قصه‌ی آن بادام کوهی بافق و اُرس سبزکوه و بلوط بختیاری را که فراموش نکرده‌اید؟ آنها آیه‌های استقامت و آموزگاران برتر امید در زمانه‌ای هستند که «امید» کیمیایی سبز رنگ است!
اینک اما اگر سری به تارنمای همکار عزیزم، غلامرضا گودرزی بزنید با تنگرسی -Rhamnus pallasii – آشنا می‌شوید که حقیقتاً اُسوه مقاومت در برابر طراوت عاریه‌ای است! کاش همه این گونه می‌بودیم …
در هجوم تشنگی ، در سوز خورشید تموز
پای در زنجیر خاک تفته می نالد گون :
“روزها را می کنم پیمانه ، با آمد شدن ”
غوک نیزاران لای و لوش گوید در جواب :
” چند و چند این تشنگی ؟
خود را رها کن همچو ما
پیش نه گامی و جامی نوش و کوته کن سخن”
بوته خشک گون در پاسخش گوید : ” خمش !
پای در زنجیر ، خوش تر تا که دست اندر لجن “
استاد محمد رضا شفیعی کدکنی
کمال‌الدین ناصری عزیز هم سه تصویر ناب از دیار فردوسی حکیم برایم ارسال کرده که هر یک رازها و رمزهای خود را دارد:
نخستین تصویر، یک نهال بنه (پسته وحشی یا خینجوک) را در جنوب خراسان نشان می‌دهد که دل صخره را شکافته تا به سوی نور فریاد کشد.
دومین تصویر نوعی جاشیر است که معلوم نیست چرا هنوز زنده مانده و زیبایی می‌پراکند؟
امّا آخرین تصویر را که به مصطفی خوشنویس عزیز تقدیم کرده است، حقیقتاً کم‌نظیر و ناب است؛ ارسی که بر منزلگاهی سخت از سنگ آهکی روییده و گویی تندیسی از سبزی و غرور است. کمال‌الدین این عکس را 2 سال پیش در کوه‌های علی بلاغ در نزدیکی پارک ملی تندوره (کو‌هستان‌های هزار مسجد بین قوچان و درگز) به ثبت رسانده است.
مؤخره:
ماجرای اعدام سه درخت کهنسال دیگر در تفرش به بهانه جاده سازی را هم لطفاً در تارنمای غلامرضا نخوانید و نبینید و شب را به راحتی صبح کنید!
چرا مایادمان رفته جهان تنها متعلق به ما نیست.
پاسخ:
حقيقت داستان اين است كه ما شوربختانه خيلي چيزها را يادمان رفته است نسيم عزيز.
قبل از هر چیز باید بگم که شعر استاد شفیعی کدکنی و ارتباطی که شما بین آن شعر و این خبر ایجاد کرده بودین ؛بی نظیر بود… .
پاسخ:
ممنون از دلگرمي تان.
واین که کاش برای اعدامهای بیرحمانه از این دست بتوان فکری کرد…
من هم ايمان دارم كه سرانجام اعدام كنندگان سزاي كار خود را خواهند ديد تا ديگر طبيعت ستيزان را از اقدامي مشابه برحذر دارد.
درویش عزیز از مساعدت و کمک های بی دریغ شما ممنونم و متاسفانه منابع طبیعی ما از این زخم ها بسیار دیده و خواهددید بکوشیم تا دیدگاه هارا نسبت منابع طبیعی و ارزش های پایدار آن مثبت و فرهنگ توجه و وابستگی به آن را توسعه دهیم
سلام و درود بر غلامرضاي عزيز. همتت را مي ستايم.
درود بر شما و آقای گودرزی.
الان دو ساعتی هست که مشغول وبگردی بودم از دنیای وانفسای محیط زیست و … کلی بهم ریخته بودم که با این تصاویر حال و هوایی عوض کردم (البته منهای این خبر آخر)
خوشحالم كه حال و هوايت را عوض كردم هومن جان، البته منهاي آن خبر آخر!
با سلام
گروه مردم نهاد درختکاران ماکو مدتها در پی شناسایی این درختچه بود و با تلاش و پیگیری های متعدد خوشبختانه کلید را یافتیم.در ضمن تارنمای استاد گوردرزی انگار باز نمی شود.