بیابان‌زایی، مهیب‌ترین بلایای ناپیدای آباد‌بوم‌هایی است که حفظ محیط زیست هرگز در سبد اولویت‌های راهبردی مردمان‌شان از جایگاهی درخور برخوردار نبوده است. بیابان‌زایی یعنی: اُفت حاصلخیزی خاک، یعنی تشدید برهنگی زمین، یعنی شیب منفی سطح آب در سفره‌های زیرزمینی، یعنی شور شدن اراضی، یعنی سله‌بستن خاک، یعنی افزایش فرسایش بادی و آبی، یعنی فقر، یعنی مهاجرت ناخواسته، یعنی تنش اجتماعی، یعنی ناامیدی، یعنی …
نه! هیچکدام از این تعاریف لازم نیست. فقط کافی است سری به درگاه مجازی کنفرانس کپنهاگ بزنید که از هفتم دسامبر پذیرای عالی‌ترین نمایندگان اغلب کشورهای جهان است و در آنجا به این تصویر خوب دقت کنید:
آنگاه خواهید دید که:
بر این تپه‌ی کوچک
از صدای هیچ پرنده‌ای
خبری نیست!
هست؟
اتفاقا دیشب که خبر این اجلاس را از بی بی سی می شنیدم؛داشتم فکر می کردم اگر به قول شما عالی ترین نمایندگان کشورها به این موضوع بپردازند , می توان به آینده سبز دنیا امیدوار بود و خبرهای خوبی از وبلاگ شما شنید!
من هم اميدوارم.
سلام
نه نیست!!!
بدرود.
كاش اما خبري بشود دوباره ابوحنانه عزيز.