پاییز که فرا می رسد، رودخانه ها دیگر برفی برای آب شدن و روان گشتن ندارند و همه چشم انتظار بارانی دیگر هستند
اما آبشار که باشی، حتا واپسین لحظه های زندگیت هم می توانند زیبا باشند! نمی توانند؟
نخستین روز از پاییز ۱۳۸۹
مسیر درکه به پلنگ چال
هنوز رودخانه درکه جان دارد
سلام
وبله درست گفته اید مخصوصا آبشاری به این زیبایی .. وبا عظمت
ثبت زیبایی شده
چه رنگ های خوبی داره
کاش ماندگاری ما انسانها هم
همانند این آبشارها بود
مقاوم..سر سخت..وزیبا صبور
🙂
آمین …۰
حالا تنهایی میری؟
حیف شد قزوین بودم. بزودی برنامه را دوباره راه می اندازم. بریم؟
همینه دیگه!
این رسم روزگاره امیر جان …
نیایی؛ می رویم!۰
آبشار که باشی ، مرگ هم برایت تداوم ِ زندگی است
آفرین
د رمیان جلوه های با شکوه و زیبا و ناب طبیعت، آبشار برای من مفهومی خیلی ویژه و تاپ دارد… چیزی که بهترین ها را با آن تشبیه می کنم و نمی دانم چرا…
برای من مفهوم اوج زندگی را دارد…آبشار
آبشار زندگی پر سر و صدا باد…
بله اوج زندگی … آن هم اوجی که هنوز می تواند نفعش را به دیگران برساند.
درود بر نیره گرامی …
Postes this to my blog also. Greetings from the Speedy DNS