گفتگو کنید

14 نظر

  1. عاشق این لاله های واژگون هستم و بدون اینکه اطلاع دقیقی داشته باشم همیشه و بشدت اینها را بسیار ایرانی میدانم . هیجانی را که در اولین دیدار آنهم در گلفروشی داشتم بیاد دارم بعدها از طریق عکس ها پی بردم که در دشتها می توانیم اینها را ببینیم و اینبار در این دشت زیبا که تکیه داده به آ« کوه های خوشرنگ و زیبا

  2. من از دیدن ِ این لاله ی واژگون ، سیر نمی شوم انگار!ا

  3. خیلی حرف…این زیبایی ..این رنگ ها..این دشت بی کران..این کوه های زیبا..این زمینی که زیر بای ..هزاران ..هزار نفر.لگدمال شده…همه ازش استفاده کرده..ومثل همیشه بی توجه..از کنارش گذاشته اند..اون خانه ها..که از این دور فکر می کنی..چه آرامشی داره؟واین لاله ی تنها..که سرشار از زندگیست؟بازم حرف هست برای نوشتن..این آسمان بی انتهای خدا..و…این آرامشی که در این عکس دیده میشه؟بازم بنویسم؟هرچی نکاه می کنم..می بینم زیبایی ..پر حرفی رو ثبت کردید…زیبا و آرامش..؟

  4. لاله رودیدم گفتم ها این ماله خومونه
    آمدم اینجا دیدم که درست گفته بودم
    اینجا زادگاه پدر پدرم است
    هنوز زنده است و در شهرکرد زندگی می کند
    یه زمانی تنها پسر خان بود که بیشتر زمینها لردگان مال اون بوده ولی الان هیچی نداره
    پدرم خیلی اینجا رو دوست داشت
    منم همین طور کاش می شد اینجا یه زمین پز از لاله داشتم صبح که پنجره راباز می کردم روحم تا لاله ها پر می کشید.

  5. Thanks for shring this photo.
    Miss my beatiful birthplace, and of course my lovely country!
    I wish I would be there for Nourooz.

نظر دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *