موج جديد بحران بر سر كيفيت آب تهران را شايد بتوان از ماجراي دعوت نخبگان و فعالان محيط زيست توسط شهردار تهران در بيست و دومين روز از تيرماه 1389 آغاز كرد. روزي كه محمّدباقر قاليباف متخصصان و فعالان محيط زيست را جمع كرده بود تا عملكرد كابينه‌ي او را در شهرداري تهران از منظر ملاحظات و آموزه‌هاي محيط زيستي نقد كنند. امّا يكي از حاضران به نام دكتر جلال‌الدين شايگان در مقام رييس شاخه‌ي محيط زيست فرهنگستان علوم ايران و استاد دانشگاه صنعتي شريف، سخناني گفت كه خواب از سر بسياري در جلسه و بيرون از آن ربود! ايشان كه خود متخصص پساب و فاضلاب‌هاي شهري و صنعتي هستند، به نتايج مجموعه آزمايش‌هايي اشاره كردند كه با نظارت مستقيم وي انجام گرفته و جملگي خبر از آلودگي خطرناك آب تهران مي‌دهد . شايگان گفت: نه تنها نيترات، بلكه شناسه‌ي ديگري به نام TOC يا همان Total organic carbon در آب تهران وجود دارد كه ميزان استاندارد آن در آب شرب بايد صفر باشد، در صورتي كه ميزان آن در خروجي تصفيه خانهها و چاه‌هاي آب مورد بررسي در تهران بين 3 تا 14 ميلي گرم در ليتر اندازه‌گيري شده است كه بسيار خطرناك است. زيرا اين مواد، هنگامي كه با كلر موجود در آب شرب تركيب مي‌شوند، اغلب تركيبات كلره‌اي را مي‌آفرينند كه بسياري از آنها سرطان‌زا است.
4 روز پس از اين اظهار نظر صريح و قول شهردار تهران براي پيگيري موضوع، براي نخستين‌بار مقامي از كابينه‌ي دهم در حد وزارت؛ يعني مرضيه وحيد دستجردي هم در اظهاراتي كه بسياري را شگفت‌زده كرد، از آلوده بودن آب شرب در برخي از مناطق تهران به نيترات خبر داده و از مادران و كودكان شيرخوار! درخواست كرد كه از آب موجود در بطري استفاده كنند. منتها او نگفت كه كودكان شيرخوار چگونه و با چه اراده‌اي بايد اين كار را انجام دهند؟! زيرا احتمالاً كودكان شيرخوار نخواهند توانست منظور خانم وزير را در مصاحبه‌هاي ديداري و نوشتاري‌اش درك كنند!!
به دنبال اين اظهار نظر و بازتاب‌هاي فراوانش در رسانه‌هاي گروهي، ناگهان بطري‌هاي آب معدني در تهران ناياب شد و موج تلفن‌ها از سوي مردم به نهادهاي ذيربط افزايش يافت كه بايد چه كنند؟ در اين ميان، البته وزير نيرو موضوع را كاملاً تكذيب كرد و استاندار تهران حتا متخصصان آلودگي آب را به مناظره فراخواند تا ثابت كند، آب تهران پاك است و حتا از توطئه مافیای آب معدنی خبر داد! متعاقب آن گروهي هم بر اين پندارينه دامن زدند كه شايد همه‌ي اين جنجال‌ها براي اين بوده تا دولت كارمندان خويش را تشويق به مهاجرت و انتقال از تهران كند!
در اين ميان، اما دكتر عليرضا مرندي، وزير سابق بهداشت، درمان و آموزش پزشكي و عضو كميسيون بهداشت مجلس شوراي اسلام، با انكارناپذير دانستن آلودگي آب تهران، با انتقادي كم‌سابقه از مردم و دولت گفت : «در حال حاضر مردم به سادگی انواع آلودگی‌ها را پذیرفته‌اند و می‌پندارند که در این مقطع از زمان زندگی با آلودگی آب، صدا، هوا و خطرات ناشی از آن طبیعی است، غافل از آنکه این مردم هستند که سرنوشت خود را تعیین می‌کنند و طبق نیاز خود از زندگی به هر آنچه که طلب می‌کنند، می‌رسند. در این جا بروز ندادن واکنش از سوی مردم و پیگیری نکردن آنها می‌تواند نقش به سزایی در ادامه یافتن این آلودگی‌ها داشته باشد. به نظر می‌رسد مسئولان نیز در این میان به روزمرگی افتاده‌اند و تنها پاسخگوی مسائل روز هستند و چشم‌اندازی برای داشتن آینده‌ای سالم ترسیم نمی‌کنند.»
و در نهايت، اين علي محمد نوريان، رييس سابق سازمان هواشناسي و معاون كنوني محيط انساني سازمان حفاظت محيط زيست كشور بود كه آب پاكي را – هرچند دير – ريخت بر روي دست وزير نيرو و استاندار تهران و صراحتاً پرده از كلاه شرعي وزارت نيرو براي سالم اعلام كردن آب تهران برداشت ! زيرا به گفته‌ي او وزارت نيرو با پايين‌ترين استاندارد موجود در جهان، سلامت آب را در تهران مي‌سنجد كه به هيچ وجه اين كار با استانداردهاي سازمان بهداشت جهاني who مطابقت ندارد.
حالا ميل، ميل تهراني‌هاي عزيز است كه يكي از اين سه گزينه را انتخاب كنند:
يا همچنان مانند قورباغه مشهور در فيلم «يك حقيقت ناخوشايند» اثر دیویس گوگنهایم که به ماجراي جهان‌گرمايي پرداخته بود، سكوت كرده و منفعلانه منتظر بيماري و مرگ خويش شوند؛ يا بار و بنديل خود را بسته و عطاي تهران نشيني را به لقايش بخشيده و به زادگاه اجدادي خويش برگردند و يا اين كه پند عليرضا مرندي را به اجرا درآورند!
نظر شما چيست؟ شما كدام گزينه را انتخاب مي‌كنيد؟
هرچند هر گزينه‌اي را كه انتخاب مي‌كنيد، بايد يادتان باشد كه آب تهران ديگر، باكيفيت‌ترين آب ايران نيست!
کیفیت آب تهران وابستگی تام و تمام به کیفیت کوهستان‌های شمالی آن دارد و چه کسی است که ادعا کند: وضعیت امروز البرز مرکزی، چه از نظر چشم‌اندازهای طبیعی، چه جامعه‌ی گیاهی و چه زیستمندان جانوری‌اش بهتر از گذشته است؟!
راست آن است که ما کوهستان‌های خود را در طول نیم‌قرن گذشته به بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن به تاراج برده‌ایم و افزون بر آن، هر روز بر میزان زباله‌های ماکرو و میکرو ریخته شده بر پیکر رنجورش افزودیم؛ اینک چگونه انتظار داریم از آن بوم‌سازگان بیمار، آبی گوارا چون سال‌های دور به ارمغان آوریم؟
پیشینه موضوع:
– هشدار براي چندمين بار: آب تهران آلوده است!
این جا است که باید گفت:
..ماست ماست کنگر ماست شمسی مال حاج آقاست!!!!
..خوبه برای سرگرم کردن بیشتر مردم در شبکه دوست!! و متعهد !!!فارسی 1 هم بحث آلودگی آب تهران مطرح شود
..واقعا که باید گفت:..از اون بالا میاد یک دسته مورچه یکی تار میزنه یکی کمونچه!!!!!بیشتر حضرات ول معطل هستند بیچاره کسانی که می دانند و می فهمند ولی باید دم بر نیاورند!!!!!
ای جانم به فری جولیتو و حاج خانم ویکتوریا!!!بانوان آمریکای جنوبی باب سلیقه مرد های ایرانی است اما این کره ای ها نچسب هستند اصلا عطر و طعم ندارند
..چکار کنم درویش خان حالا که همه پرت و پلا می گویند من هم روش
داستان نشریه زارع شیکاگو که یادتان هست؟
..رو مطزبی پیشه کن و دلقکی آموز تا داد خود از کهتر و مهتر بستانی
آب رفت و برق رفت و گاز رفت جملگی رفتند ماهم می رویم!!!
بجای این حرف ها که البته تماما درست است از مرغ و شکر و روغنی که تعاونی شما در ماه رمضان باید بدهد بگویید
درویش خان نکند شما و همکارانتان را هم مانند کارمندان صنایع دستی و میراث فرهنگی به یک جایی دور بفرستند!!!
ضمن عرض سلام و ادب خدمت جناب مهندس درويش بسيار عزيز!
بايد جناب استاندار بدانند كه موضوع آلودگي آب،موضوعي نيست كه درباره آن بشود مناظره كرد.فرم هاي پرشده آزمايش كيفيت آب حداقل يك سال گذشته را- هركس كه مسئول است -در اختيار گروهي كارشناس بي طرف قرار دهند، تا نتايج آزمايش ها ارزيابي شود.در اينجا تنها عد و رقم مطرح است و صحبت سرِ چانه زني با اين و آن نيست .اگر صداقتي در اين اظهارات وجود دارد ، همين فردا آزمايش هاي 365 روز گذشته راروي يكي از سايت ها قرار داده و براي كارشناسان امكان ارزيابي را فرآهم نمايند.
ارادتمند ، كامبيز بهرام سلطاني
به کوشان مهران (اشکار) عزیز:
اداره ما اصولاً تعاونی ندارد که گوشت و مرغ داشته باشد رفیق!
.
به استاد بهرام سلطانی بزرگوار:
حرف حساب که جواب نداره! داره؟ امیدوارم که مدیران محترم دریابند که در مورد دو دو تا می شود چها رتا نیازی به مناظره نیست!
درود …
آب تهران آلوده سیاست است .
یعنی می فرمایید “سیاست” را هم باید در شمار آلاینده های آب به شمار آوریم؟!
مرندی بد نگفته . منتها باید یه کم صبر کند تا ین چله نشینی تاریخی ملت و دولت تمام شود . بعد…!
راستی یه سوال
درویش جان اگر خاطرت باشد قراری بود که بررسی کنی تا ببینی به چه شکل می شود که به طور ماهانه نوشتارهایت را به شکل مثلا پی دی اف دریافت کنیم . ظاهرا فراموش کردی . نکردی؟!
بله مرندی واقعاً بد نگفته است … و البته فکر کنم اهل صبر کردن هم باشد! نه؟
در مورد ارسال یادداشت های این تارنما به صورت پی دی اف، هیچ متخصص کامپیوتر و اینترنتی که علاقه مند به محیط زیست هم باشد، نیافتم که کمکم کند. خودم هم که بلد نیستم! شرمنده …
با سلام
با توجه به این واقعیت که مقدار قابل توجهی از اب تهران از طریق چاه های جذبی تامین می شود نیاز چندانی به ازمایش نیست .فقط بایستی کانون های الوده را پیدا کرد.تصور کنید فاضلاب دهها بیمارستان -ارایشگاه ها با استفاده زیاد از مواد رنگمو وشیمیائی -سموم سوسک کش که در ساختمانها و رستورانها به وفور از انها استفاده می شود -شویندهای قوی مانند وایتکس و غیره که در خانهها از ان به وفور استفاده می شود چه چیزی از اب جز ماده سمی بر جای می گذارد.اقای مرندی بگویند مردم چگونه اعتراض خودرا بیان کنند؟چرا خودشان که در مجلس نشسته اند در نطق پیش از دستور به وظیفه پزشکی شان عمل نمی کنند.مگر ایشان نماینده مردم نیستند؟
درود بر خانم کاشفی عزیز …
پرسش خوبی را از آقای مرندی مطرح کرده اید که امیدوارم سلوک رفتاری ایشان در آینده پاسخ شما را بدهد.
بهتر است مسئولان! محترم اول تکلیفشان را با خودشان مشخص کنند ، بعدن نظر مثلن! کارشناسانه بدهند.
سلام
پس بهتر است به قول آقای حیدرزاده فعلا آب تهران را با احتیاط بنوشیم ! از آقای درویش به دلیل مطلب جامع و کاملشان متشکرم !
به عاطفه بنایی:
بله مثلاً شاید بهتره قبل از نوشیدن آب تهران، آن را سه مرتبه آب بکشیم تا تمیز شود! چطوره؟
درود …
.
.
به سروی:
پیشنهاد خوبیه … منتها فکر کنم عملی نباشه! نه؟