🇮🇷: @darvishnameh

🔴حرکت جهانی علیه آبگیری سد ایلی سو و مسوولیت ایران!🔴

دیروز – هشتم اردیبهشت برابر با ۲۸ آوریل – روز حرکت جهانی علیه آبگیری سد ایلیسو بر سرشاخه های دجله در خاک ترکیه بود؛ روزی که فعالان محیط زیست در ده ها کشور جهان از جمله ایران، اعتراض و خشم خود را نسبت به تخریب تاریخ و طبیعت ارزشمند منطقه و میانرودان اعلام داشته و از مجامع جهانی خواستار ممانعت از نابودی کهن زادبومهای ۱۲هزارساله حسن کیف شدند.

https://t.me/darvishnameh/7041

چندین کیلومتر پائین دست رودخانه رودخانه دجله در حسن کیف، عملیات ساخت سد ایلیسو در حال تکمیل شدن است و این بخش از دره رودخانه دجله به زودی تبدیل به یک مخزن بزرگ به گنجایش بیش از ۱۰ میلیاردمتر مکعب می شود و در این پروسه حسن کیف را کاملاً به زیر آب می برد. پروژه ساخت این سد ده ها سال است که در جریان بوده و به رغم اعتراضات محلی و بین المللی- که سبب شد تا بانکهای اروپایی از سرمایه گذاری در آن چشم پوشی کردند- به نظر می رسد دولت اردوغان در تابستان پیش رو می خواهد کار را یکسره کند.
تکین، یکی از اهالی حسن کیف که ٣٨ ساله است، به خبرنگار دویچه وله می گوید: “از زمانی که من بدنیا آمده ام، بخاطر این سد تحت استرس بوده ام. همیشه این شایعه وجود داشته که پروژه امسال تمام خواهد شد، پروژه سال آینده تمام خواهد شد. تمثیلی که من در اینمورد بکار می برم: مثل آن است که به مرگ محکوم باشی، روی یک صندلی ایستاده با طنابی بدور گردنت، اما نه صندلی از زیر پایت کشیده می شود، نه طناب دار از دور گردنت برداشته. تو تنها آنجا ایستاده ای و انتظار می کشی، و این وحشتناک است.”
اکنون، با ساخت توربین نهایی با قدرت ١٢٠٠ مگاوات در بهار امسال، به نظر می رسد که این انتظار در حال به پایان رسیدن است و چه پایان تلخی!
گفتنی آنکه نخستین پیشنهادات برای ساخت سد ایلیسو در سالهای ١٩۵٠ مطرح شدند. مردم حسن کیف در تمام این سالها اما مقاومت کرده و با تداوم زندگی در اینجا و نگهداری از این میراث فرهنگی ۱۲هزارساله و بی رقیب، خدمت بزرگی به بشریت کرده و البته برای آن هزینه سنگینی پرداخته اند. درحقیقت آنها با ماندن در حسن کیف بسیاری از فرصتهای اقتصادی را از دست دادند.”
در تشریح ابعاد فاجعه ای که در سرشاخه های دجله در حال رخ دادن است، اولریش آیشِل مان، مدیر گروه Riverwatch در وین خطاب به دولت ترکیه می گوید: “اگر شما همه چیز را اینجا تخریب کنید، به هیچ روی بهتر از طالبان که در بامیان مجسمه های بودا را تخریب کردند، نیستید. این تنها یک حرکت مشابه و احمقانه است!”
راست آن است که ابعاد ساخت و آبگیری سد ایلی سو با مخزنی به بزرگی سه برابر سد کرخه – بزرگترین سد ایران – فقط در حوزه فرهنگی و تاریخی در قلمرو سیاسی دولت ترکیه و منطقه حسن کیف محدود نمی شود؛ بلکه تبعات آبگیری این سد بزرگ، سرزمین میانرودان یا بین النهرین در عراق را نیز متاثر کرده و با افزایش خشکی منطقه، بی شک بر شمار پیدایش چشمه های تولید گرد و خاک جدید در باختر ایران خواهد افزود؛ رخداد نگران کننده ای که باتوجه به مسیر باد غالب در منطقه، بیش از هرچیز دودش به چشم ایرانیان به ویژه هموطنان ساکن در مناطق زاگرس نشین تا خوزستان خواهد رفت.
بنابراین، انتظار می رود اگر به هر دلیلی فشار جامعه جهانی نتوانست دولت ترکیه را از آبگیری ایلی سو در تابستان امسال منصرف کند، دستکم دولت ایران اردوغان را وادارد تا حقابه محیط زیستی تالابها و اراضی پایین دست در عراق محفوظ مانده و منطقه با تنشی شدیدتر در سالی که دچار یک خشکسالی کم سابقه هم هست، نشود.

http://dw.com/en/facing-eviction-merchants-decry-turkey-dam-project/a-43318344