گاه برخی دهن‌کجی‌ها لذت‌بخش است … گاه اصلن چاره‌ای نیست جز آن که در برابر باد خم شد، پایدار ماند و به کار خود ادامه داد!
نگاه کنید که این سلطان بی چون و چرای ماهیگیری چگونه آرام بر بالای تابلوی “غدغن بودن” شغلش نشسته و کارش را می‌کند! نمی‌کند؟
شما هم در سال نو، سال 1389 فریادتان را بزنید، عشق‌تان را بکنید و از طبیعت‌ستیزان نهراسید …
کسی چه می‌داند، شاید حاصل پای‌مردی‌ها و پای‌زنی‌هاتان، شیرین‌تر و جذاب‌تر از از این کینگ فیشر الوان و دوست‌داشتنی درآید! نه؟
ممنون از Joe Petersburger که این لحظه های جادویی را برایمان ثبت کرده است که یادمان بماند زندگی زیباست … زیباتر از آن چیزی که حتا بتوان تصورش کرد.
سالی که گذشت توانستم کمی از کتاب های درویش «مهار بیابان زایی» و «دل نوشته ها» را بخوانم امیدوارم در سال نو بتوانم بیشتر به آن بپردازم که خود، دنیایی است که زیبایی ها و زشتی های زمین، این مادر مان را به رُخمان می کشد…
نورزتان پیروز
برای درویش سبب افتخار است که بانویی چنین فرزانه، خواننده دست نوشته هایش است …
جناب درویش
با آروی بهترین ها در سال جدید برای شما و خانواده محترمتان آغاز بهار را خدمتتان شادباش می گوییم .
باتقدیم احترام
مرجانک رکنی
درود بر مرجانک رکنی عزیز، انسان شریفی که می دانم عمیقن حامی آن گروه از زیستمندان وطن است که کمتر می توانند امنیت و حرمت خود را در سرزمین مادری شان حفظ کنند.
کاش سال1389 برای تو و همه ی آنها که دوستشان داری، سالی آکنده از صلح و آؤامش و لبخند و امنیت و حرمت باشد.
محمد جان گاهی اوقات زیرآبی رفتن چه حالی داره …
آره موافقم … به شرط آن که آدم “اهلی” زیرآبی رفتن نشه و دیگه بی خیال روآبی رفتن بشه!
عالی بود عالی
ممنونم … ممنون!
خیلی خوب بود.از جمله پای زنی هاتون هم خیلی لذت بردم.
علاوه بر عکاس از شما هم ممنون که این مطلب رو گذاشتید و دعوت به بازدید از اون کردید.
درود بر شما خانم فیروزی عزیز.