🔻گزارش قرن؛ مادرِ تحلیل‌ها – ۳🔻
🇮🇷: @darvishnameh
🔴چگونه می‌توان محیط‌زیست را تخریب کرد؟🔴
🖋#گوردون_مک‌دانلد بر این باور بود اینجا یک مشکل حاد وجود دارد که می‌بایست مورد توجه قرارگیرد. درغیراینصورت، تمدن بشری با یک بحران جدی روبرو خواهد شد. او در دوران خدمتش به عنوان مشاور علمی #لیندون_جانسون در یک یادداشت در سال ١٩٨۶ تحت عنوان “چگونه می‌توان محیط زیست را تخریب کرد؟” آینده نزدیکی را پیش‌بینی کرده بود که در آن “سلاح‌های هسته‌ای به طور موثر ممنوع شده‌اند و سلاح‌های کشتارجمعی، چیزی نیستند جز فجایع محیط‌زیستی!” او عقیده داشت یکی از چنین سلاح‌هایی با پتانسیل تخریب وسیع، گازی است که ما با هر دَمی که برمی‌آوریم، انتشار می‌دهیم: دی اکسیدکربن!
درواقع، با افزایش گسترده انتشار کربن در نیوار، الگوهای آب و هوا تغییرکرده و گرسنگی، خشکسالی و سقوط اقتصادی بوجود خواهد آمد؛ فاجعه ویرانگری که حتی پیش‌رفته‌ترین نیروهای ویرانگر نظامی جهان هم قادر به تحققش در چنین زمان کوتاهی نیستند! بنابراین، تغییراقلیم می‌تواند از هر سلاح خطرناک و کشنده‌ای، مرگ‌بارتر باشد.
چنین است که در دهه پس از آن، مک‌دانلد به طور جدی از مشاهده آنکه بشر هوا را – نه با سوء نیت، بلکه ناخواسته – به یک سلاح تبدیل می‌کند، نگران بود. در طول بهار ١٩٧٧ و تابستان ١٩٧٨ گروه Jasons برای بررسی عواقب غلظت کربن گردهم آمدند تا اگر افزایش غلظت دی‌اکسیدکربن در نیوار به دو برابر بیشتر از سطح دوران پیش از انقلاب صنعتی برسد، تصمیمی گرفته باشند. این دوبرابرشدن یک نقطه عطف دلخواه، اما مفید بود، زیرا اجتناب‌ناپذیربودن آن مورد بحث قرار نداشت؛ احتمالاً تا سال ۲۰۳۵ به آستانه آن می‌رسیدیم. در گزارش Jasons به وزارت نیرو ایالات متحده آمریکا، «عواقب درازمدت دی‌اکسیدکربن موجود در نیوار بر اقلیم» با لحنی بدون مبالغه و کم‌اثر نوشته شده بود که تنها یافته‌های کابوس‌وارش آن‌را تقویت می‌کرد: دمای جهان به طور متوسط دو تا سه درجه افزایش پیدا خواهد کرد؛ شرایطی مانند #دهه_سی_کثیف (Dust Bowl) مناطق وسیعی از آمریکای شمالی، آسیا و آفریقا را تهدید خواهند کرد؛ دسترسی به آب آشامیدنی و محصولات کشاورزی اُفت خواهد کرد و به مهاجرت‌های جمعی در حد بی‌سابقه‌ای منجر خواهد شد. با این وجود، «شاید تهدیدآمیزترین ویژگی» تاثیر تغییرات اقلیم بر قطب‌ها می‌بود. جهان‌گرمایی حتی در کمترین حد «می‌تواند به ذوب سریع» لایه‌های یخ در غرب جنوبگان منجر شود. این لایه‌ها آن اندازه آب در خود ذخیره کرده‌اند که می‌توانند سطح اقیانوس‌ها را تا نزدیک به ۵ متر افزایش دهند. گروه Jasons این گزارش را به شماری از دانشمندان در ایالات متحده و خارج از آنجا فرستاد؛ همچنین به گروه‌های صنعتی مانند اتحادیه ملی ذغال سنگ، بنیاد پژوهشی نیروی برق و از دستگاه‌های دولتی به آکادمی ملی علوم، وزارت بازرگانی، آژانس حفاظت از محیط زیست، ناسا، پنتاگون، همه بخش‌های ارتش، شورای امنیت ملی و کاخ سفید. #پومرنس گزارش درباره بحران اتمسفری را با بهت‌زدگی که سپس به خشم تبدیل شد، خواند. مک‌دانلد در Mitre Corporation – یک اتاق فکر که با بودجه دولت و مشارکت دیگر سازمان‌های مرتبط دایر شده بود – فعالیت داشت. عنوان شغلی او تحلیلگر ارشد تحقیق بود؛ اصطلاح دیگری برای مشاور ارشد علمی جامعه اطلاعات ملی. پس از یک تماس تلفنی، پومرنس، یک معترض سابق به #جنگ_ویتنام و مخالف با سربازی، کیلومترها را تا رسیدن به مجموعه‌ای از ساختمان‌های سفیدرنگ بی‌نام و نشانی که بیشتر شباهت به اداره مرکزی یک بانک محلی را داشت تا شبکه خورشیدی مجتمع نظامی صنعتی ایالات متحده، طی کرد. به او راه را به دفتر مردی درشت‌جثه با صدایی نرم که دستش را به طرف او دراز کرد، نشان دادند. مک‌دانلد، در حال ورانداز کردن این کنشگر جوان، به او خوشامد گفت: «خوشحالم که این موضوع مورد توجه شما قرار گرفته». پومرنس پاسخ داد: «چگونه می‌توانست قرار نگیرد؟ چگونه می‌تواند توجه دیگران را جلب نکند؟»
مک‌دانلد شرح داد که او نخست، زمانی که مشاور جان اف کندی بوده – در سال ۱۹۶۱، به بررسی موضوع دی‌اکسیدکربن پرداخته بوده. برداشت پومرنس این بود که مک‌دانلد می‌بایست در جوانی نابغه‌ای بوده باشد: او در دوران بیست سالگی مشاور امور فضایی #آیزنهاور بوده، در سن ۳۲ سالگی به عضویت آکادمی ملی علوم درآمده، در ۴۰ سالگی در شورای افتتاحیه کیفیت محیط زیست انتخاب شده بوده تا مشاور #ریچارد_نیکسون در زمینه خطرات محیط زیستی ناشی از احتراق ذغال سنگ باشد. او در طول همه این سالها افزایش هشداردهنده دی‌اکسیدکربن را مشاهده کرده بود. مک‌دانلد به مدت دو ساعت صحبت کرد و پومرنس به وحشت افتاده بود …
🔶ادامه دارد …🔶
#مادر_تحلیل‌ها
#گزارش_قرن
#سی‌سال_غفلت_درنابودی_یک_دشمن_مشترک
https://t.me/darvishnameh/7510