اشتباه نکنید! امروز نه می‌خواهم در باره‌ی این مدل از بیابان سبز با شما گفتگو کنم و نه آن یکی مدل!
امروز می‌خواهم از آمازون بگویم … از ریه‌ی زمین که اینک لکه‌هایی برهنه در تاروپودش شکل گرفته و این مرطوب‌ترین و سبزترین پاره‌ی زمین را به بیابانی سبز بدل ساخته تا من و تو یادمان بماند که بشر در صورت بهره‌گیری از قدرت ویرانگری، می‌تواند تا چه اندازه توانا در تخریب باشد.
فکر کنم باید کارشناسان برنامه توسعه‌ی سازمان ملل متحد – UNDP – در تعریف خود از بیابان‌زایی تغییر دهند. زیرا حالا ممکن است در مناطق نیمه مرطوب و مرطوب هم بیابان‌زایی رخ داده و بیابانی جدید متولد شود!
شایان توجه آن که مطابق تعریف: بیابان‌زایی عبارت است از تخریب سرزمین در مناطق خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب خشک ناشی از فرآیندهای طبیعی یا مؤلفه‌های انسانی.
Green desert
از نوع مدل اول چقدر امیدبخش بود.
خیلی جالبه هر چی بیشتر در موضوع بشر ودست سازها و ویرانگریهایش تعمق می کنم ؛ بیشتر به توانایی بی بدیلش در انجام آنچه می خواهد؛پی می برم!
کاش آنچه می خواهد همیشه سبز باشد و آبادگر.
آمين!
در مناطق حاره آمریکای جنوبی که خاک دارای بوکسیت آلومینیوم استبرای کشاورزی یا گل داری (تهیه گوشت گاو برای مک دونالد)جنگل را آتش می زنند تا دو یا سه سال محصول خوب است ولی پس از آن به دلیل آبشویی مواد معدنی در اثر باران به سرعت خاک مواد مغذی را از دست داده و باید قطعه جنگلی دیگری را آماده سوزاندن و قطع نمود قبایل بدوی برزیل اینکار را می کنند ولی به دلیل کم جمعیت بودن زمین سوخته به تدریج بهحاللت طبیعی بر می گردد اما وای به زمانی که انسان مدرن با هزاران هکتار اینکار را بکند
از این هولناک تر وضعیت جنگل های بارانی حوزه اقیانوس اطلس برزیل است که نود درصد آن به دلیل در دسترس بودن در طی 500 سال از بین رفته اند
باز انها که جنگل را تخریب کردند از برزیل تا بریتانیا به جایی رسیدند اما کشور گل و بلبل!!؟؟
درست مي گويي. آنها با ثروتشان مي توانند آن اشتباهات فاحش محيط زيستي را ترميم كنند. ما آما آن ثروت را هم بدست نياورديم. آورديم؟