در تحلیل نقشه‌های خشکسالی کشور مربوط به دو ماهه‌ی نخست سال آبی 89-1388 نوشتم که انگار از غرب خبرهای خوشی در راه است و نسیم خیس و سبزرنگی وزیدن گرفته که می‌خواهد قرمزها را از شرق بیرون براند.
اینک در تأیید آن پیش‌بینی سبز؛ نه‌تنها برای نخستین‌بار سراسر پهنه‌ی 165 میلیون هکتاری کشور در روز چهارشنبه گذشته – 18 آذر 1388 – بی‌آفتاب شد، بلکه خبر می‌رسد که پس از 12 سال، مردمان دیار تفتیده‌ی خوزستان هم با برف آشتی کردند (و یا شاید برعکس!) و افزون بر آن، در ساری هم پس از 12 سال، برف باریده است و حتا دامنه‌ی برف تا جنوب شرق کشور که در طول دو ماه اخیر خشکسالی کم‌سابقه‌ای را تحمّل کرده بود، امتداد یافته و حالا با سفید‌پوش شدن دامنه‌های ساردوئیه جیرفت، نگرانی از کمبود آب جایش را به کمبود علوفه برای عشایر گرفتار آمده در برف داده است؛عشایری که آمده بودند تا قشلاقی مطبوع را در جیرفت بگذرانند؛ اما ییلاقی بس خنک و تگری نصیبشان شد!
امید که این ریزش‌های مهرآمیز و نمدار بر سر و روی این سرزمین تشنه همچنان دوام داشته باشد تا بلکه قدری از آن 15 متری را که در طول 3 دهه‌ی گذشته از سفره‌های آب زیرزمینی پیش‌خور کردیم، دوباره به سرجایش بازگشته و جبران شود.
برای رسیدن به هدف مقدسی که در پیش گرفته‌اید برایتان آرزوی موفقیت می‌کنم.
زنده باشی حسین جان
من امروز وبلاگ تان را ديدم و براي مطالب ارزنده و گاها عبرت انگيز شما خرسندم
چون واقعا در اين سالها تغير اب وهوا را به عينه ميشه حس كرد وبايد براي حل اين مشكل جهاني فرد فرد انسانها به ان توجه كنند و ان را در سرلوحه كارهاي خود قرار دهند
براي شما ارزوي موفقيت دارم
این همدلی ها و همراهی ها قوتم می بخشند فهیم عزیز …
درود بر شما
سلام
خسته نباشید
تصویر برف واقعا مربوط به برف جدید ارتفاعات دز است؟
پاسخ:
مربوط به ارتفاعات شهرستان بهبهان است رسول جان.
درویش خان
درود بر شما آیا دوره خشکسالی در ایران 30 ساله است؟
نه! دوره های خشکسالی بسیار نظم ناپذیر هستند و در هیچ قالبی نمی گنجند.
من هم مشتاقانه امیدوارم.
به اميد روزهايي خيس با طعم گوجه سبز براي وطن!