🔻تحلیلی بر توسعه و تخریب؛ کتاب ارزشمندی که هر محیط‌زیستی باید آن را بخواند!🔻
🇮🇷: @darvishnameh
🔸️بخش دوم و پایانی:
✍ خواننده در طی این کتاب با معضلاتی روبرو میشود که کماکان در حوضه محیط زیست کشور به چشم می‌خورد. مشکلاتی مانند تغییر عناوین سازمانها به وزاتخانه و بالعکس، توسعه و یا کاهش حجم ادارات و بخش ها و همچنین جابجایی و انتقال های غیر اصولی که جز سردرگمی کادر اداری و حفاظتی و برخورد حوضه های عملیاتی نهادها چیزی بدنبال ندارد. در مواجهه با شکست و آمار نگران کننده، واکنش اول نظام، فربه کردن دولت و حکومت برای افزایش کنترل و بهبود شرایط است. در کمتر جای این برنامه ها، بغیر از اندک مجاهدت های فردی، خبر از تصمیم گیری اصولی و بر پایه علم است و بیشتر به مانند فرایند آزمون و خطا می‌ماند. البته شرایط در برنامه پنجم توسعه متفاوت است، سازمان برنامه ریزی با تجربه ای که شاید از روش علمی خیلی سریعتر هم بدست می آمد، با توجه به موفقیت ها و شکست های چهار برنامه قبلی دست به برنامه ریزی میزند. با اینکه وضعیت همچنان نشانگر دید اقتصادی به منابع طبیعی و عدم مشارکت جامعه است اما در جای خود برنامه ای بسیار پیشرو است. البته این برنامه با افزایش ناگهانی قیمت نفت و بوجود آمدن توهم های ناشی از سرمایه باد آورده، شاه را وادار به با اعمال تغییر در آن و سپس به کلی دورزدن سازمان برنامه میشود، که تیشه ای به ریشه توسعه هدفمند در کشور میزند. برای پرهیز از طولانی شدن مطلب، برخی موضوعات را که همچنان در حوزه مدیریتی و دولتی با آنها دست و پنجه نرم می‌کنیم در اینجا به صورت موردی چنین می‌توان بیان کرد:
• طرح های خارجی و ایده آل بدون در نظر گرفتن محدودیت های محلی و ملی
• ایجاد رقابت بین سازمانی بدلیل همپوشانی اختیارات و وظایف
• طراحی قوانین بدون در نظر گرفتن شرایط و کیفیت اعمال آنها در فضای جامعه
• سخنرانی های فریبنده مسئولین درباره آنچه باید بشود و فاصله آن با عمل
• غیاب آمایش سرزمین در تصمیم گیری ها
• اتکا بر آمار تخمینی به جای داده های دقیق و علمی
• عدم ارتباط بین دانشگاه و نهادهای تصمیم گیری
• سیاست واکنش گرایانه تا پیشگیرانه نسبت به آلودگی هوا، ریزگردها و سایر معضلات جدید زیست محیطی.
آنچه این کتاب به خوبی به خواننده منتقل میکند، عدم موققیت برنامه های توسعه ای، بخصوص از جنبه زیست محیطی در کشور، بدون در نظر گرفتن مردم و جامعه است. دولت به عنوان یک تسهیل گر است و جامعه باید با آزادی و اتکا به علم و با پشتیبانی و هدایت دولت راه توسعه و حفاظت از محیط زیست را خود در پی گیرد. ” به عبارت ساده تر، تلاش دولت پهلوی جهت حکومت کردن بیش از حد منجر به عدم موفقیت آن در عرصه محیط زیست شد. در پایان، آنچه به نظر راه صحیح توسعه و البته نهادینه کردن ضوابط و قوانین محیط زیستی در کشور است نه افزایش قوای انضباطی و تنبیهی بلکه گسترش توان آموزشی در سطوح مختلف جامعه است. در این شرایط دیگر نه دولت و حکومت نیازمند فربه شدن و افزایش کنترل است و نه نسلهای آینده در مواجه با حفاظت محیط زیست دچار سردرگمی و بهره برداری یکطرفه میشوند. این کتاب برای کسانی که میخواهند مسیر توسعه صحیح از جنبه محیط‌زیستی را مورد بررسی قرار دهند محل آغازی ایده آل و البته اصولی است.
به قول محمدحسن اصغرنیا:
هرگذشته چراغ تابنده است ، روشنی بخش راه آینده است ؛ ملتی دردمند و در به در است ،که زتاریخ خویش بی‌خبر است.
سیدمحمدحسین_حسینی‌بهشتی
بهار ۱۳۹۹
#معرفی_کتاب
#توسعه_و_تخریب
#بررسی_سیاستهای_محیط‌زیستی_دولت_ایران
#مهدی_رفعتی‌پناه_مهرآبادی
https://t.me/darvishnameh/9184