🔻هشدار جدید سازمان بهداشت جهانی درباره تشدید کم‌تحرکی در کودکان جهان!🔻
🇮🇷: @darvishnameh
🔹️یادداشت امروزم – ۱۹آذر – در صفحه نخست #روزنامه_فرهیختگان:
✍ پژوهشگران می‌گویند: کمی بیش از ۸۰٪ از نوجوانان بین ۱۱ تا ۱۷ سال در سال ۲۰۱۶ از لحاظ جسمی به اندازه کافی فعال نبوده‌اند. این گزارش نخستین ارزیابی جهانی در زمینه سطح فعالیت جسمی نوجوانان به عنوان یک عامل عمده در چاقی، بیماری قند و دیگر مشکلات سلامتی است. نکته تامل‌برانگیز اینکه تا چه اندازه یک کشور ثروتمند است، تفاوتی در میزان کم‌تحرکی ندارد، بلکه آنچه در این مورد مهم جلوه می‌کند، جنسیت است! درواقع دختران کمتر از پسران تحرک جسمی دارند. در آمریکا درصد پسرانی که به اندازه کافی فعالیت جسمی دارند بین سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۱۶ اندکی افزایش پیدا کرده، درحالیکه درصد دختران ثابت مانده. این بررسی یک ناهنجاری از کمبودی بزرگ را در سراسر دنیا به تصویر می‌کشد که برای مقابله با آن نیاز به رویکردی چند لایه و شاید فراتر از مرزها است. رگینا گوت‌هولد، از سازمان بهداشت جهانی و نگارنده اصلی گزارش می‌گوید: «آنجا که افزایش تحرک در حد کمی به‌وقوع پیوسته، می‌توان با تحول در مدارس، شرکت بیشتر در ورزش، ایجاد مکان‌های جدید برای فعالیت‌های جسمی و افزایش آگاهی درباره اهمیت فعالیت جسمی از طریق آموزش و کمپین‌های رسانه‌ای موثرتر واقع شد. اما این اقدامات ظاهرا تنها شامل پسران شده تا دختران.» در ایالات متحده درصد کل نوجوانان با کمبود تحرک جسمی از ۷۶ به ۷۲٪ کاهش پیدا کرده، اما این رقم فقط شامل پسران می‌شود، دختران هنوز در ۸۰٪ باقی مانده‌اند. – رقمی که البته در بین زنان ایرانی ۹۳درصد است! – به عقیده گوت هولد «برای افزایش تحرک دختران و کاهش شکاف بین جنسیت‌ها توسعه استراتژی‌هایی که به‌ویژه دختران را در رفتارهای تحرک جسمی آنها نشانه می‌گیرد، بسیار مهم است.» به گفته دکتر بلیز نِمِث دلیل اختلاف تحرک بین جنسیت، علاوه بر هنجارها و قوانین مرسوم در دور نگه‌داشتن دختران از تحرک جسمی در برخی کشورها، به‌نظر می‌رسد که دختران به اندازه پسران از امکانات برابر برای فعالیت جسمی برخوردار نیستند. مهمترین عامل شرکت در ورزش برای کودکان، لذت و شادی است. فعالیت جسمی باید لذت‌بخش باشد. فرای این نکته، برای تغییر روند کنونی، دیدگاه ما نسبت به تحرک جسمی نیاز به تغییر دارد- از چیزی که به کاهش وزن کمک می‌کند به چیزی که موجب سلامتی است. به گفته کاهان مبارزه با کمبود تحرک نیاز به رویکردی شبیه به مبارزه با مشکلاتی مانند مصرف دخانیات دارد: طراحی بالا به پائین و پائین به بالا. این تنها راهی است که ما با آن در ارتباط با دیگر معضلات پیشرفت داشته‌ایم. از پائین به بالا شامل آگاهسازی در میان پدر و مادرها، آموزگاران و دیگران است که می‌توانند کودکان را به زندگی سالم تشویق کنند. از بالا به پائین شامل کاهش موانع بر سر راه فعالیت‌های بدنی – مانند افزایش زمان برای تحرک جسمی در مدارس و نشانه‌گیری محیط‌زیست تا به طور مثال شهرها امکانات بیشتری برای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری ایجاد کنند. دکتر گوت‌هولد به کمبود این امکانات در برخی کشورها و سطح بسیار پائین تحرک جسمی در آنجا اشاره می‌کند. برای نمونه در کره جنوبی ۹۷٪ از دختران و ۹۱٪ از پسران به اندازه کافی فعالیت جسمی ندارند. گوت‌هلد گمان دارد که این ارقام در چنین کشورهایی می‌تواند با تمرکز شدید بر دستاوردهای آکادمیکی در مدرسه به جای ترویج فعالیت‌های جسمی در ارتباط باشد. علاوه بر این ساخت و سازهای متراکم در مناطق شهری از جمله دلایل این مشکل است. به گفته او «ترافیک سنگین و محیط‌زیست نامطمئن برای پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری به‌ویژه در کلانشهرها می‌توانند دلایل دیگری برای این معضلات باشند.»
🔹️خواننده فهیم فرهیختگان!
همان‌طور که در این تازه‌ترین گزارش سازمان بهداشت جهانی نیز آشکار است، عدم توجه به مهار زمینه‌های تشدید کم‌تحرکی، به ویژه در دختران، می‌تواند هزینه‌هایی هنگفت را به دوش مالیات‌دهندگان برای درمان بیماری‌های غیرواگیر چون دیابت، کبدچرب، سکته‌های قلبی و فشار خون تحمیل کند. در این میان، عوارض کم‌تحرکی در زنان، خسارت‌هایی به مراتب بیشتر در توانایی زایشی جامعه و کیفیت سلامت، خلاقیت و نشاط ایرانیان برجای می‌نهد. بی‌شک نهادهایی چون رسانه ملی، آموزش و پرورش، دانشگاه‌ها، وزارت ورزش، حوزه‌های علمیه و سازمان حفاظت محیط‌زیست باید از سلسله اقدام‌هایی که توسط برخی شهرداری‌ها، از جمله در تهران، شیراز، تبریز، اصفهان، مشهد، قزوین، قم، اراک و یزد برای تغییر مبلمان شهری از خودرومحوری به زیست‌محوری می‌شود، حمایت جدی‌تر کنند. هر قدمی که از خطر کم‌تحرکی بدون قید جنسیت در جامعه بکاهد، یعنی: بر عیار تاب‌آوری، ژینایی و امنیت آینده جامعه ایرانی افزوده است.
http://farhikhtegandaily.com/images/newspaper/2019/12/1631/1_1631.pdf