🔺ابعاد جنایت‌های ترامپ علیه پایداری کره‌زمین هنوز فاش نشده است!🔺 بخش نخست:
🇮🇷: @darvishnameh
✍ اخیراً روزنامه #نیویورک‌تایمز با انتشار مقاله‌ای مهم بر ابعاد نگرانی‌های جهانی از تداوم حضور تفکر ترامپ و همفکرانش در #کاخ سفید افزود. در حقیقت رییس‌جمهور کنونی آمریکا، قوانین محیط‌زیستی را به عقب برگرداند، ایالات متحده را از قرارداد پاریس خارج کرد، پیش‌گویی‌های جدی درباره تأثیرات تغییر اقلیم را به کنار زد و واژه «گرمایش جهانی» را تبدیل به یک لطیفه کرد. اکنون، دو سال پس از ریش‌ریش کردن قوانینِ رئیس‌جمهور پیشین، ترامپ و منصوبین او یورش جدیدی را آغاز کرده‌اند. در طول چند ماه آینده، کاخ سفید حذف بخش چشمگیری از تلاش‌های دولت برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را که در دوران اوباما شروع شده بود، تکمیل خواهد کرد. کاخ سفید در نظر دارد تا تلاش‌های خود را برای تحمیل دیدگاه‌های انعطاف‌ناپذیر ترامپ به دولت‌های دیگر نیز گسترش دهد؛ دیدگاه‌هایی که بر پایه خروج از #قرارداد_پاریس و خودداری اخیر او از امضاء بیانیه‌ای برای حفاظت از ذوب سریع یخ‌های شمالگان در ارتباط با تغییرات اقلیمی بنا شده است. او از زمان رسیدن به ریاست‌جمهوری به سازمان‌هایی مانند آژانس حفاظت از محیط‌زیست به‌عنوان پایگاهی برای یک «دولت پنهانی» نگاه می‌کرد و دیده تحقیرآمیز او به فعالیت‌های آنها در زمینه تغییر اقلیم، خود محرکی است برای مجبور کردن آنها تا از جنبه‌های کلیدی روش مورد استفاده برای درک دلایل و تبعات خطرناک سیاره‌ای که در حال داغ شدن هست، دست بردارند. نتیجه آنکه بخش‌هایی از دولت فدرال از این پس چیزی را که دانشمندان از آن به عنوان مهمترین وظایف دانش اقلیمی نام می‌برند- همانا گزارش درباره تأثیرات آینده داغ شدن سیاره و ارایه تصویر احتمالی از سیمای کره خاکی در اواخر قرن در صورتی که اقتصاد جهانی همچنان به انتشار دی‌اکسید‌کربن ناشی از احتراق سوخت‌های فسیلی ادامه دهد- اجرا نخواهند کرد. در آخرین نمونه این یورش، جیمز رایلی، مدیر برگزیده سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده از جانب کاخ سفید، یک فضانورد سابق و زمین‌شناس نفت، دستور داد که ارزیابی‌های پژوهشی از جانب سازمان او تنها مدل‌های اقلیمی تولید شده از طریق رایانه را در نظر بگیرند که تأثیرات تغییر اقلیم را تا سال ۲۰۴۰ نشان می‌دهند و نه آنطور که در گذشته انجام شده بود، تا آخر قرن. پژوهشگران می‌گویند که با این کار تصویر گمراه‌کننده‌ای بوجود می‌آید، زیرا بزرگترین تأثیرات از انتشار گازها بعد از سال ۲۰۴۰ خواهند بود. مدل‌ها نشان می‌دهند که سیاره احتمالا به همین میزان تا سال ۲۰۵۰ گرم خواهد شد. از آن نقطه تا آخر قرن اما میزان گرمایش به نسبت افزایش یا کاهش انتشار کربن در حد چشمگیری تفاوت پیدا خواهد کرد. هدف اساسی دولت ارزیابی اقلیم ملی بوده که از سال ۲۰۰۰ تاکنون هر چهار سال توسط یک کارگروه ویژه میان‌سازمانی تولید شده. پژوهشگران دولتی در آخرین گزارش خود از مدل‌های کامپیوتری استفاده کرده‌اند تا نشان دهند که اگر انتشار گازهای ناشی از احتراق سوخت‌های فسیلی همچنان بدون کنترل ادامه پیدا کند، افزایش دمای جو زمین می‌تواند در اواخر قرن تا ۸ درجه فارنهایت باشد. این امر به بالا‌آمدن شدید سطح آب دریاها، توفان‌های ویرانگر و خشکسالی‌ها، از بین رفتن محصولات کشاورزی و خوراک و عواقب شدیدی برای سلامتی منجر خواهد شد. کار بر روی گزارش بعدی که قرار است در سال ۲۰۲۱ یا ۲۰۲۲ منتشر شود، آغاز شده. اما از اکنون به بعد پیش‌بینی چنین سناریوهای وخیمی خودبخود در ارزیابی اقلیم ملی یا در دیگر گزارش‌های پژوهشی تهیه شده از جانب دولت وجود نخواهد داشت. فیلیپ بی دافی، مدیر مرکز پژوهشی Woods Hole می‌گوید: «آنچه ما اینجا با آن روبرو هستیم یک تلاش پنهانی برای سیاسی‌کردن دانش است- برای قرار دادن دانش در مسیری که با سیاست‌های آنها سازگار باشد. این مرا یاد اتحاد جماهیر شوروی می‌اندازد.»
🔺 ادامه دارد …
#جنایت_ترامپ_علیه_زمین
#روزنامه_شرق
https://t.me/darvishnameh/8463