پیش‌تر اشاره کردم که جریان بیابان‌زایی بیش از همه، زیست‌اقلیم‌های خشک جهان را متأثر کرده و می‌کند؛ زیست‌اقلیم‌های که اصطلاحاً از آنها با عنوان سرزمین‌های خشک یا drylands یاد می‌شود.
سهم سرزمین‌های خشک از وسعت خشکی‌های کره زمین هم‌اکنون بالغ بر 41.3 درصد است؛ پهنه‌ای که به رغم محدودیت‌های رویشی و شرایط دشوار زیستن در آن، 34.7 درصد از جمعیت جهان را در خود مأوا داده است.
اما همان گونه که در این نقشه وحشتناک می بینید! UNCCD در آستانه‌ی شانزدهمین سالگرد روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی، هشدار می‌دهد که ممکن است قلمرو سرزمین‌های خشک، تمام گیتی را درنوردد!
برای در امان ماندن از چنین کابوس دهشتناکی چه باید کرد؟
از پستهایی که این روزها می نویسید بسیار استفاده می کنم . بخصوص از آمارها و نقشه ها و تصاویر مربوط به آنها . اگر می توانستم ، همهء مقامات مملکت را به خط می کردم و مجبورشان می کردم تا این مطالب را روزی هفتاد بار بخوانند شاید که ذره ای در ذهنشان اثر می کرد و متوجه می شدند که طبیعت مملکت ما – مثل بخشهای بزرگی از دنیا – به چه سمت هولناکی می رود و چگونه رو به خشکی و ویرانی و اضمحلال نهاده است.
پاسخ:
درود بر لطيف عزيز و سپاسگزار از همراهي و حمايتت. فكر كنم البته روزي 69 بار كفايت كنه ها!
باآقای عبادی در مورد مجبور کردن مقامات مملکت موافقم!
ضمن تاکید بر ژیشمنهاد لطیف عزیز، 70 مرتبه نوشتن از روی این مطالب را هم اضافه می کنم …
مگه مقامات ما مجبور به كاري هم مي شوند. آنهم با نوشتن امثال ما مثلا وبلاگ نويسها!؟
چرا که نه!
آرزو بر جوانان که عیب نیست! هست؟ البته خودمو نگفتم ها! تو را گفتم.
درود …
به هومان:
تكبير!