💚 سر اومد زمستون در کمجان … 💚
🇮🇷: @darvishnameh
۱️⃣ فیلم‌ها و تصاویری که می‌بینید، روزگار رویایی امروزِ تالاب کمجان را نشان می‌دهد که تا چندین سالِ پیش به مرز بی‌جانی کامل پیش رفته بود. این تالاب ارزشمند، با وسعتی بالغ بر پنج‌هزار هکتار – متعلق به مجموعه‌ای از تالاب‌های آب شیرین دایمی و فصلی است که با پوشش غالب نی و لویی در ناحیه‌ی سفلی رودخانه کُر و دلتای کربال واقع شده و به دلیل برخورداری از ویژگی‌هایی کم‌نظیر، در سیاهه‌ی تالاب‌های بین‌المللی ثبت شده در #کنوانسیون_رامسر قرار گرفته است؛ چرا که یکی از منابع مهم تغذیه و زادآوری پرندگان مهاجر آبزی و کنارآبزی و زیستگاه #ماهی_گورخری در ناحیه‌ی بختگان به شمار می‌رود.
.
۲️⃣ هشتم مردادماه سال هشتاد و شش یادداشتی را در تارنمایم – #مهار_بیابان‌زایی – منتشر کردم با عنوان: کمجان را چگونه بیجان کردیم؟ – عکس هفتم – و در آن یادداشت که هنوز هم موجود است و خوانندگان این سطور می‌توانند مطالعه کنند، اشاره کردم به سه عامل #سدسازی_افراطی در بالادست رودخانه‌های کُر و سیوند – ویدئو آخر – #کانال‌های_زهکشی و بارگذاری خارج از توان در بالادست کمجان، طشک و بختگان.
.
۳️⃣ از میان همه‌ی آن چندهزارنفری که یادداشتم را خواندند، نام یک نفر، #سیروس_زارع بود – ویدئو چهارم – از اهالی روستای کمجان. او تلاش کرد تا به کمک هم‌ولایتی‌هایش دوباره کمجان را احیاء کند. در این راه، سختی‌های فراوانی را متحمل شد و حتی تهدید شده و کارش به دادگاه و زندان هم کشید. اما جانانه مقاومت کرد و نترسید تا در نهایت، تالاب‌ستیزانِ آزمند و زمینخوار عقب‌نشینی کرده و به عنوان قهرمان تالاب از او قدردانی شد. بعدها به من می‌گفت: یادداشتِ شما در من تحول ایجاد کرد، چون نمی‌دانستم روستای ما در کنار یک تالاب است که اوایل انقلاب، به بهانه توسعه کشاورزی، آن را زهکش کرده و خشکاندند تا به وسعت اراضی زراعی بیافزایند. غافل از اینکه این اقدام سرانجام به شورشدن اراضی، نابودی کشاورزی، افزایش سرطان و متروکه‌شدن روستا انجامید.
.
۴️⃣ شاید باور نکنید که کمجان یک گورستان دارد که اغلب جان‌باختگانِ آرمیده در آن کمتر از چهل سال داشته و علت مرگ جملگی، سرطان بوده است که در مستند تکان‌دهنده #آزاده_دهقانی – روزگاری بختگان – به آن پرداخته شده است.
.
۵️⃣ جفایی که در حق کمجان روا شده، در طول چند دهه‌ی اخیر و عموماً با نیتی خیر و ایجاد اشتغال یا افزایش تولید کشاورزی در بسیاری از مناطق و زیستگاه‌های طبیعی ایران رخداده است که می‌توان به گاوخونی در پایاب زاینده‌رود، خان‌میرزا و گندمان در چهارمحال و بختیاری، بیشه‌دالان در بروجرد، آبی‌بیگلو در اردبیل، بندعلیخان ورامین، دریاچه ارومیه، هورالعظیم، جازموریان، تالاب صالحیه، هامون، دشت فامنین همدان، دریاچه پریشان، دریاچه کافتر، تالاب ارژن، شادگان، زریوار، بامدژ، میانگران و … اشاره کرد. زهکشی اراضی به بهانه نمک‌زدایی از خاک و رونق کشاورزی به همراه طرح افیونی پوشش انهار، سدسازی و طرح‌های انتقال آب، یکی از فاجعه‌بارترین رفتارهایی بوده که عملاً هم تاب‌آوری را کاهش داده و هم به متروکه‌شدنِ روستاها و افزایش چشمه‌های تولید گرد و خاک در بالادست و پایین‌دست حوضه‌های آبخیز شتاب بخشیده است. گمان برم به اندازه کافی اینک می‌توان ثمره نامیمونِ این نابخردی را دید و عبرت گرفت. بنابراین، اگر همچنان بر روش‌های مخرب پیشین اصرار شود، دیگر نمی‌توان با خوشبینی آن را ریشه در نادانی دانست؛ این یک طرح دشمن‌شادکن است و همه باید با مظاهرِ آن مقابله کنیم.
#کمجان_چگونه_بیجان_شد
#کمجان_چگونه_جاندار_شد
#سیروس_زارع_ها_چگونه_تکثیر_میشوند
https://instagram.com/p/B_172O2lM-V/?igshid=mvlzzayi9xh6