یادتان هست برایتان از دیرینهترین درخت چش (بایل) ایران در بوشهر سخن گفتم؟ یادتان هست گفتم این چش پیر (Acacia nilotica) میتوانست امروز روزگاری بهتر داشته و در کنار شش برادر دیگرش به بوشهریها طراوت عطا کند …
حال میخواهم شما را دعوت کنم تا خاطرهی یک هموطن بوشهری و دور از وطن را – دکتر محمود دهقانی – از آن درخت چش بخوانید …
من آن خاطره را خواندم و اشک ریختم … شما را نمیدانم؟ امّا ایمان دارم که پس از خواندن این خاطره، از دوست آسمانیتان خواهید خواست تا خودش نگهدار این درخت و دیگر درختان کهنسال این بوم و بر مقدس باشد و هرگز نگذارد تا به هیچ بهانهای در تاروپود سبزشان، میخ سیاه جهالت و آزمندی فرو رود.
به خدا سواران سبز وطن نباید ایستاده باشند، وقتی که آیههای ناهمتای طبیعت اینگونه درد میکشند …
بر زمینهی سربی صبح
سوار
خاموش ایستاده است
و یال بلند اسبش در باد
پریشان میشود
خدایا خدایا
سواران نباید ایستاده باشند
هنگامی که
حادثه اخطار میشود
احمد شاملو
سلام
چند درخت ديگر و اينگونه در بوشهر هست كه انشاالله در ايام نوروز كه به بوشهر رفتم عكس خواهم گرفت .
بدرود.
من هم خواندم و چشمانم خیس شد…
سپاس از انتشارش.
خاطره ی جالبی بود …
دوستانتون هم مثل خودتون منحصر به فرد هستند آقای درویش
زنده باشيد …
دوستانم آري …
اما خودم، نه.
با سلام خدمت دوستداران و حافظان طبیعت‘ و سلام جداگانه خدمت ابوحنانه عزیز که در یادداشت خود اشاره نموده اند که در استان بوشهر مکان نما(آدرس)ی چند درخت کهنسال را در اختیار دارند. خوشحال خواهم شد تا فرصتی باقی است مکان نمای این درختان را اشاره نمایند تا در سفری که هفته آینده از 23 تا 27 اسفند به استان بوشهر دارم این درختان را بازدید و اطلاعات آنها را همراه با برداشت تصاویر ثبت نمایم
سفری پربار برایت آرزو دارم مصطفی جان.
با یکدنیا سپاس. در سفرم. جشن نوروز را سرسبزانه شادباد می گویم. با ارادت و اخلاص
زنده باشید جناب دهقانی عزیز …
نوروزتان خجسته باد و به امید دیدار ….