ماجراي غمبار و حيرتانگيز احداث دكلهاي برق در حريم شهر تاريخي توس، آرامگاه شاعر بزرگ پارسيزبان را كه به ياد داريد؟ ماجرايي كه پس از 2 سال اعتراض و نامهنگاري و تحصن، هنوز به جايي نرسيده و دكلها همچنان به خودنمايي خويش ادامه ميدهند.
گويا اين خودنمايي چنان به مذاق ايرانسليها خوش آمده كه تصميم گرفتند آنها هم دكلهاي 35 متري خود را در حريم آرامگاه اين شاعر بزرگ برپا دارند تا بلكه بشود ميزان مداراي مسئولين سازمان ميراث فرهنگي را دريافت!
البته خوشبختانه به روايت خبرگزاري ميراث فرهنگي، اينبار مسئولين بهتر عمل كردهاند و در حين كارگذاري دكلهاي ايرانسل، مانع از ادامهي عمليات شدهاند. هر چند جاي اين پرسش باقي است كه اصولاً چگونه اين دوستان توانستند تا اين مرحله پيش رفته و مجوزهاي لازم را تهيه كنند؟
به هر حال، ماجراي دكلهاي 35 متري ايرانسل، دوباره داغ مرا در بارهي آن زخم كهنه زنده كرد؛ زخمي كه باور ندارم به اين زوديها مرهمي برايش يافت شود!
از اينكه دغدغههايي كه داريد با دغدغههاي من يكي است، خوشحالم. وجود صفحهي شما باعث شده است حداقل از اينكه اعتراض چنداني در اين زمينهها نميكنم احساس گناه كمتري به من دست دهد.
موفق باشيد