سام را همه‌ی اهل محیط زیست ایران خوب می‌شناسند؛ آدمی دقیق، متخصص در جزییات امور و فوق‌العاده مسئولیت‌پذیر نسبت به آنچه منتشر می‌کند.
بنابراین وقتی در آتش نوشتش به بررسی ماجرای مرموز مرگ فله‌ای دلفین‌ها در خلیج فارس می‌پردازد و آن را با تروری مرموز‌تر در ینگه دنیا مقایسه می‌کند، باید حرفی داشته باشد، حرف‌ستان!
من که به وجود او در وبلاگستان سبز افتخار می‌کنم؛ او کم می‌نویسد؛ امّا همیشه هست و می‌نویسد و مثل بعضی‌ها پیوسته و پرتکرار دچار سردی و گرمی نمی‌شود! می‌شود؟
اینک امّا دانشمندان استرالیایی دریافته‌اند که ممکن است بین مرگ دلفین‌ها در سواحل جنوب غربی این کشور با مصرف بی‌رویه‌ی علف‌کش‌ها رابطه‌ای وجود داشته باشد؛ رخدادی که بلافاصله ما را به یاد مصرف بی رویه «د د ت» در اوایل دهه‌ی 1970 میلادی می‌اندازد. عمل آزمندانه و نابخردانه‌ای که آثارش در هزاران کیلومتر آن سوتر و چندین سال سال بعد‌تر ظاهر شد و سبب گردید پوست تخم پنگوئن‌ها به شدت آسیب‌پذیر شده و درنتیجه ماندگاری این گونه‌ی زیبا و باهوش طبیعت به مخاطره‌ای جدی بیافتد.
رخداد استرالیا، بار دیگر نشان داد که عدم توجه به ملاحظات محیط زیستی در برنامه‌های تولید غذا، می‌تواند بازی با آتش باشد؛ آتشی که حتا آتش نوشت هم دیگر نمی‌تواند از پس گرمایش برآید! می‌تواند؟
سلام بر آقای درویش گرامی
لطف شما همیشه شامل حال بنده بوده اینجا هم مکرر شد.
شایسته آن همه صفات که برشمردید نبودم و نیستم و البته ممنون!
درود بر سام عزیز. من فقط بخشی از واقعیت را در حد بضاعتم فاش ساختم رفیق!
باید بگم که تیتر هیجان انگیز و تحریک کننده خواندن متن بود!
بايد بگم كه موافقم!
این سام فرزانه هم انسان غریبی است
مي بينم كه بي بي سكينه رو زياد مي بيني برادر حواس پرت عاشق! سام فرزانه كيلويي چنده؟
بی بی سکینه؟
جانم!
منظورم از فرزانه اشاره به دانش آقای خسروی فرد است درویش خان
آخ سکینه گفتی و کردی کبابم!
درویش خان از عشق های دهه 60 بگویید
با پیر خرد نهفته می گفتم دوش
با من سخن سر جهان هیچ مپوش
نرم نرمک مرا همی گفت: به گوش
دانستنی است، گفتنی نیست خموش!