احتمالاً شما نیز ممکن است مانند من یکی از صدها هزار شهروندی باشید که امروز صبح چنین تابلویی را در سطح برخی از معابر تهران دیده‌اید!
در این تابلو رقم 285 درصد افزایش در اعتبارات مترو کاملاً به مخاطب چشمک می‌زند؛ آن هم در طول سال‌های سپری شده از دولت نهم!
به باورم شاید نظیر چنین تابلو و تمهیدات دیداری سیاست‌مأبانه‌ای را فقط بتوان در ایران امروز سراغ گرفت و بس.
مردم سردرگم و کلافه در تونل‌های مترو این روزها بیشتر از هر زمان دیگری به اوج استیصال رسیده‌اند و آنگاه در بالای سر آنها، مسئولین محترم بازی کودکانه‌ی «کی بود کی بود؟ من نبودم!» را راه انداخته‌اند.
از یک سو، مسئولین مترو و بسیاری از مقامات شهری پایتخت به صراحت از عدم تحقق وعده‌های دولت و کارشکنی‌های پی در پی وی در تخصیص اعتبار لازم به مترو گله می‌کنند و هشدار می‌دهند و از سوی دیگر، دولت دهم می‌گوید: تاکنون هیچ دولتی به اندازه من از مترو حمایت نکرده است!
این وسط انگار هیچ نهاد نظارتی و بازرسی هم وجود ندارد تا حکمیت کرده و مشکل مردم را حل کند!
واقعاً وقتی در حل مشکلی به این سادگی اینگونه دست به دامان تمهیدات پروپاگاندایی نخ‌نما می‌شویم؛ چگونه ادعا داریم که می‌توانیم مشکلات جهان را حل کنیم؟
200 میلیارد دقیقه زمان را در سال تهرانی‌ها در خیابان‌های پرازدحام و پردود هدر می‌دهند و ما به جای حل مشکل ایشان، به دنبال بیرون کردن رقیب از صحنه قدرت هستیم! واقعاً مردم نجیب و مظلوم تهران کجای ماجرا و بلوای مترو تهران ایستاده اند؟! شرم بر کسانی باد که منافع ملی را در پای منافع و مطامع سیاسی خویش و گروه عزیزشان ذبح می‌کنند.
گل گفتي آي گل گفتي!
مثل يه بلبل گفتي…!
سلام آقای درویش
خسته نباشید
شما را در برنامه “روز از نو” دیدم.
عالی بود.
خیلی عالی
پاسخ:
زنده باشی رسول جان. لطف داری.
با تشکر
سلام خسته نباشید
ای بابا دل خوش سیری چند
مرد خربزه فروش پرسید چند من خربزه می خواهی؟
آقای درویش در این ایام نامرادی و بی مهری که از همه طرف از سوی دولت مهرورزی بر مردم جفا می رود :
از خوردن حق رای
از زایل شدن حقوق قانونی
از اعلام نارضایتی از دستگاه های دولتی
از گرفتن پول شبکه آب و برق فرسوده ….تا هزاران ظلم وستم روا رفته بر این ملت ستمدیده دیگر کسی به سراغ دروغ ها و غلو های رده المپیک مسئولین نمی رود چه رسد به بازی با اعداد اول واژه درصد را برای ایشان ومعنی کنید بعد به سراغ واقعیت های مترو برویم این مثل همان میزان تولید علم در کشور است. که اعداد نجومی صادر می فرمایند حال آنکه دانشگاه تهران در دنیا رده 412 را کسب می کند.
خدایش بیامرزد شاعر را :
در آن شهری که مردانش عصا از کور می دزدند
من از خوش باوری محبت آرزو کردم
خاكساريان عزيز: حتا در آن شهر هم مي توان خوشبين بود و خوشبين ماند!