تلویزیون روشنه و خبرنگار در حال پرسیدن این سؤال از مردمه:
دوس دارید اگه فردا صبح از خواب بیدار شدید، چند سالتون باشه؟
بعضی‌ها می‌گفتند: دوس داریم جوون باشیم، بعضی‌ها دوس داشتند، کودک باشند؛ یه خانوم میان‌سالی هم گفت: دوس دارم مثل همین حالا جوون و سرحال باشم!
در این لحظه پدر ازم پرسید: تو دوس داری چند ساله باشی پسرم؟
منم خیلی سریع بهش گفتم: من دوس دارم همین قدی باشم و به سرعت به پیش برم!
نتیجه‌گیری اخلاقی:
مثل مثبت‌ترین و پرشورترین کسی شو که می‌شناسی … اونوقت خواهی دید که خیلی‌ها دوس دارند مثل تو شوند! همان گونه که امروز مایلند مثل اروند باشند!!
سلام اروند جان.
حالا که شما انقدر کارت درسته ما هم می‌یایم زیر پرچم شما…
یک sms رو گوشیم دارم با این مضمون: چنان باش که بتوانی به هر کس بگوئی مثل من رفتار کن.
خوشحالم دوستی مثل شما دارم که می‌تونه به آدم همچین توصیه‌ای بکنه.
پاسخ:
شرمنده می کنی رفیق …
باورت می شه اروند؟این روزها جریان مستمر ذهن من دقیقا همین نتیجه گیری اخلاقی است!
پاسخ:
معلومه که باورم می شه … اصلاً فرق آدم بزرگا و آدم کوچیکا اینه که آدم کوچیکا زندگی رو همونطوری که هست باور می کنند نه اونطوری که دوست دارند باشه!
این پست منو یاد این ترانه ویگن انداخت :
” می خوام بیست ساله باشم
می خوام سی ساله باشم
می خوام وقتی بهاره ، گل امساله باشم ”
اما من … از شرایط الانم ناراضی نیستم ولی شاید بدم نمی اومد که ۱۸ ساله باشم .
اتفاقاً من و پدر این ترانه رو بارها به صورت دوصدایی اجرا کردیم! باورت می شه؟ یاد ویگن عزیز به خیر … می خواستم که منم اهل دیاری که باهاش گل و بلبل داره باشم … دوباره مثل روزای بهاری، یه خوشبخت و یه آتیش پاره باشم … راستی! تو که در ۱۸ سالگی، آتیش پاره نبودی! بودی؟ (البته این حق را به تو می دهم که جواب این سؤال را ندهی!!)
چه خوب گفتی!
سعی می کنم اونطوری که “هست “ببینم,مثل آدم کوچیک ها
هرچند رویای آن چه” می خواهم باشد” را هم در ذهن خواهم داشت…
آدم کوچیکا معمولاً خوب می گویند. اشکال از شما آدم بزرگاست که بعضی وقتا خوب گوش نمی کنید! (جوکشو که شنیدی؟)
نبودم دیگه . آخر بچه مثبت بودم . فکر کردی برای چی می خوام برگردم به ۱۸ سالگی ؟ می خوام جبران کنم .
پاسخ:
کامنت خصوصی! عجب … پس تو هم در شمار نسل سوخته انقلاب هستی! البته بازم جای شکرش باقیه که مثل بعضی ها، در رده نسل پدرسوخته انقلاب قرار نمی گیری. به هر حال، برایت آرزوی موفقیت دارم. منظورم در جبران کردن است!
سلام بر اروند عزیز…به نظر من هر کس اول از همه باید خودش باشد
درسته. اگر خودتو قبول کردی و با خودت کنار اومدی و تونستی زیر و بم های شخصیتت را درک کرده و باور کنی. اونوقت همه دنیا چاره ای ندارند جز آن که این موجود خودباور را به رسمیت شناخته و حرمت نهند.
و وقتی که این اتفاق افتاد، یعنی طعم گس خوشبختی کاملاً در دسترس است!
قبل از اینکه جریانی بخواد نسل منو بسوزونه ،من عادت به خودسوزی داشتم و دارم . حد جبرانم هم انقدر خنده داره اروند جان که فکر کنم برای همسن و سالهای تو هم مضحک باشه .
پاسخ:
گرفتم. احتمالاً الان می خوای تنهایی بری سینما یا اونطرف رودخونه وایسی و مناظر اطرافو نیگاه کنی! نه؟ فقط مواظب باش اگه کسی لواشک خواست بخوره، بهش نیگاه نکنی ها! باشه؟
آخ که چقدر با این کامنت آخری آنا هم دردم!خودسوزی!
جوکش رو هم یه دوست عزیزی برام تعریف کرده بود
خب الحمدالله که جوکش را شنیدی! در مورد همدردی هم باید بگم که تنها نیستید! در حقیقت می شه گفت: ما همه با هم هستیم!
شعار ؟ اون هم شعار تاریخ دار ؟ اون هم تو وبلاگ خانوادگی ؟
جوکش اگر برای گروه سنی الف و ب مشکلی نداره ، برای من هم تعریف کنین لطفا . نشنیدم والله
اروند جان درست گرفتی . مواظب لواشک خورها هم هستم
به به! می بینم که خلافت سنگین شده … حالا می خوای جوک گروه های سنی بالای ۱۴ سال واستون تعریف بشه؟ اما نمی شه! شرمنده … (یعنی روم نمی شه) به شقایق بگو واست تعریف کنه!
خوشحالم که موظب لواشک خورها هستی … راستی یه چیزی! خودت یه هو هوس لواشک خوردن نکنی کلک!
آخ آخ دلم لواشک خواست!
پاسخ:
شرمنده … نمی دونستم نی نی تو راه دارید!
در ضمن من در گروه سنی آنا هستم (همون سنین پیش دبستانی و اول ابتدایی!),چه جوری جوک تعریف کنم آخه؟ اروند جون من!
پاسخ:
عجب! پس فکر کنم یه خورده عجله کردید!
لطفا ایمیلتو چک کن دوست جون.
ممنون کلروفیل عزیز.
این نتیجه گیری های اخلاقی آخر نوشته هاتو خیلی دوست دارم اروند جان
منم دوست دارم ۸ ساله باشم!
یه هویی بگو دوس دارم اروند باشم دیگه!
نی نی !!!!؟
نه!
پاسخ:
جوابم خداییش کوبنده بود! نه؟ به خصوص که ناغافلکی هم بود.
دقیقا… راستشو بخوای واقعا دوست دارم “اروند” باشم .
خب، لابد اون داستان قدیمی را شنیدی که طرف دوست داشته وزیر آموزش و پرورش بشه، عاقبت معلم شده! وای به حال کسی که بخواد معلم بشه!!
بنابراین، از آنجا که اروند مردی از تبار اژدها و از سلاله اروندرود همیشه خروشان است، تبریک می گویم! شما وقتی بزرگ شدید حتماً میس پرزیدنت می شوید!
آره…کوبنده در حدی که نتونستم پا شم!!!
پاسخ:
این که شوخی اژدها بود!
حالا تازه خشم اژدها رو ندیدی؟ چون می دونم اون موقع ها که اکرانش می کردند تو خیلی نی نی بودی! نبودی؟
اروند به اندازه رشد کن
یه وقت دیدی از من هم بزرگتر شدی اون وقت آبروم میره ،قبول نیست….!!!!!
نترس نیلوفر جان! تا موقعی که طرف من باشی ازت حمایت می کنم و نمی ذارم بره … آبروتو می گم!