قابی که ابوطالب برای ثبت رخدادهای پیرامونش برمی‌گزیند، برایم در اغلب موارد جالب و امیدبخش بوده است. ابوطالب ندری را می‌گویم که پیش‌تر هم از او نوشته‌ام …
   آیا با محمد درویش موافق هستید که این تصاویر عجیب بوی زندگی می‌دهد و آدم را گره‌گیر چشم نجیب ابوطالب عزیز می‌سازد؟
    هر از چند گاه به عکس‌خانه‌ی مجازی‌اش سری می‌زنم تا هوایی تازه کنم … هر چند اعتراف می‌کنم، برخی اوقات نیز مانند این بار، هوایی برای تنفس که نمی‌یابم، هیچ، حال سهراب را تجربه می‌کنم که می‌گوید:

سبزه‌ای را بکنم
خواهم مرد …

    امید که قدر سبزینه‌های زوهمند پارک ملّی گلستان را بیشتر بدانیم و کمتر از این خاوری‌ترین پاره‌ی هیرکانی خبرهای نگران‌کننده بشنویم.