نخستين ماه از سال آبي 89-1388 هم به پايان رسيد و البته نتايج حاصل از آن بسيار نگران‌كننده است. تقريباً كمتر مي‌شود سالي را به ياد آورد كه در آن سرزمين وطن اين گونه سرخپوش شده و سبزينگي رنگ باخته باشد. اوضاع به نحوي است كه مي‌توان دقيقاً – به ويژه در اصفهان – وضعيت را وارونه‌ي سال پيش دانست. يعني آنجاهايي كه سال گذشته وضعيت خيلي بدي داشتند، مثل ارتفاعات گلپايگان و خوانسار و اليگودرز و يا دهلران و چند نقطه‌ي محدود ديگر در شرق گلستان، شمال اردبيل و مركز كرمان؛ اينك روزگاري سبز را تجربه كرده و ميزان ريزش‌هاي آسماني‌شان نسبت به ميانگين درازمدت بسيار بيشتر است. اما در عوض حدود 85 درصد خاك وطن و 90 درصد مساحت استان اصفهان غرق در خشكسالي شديد و خيلي شديد است.
تنها مي‌توان اميدوار بود كه آن ضرب‌المثل شيرين فارسي كه مي‌گويد: «سالي كه نكوست از بهارش پيداست» در مورد وضعيت خشكسالي امسال مصداق نداشته باشد و در عوض، جوجه را آخر پاييز همه با هم بشماريم!
از دكتر مرتضي خداقلي و همكاران عزيز اصفهاني‌ام همچنان ممنونم كه به موقع نقشه‌ها و آمارهاي مرتبط را در اختيارم قرار مي‌دهند.
در همين باره:
خسته نباشین
سپاس.