و امروز – سیزدهمین روز از فروردین 1391 – نخستین روز از هشت سالگی وبلاگی است که برایم مثل اروندم عزیز است و دوستانم می‌دانند که برای ماندگاری‌اش در تمام این سال‌ها چه خون دل‌ها که نخورده‌ام و هزینه‌ها که نپرداخته‌ام …
با این وجود، به وجودش مفتخرم؛ چرا که بازخوردهایش برایم مثل پوم تاک پرتپش طبیعتی که دوستش دارم، گرم و جوشان و زنده است …
به یاد شادروان استاد کامبیز بهرام سلطانی عزیز، یادبرگ او را به مناسبت شش سالگی وبلاگم دوباره با هم می‌خوانیم …
جناب مهندس درویش عزیز، سلام
در روزگاری که بیشتر ما یا در حال برنامه‌ریزی برای بریدن گوش دیگران هستیم و یا گوش‌های بریده را شمارش می کنیم؛ در روزگاری که دروغ مهم‌ترین ابزار پیش برد هر هدف ناسالمی شده است؛ در روزگاری که روز جهانی تالاب‌ها، جشن چهل سالگی کنوانسیون رامسر، سال تنوع زیستی، شب خاموشی سراسری چراغ و بسیاری دیگر از این قبیل آیین‌ها به کناری نهاده شده و در روزگاری که کسی به فکر محیط زیست و طبیعت رو به زوال ایران‌زمین نیست؛ وجود افراد ارزنده‌ای چون شما یک رحمت به حساب می‌آید. آرزوی قلبی من برای شما نخست سلامتی است و سپس کوشش در جهت تداوم بخشیدن به فعالیت خود. فکر کنید هر سطری که می‌نویسید، درتاریخ محیط زیست ایران ثبت می‌شود.
امیدوارم تصویر زیر (سارگپه پابلند یا Buteo rufinus) را به عنوان هدیه از من بپذیرید.
ارادتمند همیشگی ، کامبیز بهرام سلطانی
8 سالگی وبلاگتان مبارک باشد
به قول زنده یاد کامبیز بهرام سلطانی، انشاالله که خدا شما “رحمت” را برای ما نگه دارد.
درپناه خدا سلامت و برقرار باشید.
ممنون نگار خانم …
روح بزرگ شادروان بهرام سلطانی، حافظ طبیعت ایران باد …
درود بر استاد درویش عزیز و عرض ارادت بر همت و اراده پولادین و آرزوی سلامت و سعادت و بهروزی و شادکامی روزافزون. قلمتان مانا و قلبتان پایدار و عمرتان با عزت باد استاد. این روز عزیز و به یادماندنی تان را تبریک عرض میکنم و برایتان استمرار و امتداد موفقیت در راهتان را آرزومندم. یاد و نام استاد بهرام سلطانی در این روز عزیز گرامی باد. در پناه خداوند باشید
سپاسگزارم آقای شهرام صمدی عزیز … به امید دیدارتان در نئور …
سلام.
هم زبان بااهالی روستای ما:باهار مِوارِک(بهار، مبارک باد).
***
هفتمین سالگرد و هشتمین سالروز وبلاگ را به شما و اهالی محیط زیست تبریک می گویم.
***
این عشق و توان در شما هست که سایت علمی- خبری محیط زیستی بزنید،
یا مرکز خصوصی پژوهش های محیط زیستی راه بیاندازید،
خلاصه این که آرزومندم فراگیرتر از این که هست، بشوید.
***
ضمنا تابلو های کنار جاده را جدی بگیرید و با سرعت مطمئنه حرکت کنید.
شاد باشید و سالم و چون همیشه پرکار و اثر گذار.
“طبیعت بختیاری” هرگز فراموش نخواهد کرد که همین ناچیز را که دارد از “مهاربیابان زائی” است …
آغاز هشتمین سال فعالیت کم همتایت مبارک “مهاربیابان زائی”
ممنون هومان جان و درود بر شاهرخ جباری عزیز.
سالروز وبلاگ مهار بیابان زایی را تبریک عرض می کنم پاینده باشید
مبارک باشه.
امیدوارم سالهای سال پر انرژی و سلامت باشید و روزهایی برسه که ما بیشتر خبرهای خوب توی وبلاگتون بخوانیم، از همدلی و تعهدمون برای حفظ و نگهداری محیط زیست کشورمون ایران
درود بر شهناز و ممنون از فاطمه عزیز.
زادروز فرزند مجازی تان را شادباش می گویم .
باشد که هشت سال های آینده ، بیش تر از پیش ؛ پیش رو و سرآمد باشد … .
با تبریک این زادروز، آرزوی بهترینها را برایت دارم.
ارادتمند
درود بر امیر و مسعود عزیز و ممنون از آرزوهای قشنگ تان برای مهار بیابان زایی و صاحبش.
امیدوارم که در هشتمین سال این وبلاگ که آبروی فرهنگ و بوم کهن ایرانی است با قدمهای محکم و استوار( همچ نان که همیشه بودید) در نشر خبرها و نظریات اصولی در بهبود نگهداشت منابع طبیعی ایران پاینده باشید .در نگاه آنهایی که پرواز را نمیفهمند هر چه اوج بگیری کوچکتر دیده میشوی.با آرزوی سلامتی برای شما و خانواده گرامی.(من در ایام نوروز 22 بلوط به یاد زنده یاد کامبیز بهرام سلطانی و شما و آقای خاکپور در اطراف بهشت زهرا کاشتم )
درود بر محمد درویش نازنین
وبلاگ مهار بیابان زدایی چشم و چراغ طبیعت ایران زمین و امید و دلگرمی طبیعت دوستان این مرزو بوم کهن است . به شما شاد باش می گویم
روان استاد بهرام سلطانی شاد باد
راستی امسال سیزده بدر دشت برم پاک تر و سالم تر از هر سال دیگر بود این رشد و بالندگی فرهنگی مردم را باید به فال نیک گرفت
سلام بر درویش عزیز
من هم هشت سالگی فرزند دومتان را با یک روز تاخیر تبریک می گویم. همراه با بهترین آرزوها برای طبیعت ایران زمین و دوستدارانش.
پايدار بمانيد…
سلام و درود بر نرگس، محمودرضا، سیمین و محسن عزیز و مهربان و سپاس از همراهی هاتان.
نرگس خانم چه کار ارزنده ای انجام دادید، خدا حفظتان کند.
محمود رضا خان دلم حسابی برای صفای کازرونی های با محبت، برای شما، پسران گل تان، آقای راسخی، آقای هاشمی، آقای عباسپور و آقای کاظمینی عزیز تنگ شده. خاطره مهمان نوازی هاتان را هرگز فراموش نمی کنم.
و دست آخر این که سیمین خانم من هنوز منتظر دریافت گزارش پیشرفت پروژه هستم ها!
سلام
چشم فعلاَ باید استادش را برای آموزش پیدا کنم.
راستی فرزند دومتان دختره یا پسر؟!
پاسخ:
استاد لازم نداره که … امسال، سال اژدهاست! یعنی یک یاعلی بگویید، تمام است! نیست؟
.
در ضمن، معلومه که فرزند دومم دختر است؛ نمی بینید چه زود دارد بزرگ می شود؟
با سلام بی پایان خدمت مهندس درویش عزیز
من هم به سهم خودم تولد این کودک 8ساله را تبریک میگویم و آرزوی رشد و شکوفایی اش را دارم.از این که همواره نام کامبیز عزیزم را در نوشته های سبزتان جاری میکنید سپاسگزارم.
همینطور از خانم نرگس روحانی عزیز بخاطر کار زیبا و ارزشمندشان باز به سهم خود تشگر می کنم.برادرمدر روزهای پایانی حیات میخواست مطلبی را برای شما بنویسد و ایمیل کند ولی یارای نوشتن نداشت و ازاین بابت غصه میخوردو اجل هم مهلتش نداد…
پاسخ:
درود بر ترانه خانم عزیز …
چقدر خوشبختم که به رغم رفتن کامبیز از مهار بیابان زایی، هنوز هستند بهرام سلطانی های دیگری که نور ببارند به مهار بیابان زایی.
سرفراز باشید و سلامت و صبور در نخستین سالی که باید بدون کامبیز آغاز کرد و ادامه داد …
ببخشید! ببخشید! باید می نوشتم آغاز هشت سالگی! یعنی در واقع هفت ساله شده است این بچه!
پاسخ:
این دختربچه البته!
آقای درویش عزیز
جانتان همیشه زنده و سبز باد !
پاسخ:
حسن جان، روزگارت مانند دل دریایی ات همواره آبی و آرام باد …
سلام منم تولد 8سالگی وبلاگ ارزشمندتان را به شما و جامعه محیط زیست کشور تبریک میگم ان شاءالله همیشه مانا و استوار باشید
پاسخ:
درود بر تو پاسدار طبیعت نازنین ایران زمین.
عمو درویش مهربان، به نظرم باید برای ادامه راهتان در وبلاگ مهار بیابانزایی برای مدتی بسیار طولاتی آمادگی داشته باشید. تردید ندارم که مهار بیابانزایی همچنان به راه خود ادامه خواهد داد و به زودی با خبرهایی خوب، دل عاشقان طبیعت زیبای ایران عزیزمان را شاد خواهد کرد. احساس می کنم خوشبختانه به دریافت خبرهای بد از طبیعتی که به آن دل بسته ایم، عادت نکرده و به تدریج داریم می آموزیم که چگونه خودمان سرچشمه خبرهای خوب باشیم…
پاسخ:
آخ که این “عمو” درویش گفتنت چقدر به من می چسبد پورنگ جان؛ به ویژه که نه من و نه تو برادری نداریم؛ هرچند که در حقیقت داریم! نداریم؟
جناب آقای مهندس درویشِ عزیز سلام.
تبریک ویژه‌ای عرض میکنم خدمت شما به خاطر هفت سال تلاش مستمر و دلسوزانه‌تان برای روشن نگه داشتن چراغ خانه مجازی‌تان در “مهار بیابانزایی”.
جانِ کلام را زنده‌یاد استاد کامبیز بهرام سلطانی عزیز در مورد تلاش عاشقانه‌تان گفته‌اند…
بی‌انصافی بود که در این لحظات مبارک برای شما، وبلاگتان، محیط زیست و طبیعت ایران و همه مایی که می‌خوانیم‌تان تبریکی نگویم و تشکر نکنم به خاطر این همه از خودگذشتی و عاشقی برای طبیعت فراموش شده ایران عزیزمان… بدون شک همه این عاشقی‌ها در حافظه تاریخی سرزمین‌مان به نام نیک از شما باقی خواهند ماند و منش زندگی‌تان الگویی خواهد بود برای آینده‌سازان این مرز و بوم مثل اروند عزیزتان…
آرزوی سلامتی و شادباش همیشگی برای شما، سرمایه گرانقدر طبیعت ایران‌زمین دارم و امیدوارم خداوند به شما عمر طولانی و با عزت دهد تا سالهای سال چراغ این خانه روشن بماند.
پاسخ:
چه زیبا و چه چسبناک نوشتی امیرخان …
قدردانت هستم.
درود
پایدار و سبز باشی. اما، به گمانم از وقتی که فیس بوک باز (!) شده ای، به این وبلاگ کمتر می رسی؟!
پاسخ:
عباس جان، گاه لازم است برای بقاء و در مقطعی خاص به مهار بیابان زایی در ظاهر کمتر رسید تا آب ها از آسیاب بیافتد!
درود
سایت داری از بچه داری هم سخت تر است. استوار و پاینده و پیروز باشید سرتان سلامت و راهتان پر رهرو و وبلاگتان پر بیننده باد.
پاسخ:
کلاً سایت داری از بچه داری سخت تر و بچه داری از سایت داری سخت تر و زن داری از هر دو تا …
اصلن معلوم نیست چی دارم می نویسم! به خصوص اینجا که خانواده رد می شه! نمی شه حمیدرضا جان؟
فارغ از شوخی، به نظرم هم بچه داری و هم سایت داری، به رغم سختی ها و مسئولیت های گاه کمرشکن و پرهزینه شان، بسیار تجربه های شیرین و بی رقیبی هستند! نیستند؟
وای دمتتون گرم. 8 سال مستمر نوشتن!اون هم خوب نوشتن عالیه!تقدیر و سپاس بیکران از شما و وبلاگتون.
پاسخ:
متشکرم مینا خانم. راستی از سفرنامه نوروزی تان خبری نیست! هست؟
هفت سال!
هفت سال و سه روز!
درود برشما. به شماو همه دوستداران محیط زیست تبریک می گم و افتخار می کنم به وجود بزرگوارانی مثل شما که همیشه در کنار محیطزیست محکم و استوار ایستاده اند و بنده نیط به نمایندگی همه بچه های محیطزیستی شهرمون در کنار شما و محیط زیست خواهیم بود و هیچ گاه خسته نخواهیم شد. موفق باشید
پاسخ:
قدردان محبت و همراهی و حمایت تان هستم.
درود …
استاد محمد درویش عزیز, آغاز هشتمین سال تولد وبلاگ مهار بیابان زایی را به شما تبریک میگویم.
میدانم هفت سالی که گذشت, تماما” باعث خون دل خوردن شما برای بلاهایی بود که بر اثر ندانم کاری مسئولان و نا بخردی دست اندر کاران, بر سر محیط زیست و طبیعت زیبای وطن عزیزمان آمده است. ولی در عوض, کار ارزشمند و پُر هزینه ی شما و استادانی چون شادروان کامبیز بهرام سلطانی, در آموزش و روشنگری این بلایا, برای ما خوانندگان مهار بیابان زایی, به سان رفتن به دانشگاه محیط زیست و دریافت مدرک کارشناسی ارشد در این زمینه بوده است. امیدواریم این دانشگاه همچنان باز بماند تا بتوانیم با مدرک دکترا, از آن فارغ التحصیل شویم.
پاسخ:
درود بر دانش عزیز و ممنون از مهربانی هایت … راستی! تلفنت جواب نمی دهد رفیق!
با سلام مهندس درویش، خدای بلند مرتبه هزاران بار شکر حال که گوش مسئولین محیط زیست شنوا نیست زبان شما دلسوزان میط زیست گویا است و آن ها نیز بالاخره ناچار به ترک عادت بد خود می شوند
چون اروندهای امروز تاب این بی حرمتی به سوسن چهلچراغ و پریشان و سروهای باغ فین را ندارند
امیدوارم که چنین باشد … امیدوارم …
1-سلام مهندس
2-من هم این موفقیت را تبریک میگم
3-برای روز زمین پاک برنامه هایی را ترتیب دادیم که اهم اونها در سایتمون درج شده.اگر برنامه ی خواصی به نظرتان میاد لطفا برامون بفرستید تا روی آن کار کنیم.
4-خیلی ممنون
5-موفق باشید
تولد این فرزند 7 ساله مبارک باشد.
امیدوارم 8 سالگی اش پایدار و پر مطلب و آب از آسیاب افتاده باشد!
درود بي پايان بر مهندس درويش گرامي
و دست مريزاد براي اين همه همت و احساس مسئوليتي كه براي طبيعت مظلوم ابران زمين به خرج مي دهيد. من از سوئد و هلند مطالب شما را پيگيري مي كنم و البته همراه با شما بر وضع و حال طبيعت كشورم درد مي كشم. وقتي شاهد احترامي هستم كه مردم سوئد به جنگل ها و رودها و درياچه هاي شان مي گذارند افسوس مي خورم كه درياچه هاي ما تا كي پريشان مي مانند.
باشد كه به خود آئيم.
ارادتمند شما و دوستداران طبيعت ايران
fبا سپاس فراوان از احساس پاک شما و دیگر دوستداران ایران زمین …اندیشه نیکتان پایدار باد