دسترس خارج شده و منابع آب مورد نیاز ریشه های بلوط تامین نشود.
همچنین مشکل دیگری که درختان بلوط و جنگلهای استان با آن مواجه هستند خشکسالی است. خشکسالی موضوعی است که همیشه در کشور ما مطرح بوده است چرا که ایران سرزمینی خشک و نیمه خشک است و به همین علت همواره با خشکسالی های متعددی روبه رو بوده است.
این در حالی است که خشکسالی های اخیر در کشورمان فراتر از حد تصور کارشناسان عمل کرده اند بطوریکه این خشکسالی ها در کنار تغییرات کاملا محسوس آب و هوایی بر روی رویشگاه های اصلی بلوط تاثیرات قابل توجه ای را بر جای نهاده اند.
به هر روی مجموع عوامل یاد شده و دیگر عوامل از جمله آتش سوزی، چرای بی رویه دام، تغییر کاربری جنگلها و مراتع و … دست به دست هم داده اند تا زاگرس به عنوان پربرکت ترین منطقه ایران اسلامی دچار خسارات جدی شود.
لذا لزوم فرهنگسازی آموزش و احیای جنگلهای زاگرس در استان ما و سایر بخشهای زاگرس لازم و ضروری می باشد.
این طرح باید با مشارکت تشکلهای زیست محیطی مدارس معلمین و کارشناسان محیط زیست و منابع طبیعی استانها و دانشگاه های و مراکز آموزش عالی به سرانجام برسد.
طرح حاضر با عنوان جشنواره بلوط با اهداف زیر باید دنیال شود
1- فرهنگسازی در راستای حراست و احیای جنگل های بلوط
2- شناخت محصولات جانبی و اشتغال زایی از محصولات فرعی به جای استفاده مستقیم و تولید زغال و…
3- توسعه کشت گونهای بومی از جمله بلوط در فضاهای سبز شهری
4- حفاظت از جنگل در راستای حفاظت از منابع آب
اهداف فرعی:
1-جذب گردشگران با عنوان جشنوار بلوط و محصولات جانبی د راستای تقویت معیشت بهره برداران بلوط و بعنوان گزینه جایگزین
2-نهادیه کردن فرهنگ حراست از جنگهای و حوزه آبخیرو گونه‌های بومی و میراث ژنتیکی استان در کودکان و جوانان به عنوان تصمیم گیران آینده کشور و استان
گام اول :
تعامل بین بخشهای مختلف دانشگاهی و آموزش و پرورش و تشکلهای محیط زیستی استان و تصمیم گیران و خبرگان محلی
تهیه و نشر دستور العمل کاشت و بهره بردای بلوط برای طیفهای مختلف سنی با اولویت کودکان و نوجوانان
آموزش جمع آوری بذور و کاشت نهال برای عموم بویژه کودکان و دانش آموزان “مدارس و مراکز آموزش عالی پایگاه عملیاتی می توانند باشند”
برنامه ریزی از شهریور ماه تا اسفند ماه و برنامه ویژه روز 13 نوروز. روز انس با طبیعت با کاشت درختان بلوط. در مرحله دوم بعد کشت اسفند ماه خانوادگی .
این طرح نیازمند کامل شدن و برنامه ریزی دقیقتر می باشد لطفا مارا یاری کنید.
این طرح با کمک معلم یکی از روستاهای لردگان( منوچهر شیرانی) به عمل رسید تصاویر دانش آموزان با گلدانهای بلوط را مشاهد می کنید همچنین در شهرستان چگینی لرستان نیز از اول دی اجرای می شود.
http://greenbook.phce.org/shahram009