رفته بودم به جنوب استان خراسان شمالی … با محمّد فیاض (رییس بخش تحقیقات مرتع) و حسن روحی پور، مردی که در آموزش روش‌های اندازه‌گیری و مهار فرسایش خاک در ایران، شهرتی بین‌المللی دارد. در حین بازدید از منطقه‌ای عشایری در شرق میاندشت که به دلیل حضور متراکم و پرتعداد دام، چیز زیادی از مراتع و سبزینه در آن باقی نمانده بود، چشمم به این تابلو بزرگ و زردرنگ افتاد که لابد یادگاری است از سفر نخست استانی ریاست جمهور دولت نهم به منطقه …
ماجرایش را می‌توانید در خبر آن لاین بخوانید …
و آنگاه اگر دوست داشتید برایم بگویید: به نظر شما چند درصد از آمارهایی که برای کاشت نهال‌های جدید در سال می‌دهند، چنین فرجام تلخی را ممکن است انتظار کشند؟!
سلام آقای درویش
یک سوال ضروری داشتم و تقاضا دارم از شما که خیلی زود پاسخ را لطف بفرمایید تا انجمن بتواند کار صحیح را انجام دهد.
همانطور که مطلع هستید با قرار گرفتن ماه رمضان در فصل گرم به ویژه در مناطق ما که خیلی گرم است مساجد شهرهای مختلف بعد از نماز مغرب و عشا افدام به دادن شربت به مردم روزه دار می نمایند.
مشکل این جا است که اکثر مساجد از لیوان یکبار مصرف پلاستیکی برای این امر استفاده می نمایند. فقط دو یا چند مسجد در شهر ما به جای لیوان یکبار مصرف از لیوان استیل یا از لیوان پلاستیکی چند بار مصرف استفاده می نمایند. حالا با توجه به مضرات ظروف یکبار مصرف پلاستیکی و از طرف دیگر مصزف آب برای شستن ظروف چند بار مصرف شما بین این دو گزینه کدام را برای استفاده انتخاب می کنید تا انجمن به فرهنگ سازی بپردازد. اگر روش دیگری هم هست بیان نمایید.
توجه داشته باشید دادن شربت در طول تقریبا 30 شب ماه مبارک و در اکثر مساجد انجام می شود.
درود بر شما و ممنون از دقت نظرتان.
هیچکدام!
بهتر است از ظروف یا لیوان های قابل بازیافت استفاده شود که خوشبختانه در بازار هم وجود دارد. در این باره می توانید با حسین عبیری گلپایگانی تماس بگیرید که تجربه های خوبی دارد:
09125971268
اقای درویش طرح های زیادی وجود دارد که پول می بلعد ودیگر هیچ.این مصاحبه پنجم تیرماه درباره سد هراز انجام شده
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13920407000068
مسئولین درباره ی این سد می گویند مشکلات زیست محیطی ندارد.ایا واقعا مشکل زیست محیطی ندارد؟
ایا یک نهال کاشته با قطع واز بین رفتن این جنگل های البرز مرکزی که دیگر توان تخریب را ندارد یکسانند؟ ایا گفتن این سخن ها که سدهراز یکی از 6 سد بزرگ دنیا به شمار می‌رود که در حال ساخت است. یا اینکه ایران جزو دو کشور برتر جهان در زمینه سدسازی است،وامروز هیچ کشوری مانند ایران نیست که 70 سد در حال احداث داشته باشد.که بیشتر ان ها کارشناسی محیط زیستی درستی نشده اند افتخار محسوب می شود؟امیدواریم دولت بعدی جلوی طرح هایی که به محیط زیست اسیب می رسانند رابگیرد ودیگر شاهد تصویب طرح های اینچنینی در دولت بعدی نباشیم.
سلامی دوباره و با تشکر از سرعت شما در پاسخ گویی
مشکل اینجا است که استاد اکثر مسولان مساجد زیر بار خریدن چنین ظروفی با قیمت بالایشان نمی روند.
به خوبی مطلع هستید که ظروف نشاسته ای دو یا سه برابر ظروف پلاستیکی قیمت دارند و پس از یکبار استفاده دیگر قابل استفاده نیستند. طبق قیمتی که ما داریم حدود 40 تا 50 تومان است. یک یا دو تا این قیمت قابل پذیرش است اما شما در نظر بگیرید شبی 700 لیوان هر یک به قیمت 40 تومان اصلا برای آنها قابل قبول نیست. ولی اگر فقط راه همین است انشاالله تلاش می کنیم. حالا بین دو راه حل قبلی یعنی بین بد وبدتر کدام. یعنی کدامبد است.
با تشکر
سلام لطفا اصلاح فرمائید: میاندشت در خراسان شمالی است نه جنوبی. با تشکر- داوری خبرنگار روزنامه خراسان شمالی
(با اجازۀ آقای درویش)
نمایندۀ محترم انجمن دوستداران محیط زیست اردکان،
به موضوع جالبی اشاره کردید:
“مشکل اینجاست که استاد، اکثر مسولان مساجد زیر بار خریدن چنین ظروفی با قیمت بالایشان نمی روند”
مساجدی که هر سانتیمتر از کف ساختمانش پوشیده از قالیست.
اگر لوستر های گرانقیمت و پر مصرف نداشته باشد، 200 لامپ توپی رنگیه همیشه روشن بر سقفش وجود دارد.
مساجدی که در روز شکم 500 انسان سیر را سیرتر میکند و خبر از شام کودکان پرورشگاه و کودکان خیابانی ندارد.
نیایشگاهی که بودجه ساخت و ملزوماتش در کشور (و خارج از کشور نیز) سالانه به 10 میلیارد میرسد اما پول برای لیوان کاغذی ندارد!
این است طرحی که پول می بلعد و دیگر هیچ!
درود بر شما پونه خانم گرامی و انجمن دوستداران محیط زیست اردکان.
من نمی دانم چرا فقط هنگامی که سخن از پاسداری از موازین و ملاحظات محیط زیستی به میان می آید، باید نگران تنگناهای اقتصادی هم بود؟! چگونه است که می توان میلیاردها ریال خرج ساختن سازه های مقدسی برای زنده نگه داشتن آیین الهی کرد، اما یادمان می رود که همان آیین الهی ما را تشویق می کند که حق نسل آینده و امکان بهره مندی وی از یک زندگی سالم و باکیفیت را از او با رفتارهای طبیعت ستیزانه مان نگیریم و امانتی به نام “محیط زیست” را سالم به ایشان تحویل دهیم.
من امیدوارم خیرین استان یزد و شهرستان اردکان بدانند که خداوند هم هنگامی راضی از روزی رسانی های بی منت شماست که رفتارمان به افزایش بیش از هفتاد نوع سرطانی که اینک به دلیل انتشار مواد پلاستیکی غیر قابل بازیافت در طبیعت، گریبان مان را گرفته، منجر نشود.
سرفراز باشید.
به محسن داوری:
ممنون از دقت نظرتان. تصحیح شد. البته در اصل گزارش منتشر شده در خبرآن لاین اشتباهی وجود ندارد و نام استان درست درج شده است.
درود …