یادش نه به خیر! زمانی نه چندان دور را می‌گویم که دامداران محلی در برخی از مناطق هیرکانی همچون علی آباد کتول و جنگل ابر، سرخدارها را می‌بریدند تا مبادا دام‌هایشان با خوردن برگ این درخت، تلف شوند. آن چنان که اینک این درخت ارزشمند – Taxus baccata – که از آن با عنوان یاقوت رویشگاه هیرکانی یاد می شود، در شمار گونه‌های در معرض خطر و انحطاط قرار گرفته و ترتیبات حفاظتی خاص برای پاسداری از زیستگاهش اعمال می‌شود.
اما حال از پژوهشکده‌ی گیاهان دارویی دانشگاه شهید بهشتی تهران خبر می‌رسد که ممکن است همان برگ‌های مرگ‌آور، بتوانند در درمان برخی بیماری‌های عصبی یا سرطانی مؤثر واقع شوند!
جالب – که چه عرض کنم! – است که با این وجود، مدیران زحمتکش وزارت راه و ترابری با حمایت برخی از نمایندگان خیلی خیلی دلسوز استان، می‌کوشند تا با احداث جاده از میان جنگل ابر، امنیت بوم‌شناختی این گونه‌ی نادر و ناهمتا را بیش از پیش به مخاطره اندازند و هیچ فکر نمی‌کنند که نام این عزیزان! در ویترین طبیعت‌ستیزان نامی کشور برای نسل آینده برای همیشه محفوظ خواهد ماند! نخواهد ماند!
البته اگر ملاحظات به اصطلاح توسعه ای امان دهند …
راستی خسته نباش مرد …
زنده باشی رفیق …
با درود فراوان بر شما،مطالب تكميلي در باره‌ي سرخدار را مي توانيد در صفحه‌ي زير مشاهده كنيد:
http://srsafavi.blogfa.com/8706.aspx
پاسخ:
خداقوت رضا جان.
عکس اولی چه خوش مزه است!نه؟
نه! وگرنه که دام می خوردش؛ نمی خوردش؟
مثلا یکی از چیزهای که دوست دارم گرد آوری شود همین ثمرات نهان حیوانات و گیاهان است در درمان و رشد تکنولوژی های روز
بله … می تواند مجموعه ارزشمندی باشد. درود .
سرخدار درختی کند رشد بوده، متوسط رویش آن 5/0 میلی متر در سال برآورد می گردد. ديرزيستي(Longevity) سرخدار بسیار بالا بوده، بنابراین مطالعه آن بسیار مورد علاقه محققین ديرينه شناسي درخت (Paleodendrology) می باشد. زيرا سرخدار به عنوان يك موجود زنده وقايع نگار، اتفاقات زيستگاه خود را يك به يك ثبت نموده و به مثابه تاريخي زنده و پويا است. از طرفي استخراج مواد دارويي تاكسول (Taxol) و تاگزين (Taxene) از اندامهاي پوست تنه و برگ درختان سرخدار كه در درمان نوعي سرطان كاربرد فراوان دارند بر اهميت مطالعه سرخدار افزوده است
در بین رویشگاه های سرخدار، دو رویشگاه افراتخته و پونه آرام از معدود رويشگاه هاي سرخدار جنگل هاي شمال مي باشند كه در آن درختان سرخدار با قدمت بسيار بالا (سن برخي از آنها به بيش از هزار سال هم مي رسد) به طور انبوه و گاهي به صورت توده هاي خالص رويش دارند. اين ويژگي، رويشگاه سرخدار افراتخته را در زمره يكي از رويشگاه هاي منحصر به فرد ايران و حتي دنيا قرار داده است تا اينكه در سال 1371 به عنوان ذخيره گاه ژنتيكي ايران معرفي گرديد. رویشگاه پونه آرام دارای یک توده سرخدار خالص 30 هکتاری است که در دنیا بی نظیر بوده، شایسته معرفی شدن به عنوان ذخیره گاه بیوسفر را دارد.
متوسط رویش سالیانه درختان سرخدار0/5 میلی متر در سال است.
ممنون از درج اطلاعات ارزشمندتان.
درود بر شما امید خان.