عنوان این یادداشت، تیتر انتخابی سمیه راه‌پیما خبرنگار روزنامه جوان برای مصاحبه با نگارنده و غلامعباس عبدی‌نژاد، مدیرکل دفتر امور بیابان است که دیروز منتشر شد.
فرسایش بادی، یکی از عوامل اصلی تهدیدکننده و تحدیدکننده‌ی حیات در دست کم 20 میلیون هکتار از اراضی کشور است که خسارت ناشی از آن به بیش از یک میلیارد دلار در سال می‌رسد.
از فرسایش بادی در دشت سیستان با عنوان “زلزله” یاد می‌کنند؛ اما باورم این است که این زلزله را می‌توان به یکی از بزرگترین مزیت‌های نسبی کشور تبدیل کرده و با مهارش، هم نیاز انرژی کشور را تأمین کرد و هم پول پارو کرد!
لطفاً نترسیم از این که ممکن است چند دسته پارو هم این میان بشکند!
کافی است بدانیم که ایستگاه هواشناسی زابل در طول 40 سال 3061 رخداد توفان را به ثبت رسانده است که از مجموع توفان‌های رخداده در بقیه‌ی مناطق کشور پهناور ایران، ده‌ها برابر بیشتر است! نگارنده خود از قول دکتر احمدعلی کیخواه – نماینده مردم زابل در مجلس شورای اسلامی – شنید که می گفت: یک توربین بادی ما اخیراْ در دشت سیستان به دلیل شدت وزش باد سوخت! و حالا مجبور هستیم از توربین های قوی تری استفاده کنیم.
پس چرا این تهدید را به فرصتی سبز بدل نکنیم و آن لشکر شن‌های روان را به بیگاری نکشانیم!
باور کنید آن لشکر ترس که ندارد، هیچ؛ آب و جارو هم باید برایشان کرد!
درویش جان یه سوال برام پیش اومد
اگه شن و ماسه بیابون به توربین وارد بشه چی؟ آیا مانع کار دستگاههها نمیشه ؟
درود بر رگبار عزیز. اصولاً نوع موادی که در ساخت این توربین های بادی به کار می رود و نیز طراحی آن به شکلی است که بیشترین مقاومت را در برابر ذرات ماسه داشته باشند. البته نباید فراموش کرد که ارتفاع این ذرات عموماً پایین تر از محل حرکت پروانه هاست و فقط ذرات بسیار ریز در آن ارتفاع جا به جا می شوند.
سلام استاد عزیز خسته نباشید
مطلبی تحت عنوان آینده محیط زیستمان را چگونه میبیند؟
در سایت خلخالیم قرار داده ام که ممنون میشم نظرتون را راجع بهش بگین و در صورت امکان ممنون میشم مطالب این حقیر رو کامل کنید .
پاسخ:
درود … متاسفانه من لینک مورد نظر را در سایتتان پیدا نکردم!
با موج چهارم
کپنهاگ و چشم اندازهای آینده
وبلاگستان فارسی از فردا تا 30 آذرماه منتظر همراهی سبز شما با چهارمین موج سبز حامیان محیط زیست خواهد بود.
باشد که همراهی کنید…
پاسخ:
همراه هستیم رفیق …
خون را نمی شود هیچگونه پاک کرد
و حال هم آنها در مانده اند
و سر در گریبان فرو بسته اند
روی خود را به نقاب پوشانده اند
و
شب روز کابوس می بینند
نه
به آنها بگویید
از مرگ هیچ گریزی نیست
مرگ را رهایی نیست
و چه باک
مردن در راه آزادی
مردم را در یافتن است
چه اینجا باشد
و چه هر آن کجا
صمد جان! هر چه سعی کردم نسبت کامنت شما را با محتوای این یادداشت درنیافتم! شرمنده …
از توضیحت واقعا ممنونم . در سیستان و نیمروز چند توربین بادی وجود دارد ؟
فقط يك عدد! كه آن هم سوخت چون قدرتش 760 كيلو وات بود!