پس از ماجرای تلخ و شرمآور گونسوزان در دامنههای زیبای کوه کلار – که البته دیدهبان سختکوش طبیعت بختیاری قول داده آن رخداد تلخ را پیگیری کند – اینک میخواهم از اتفاقی فرخنده در مجاورت کوه کلار با شما سخن بگویم …
میخواهم شما را ببرم به دامنههای مشرف به کوه نظامی در جوار روستای دوراهان – محور بروجن به لردگان – جایی که مرز خاوری منطقهی حفاظت شدهی سبزکوه هم به شمار میرود.
جایی که نه تنها پوشش گیاهی منطقه در حال تهدید و تحدید نیست، بلکه وقتی پای صحبت ریشسفیدهای دهکده مینشینی، درمییابی که روزگار امروز سبزینههای منطقه، به مراتب بهتر از 20 سال پیش است!
میدانم، شما هم ممکن است برایتان سخت باشد باور این خبر که هنوز در پارههایی از وطن، طبیعت به سوی بهبود میل داشته و به شرایط کلیماکس خود نزدیکتر میشود. اما در دامنههای غرب دوراهان، جایی که در این تصاویر هم به خوبی دیده میشوند، چنین اتفاقی رخ داده و محلیها میگویند، تا چند سال پیش اینجا نه پوشش درختچهای و درختی مثل امروز داشت و نه پوشش گیاهیاش شادابی امروز را داشت. حتا لالههای واژگون هم دوباره برگشتهاند و چشم بینندگانشان را مینوازند …
امّا چرا در دوراهان طبیعت برمیگردد و در کلار و هلن و نایبند و خجیر و شمسآباد و منجیل، مارون، گاوخونی، بختگان، ارومیه و پارک ملی خبر و … این گونه رخدادی تکرار نمیشود؟ چرا باید دوراهان و سرخ چشمه و بیشه زرد استثناء باشند و ما از شنیدن خبر شادابی طبیعت متعجب شویم و حیرت کنیم؟!
نقل است که میگویند: دکتر شریعتی وارد روستایی میشود و در بدو ورود، یکی از اهالی روستا به وی میگوید: آقا شما مریض هستید؟!
دکتر هم نخست درصدد انکار برمیآید و میپرسد چرا چنین گمانی دارید؟ آن مرد هم میگوید: چون شما زیر گردنتان را نمیخارید؟! دکتر نگاهی به اهل ده میاندازد و میبیند که همه دارند زیر گردنشان را میخارانند و بنابراین، او راست میگفته! زیرا حرکت دکتر غیرعادی بوده نه اهل ده!
حالا نقل طبیعت ایران است که وقتی از آبادانی و بازگشت حیات سخن و خبری انتشار دهیم، همه متعجب میشوند و با تردید به این خبر مینگرند! نمینگرند؟
ماجرای دوراهان بسیار ساده است و برمیگردد به زمانی که این ایستگاه گاز در کنار روستا ساخته شد و دوراهان در شما نخستین روستاهای کشور بود که از نعمت گاز لولهکشی در بیش از دو دههی پیش برخوردار شد و به همین دلیل، دیگر لازم نبود تا اهل آبادی برای تأمین نیازهای گرمایشی و سرمایشی و پخت و پز خود، به دامنهها رفته و درختان و درختچههای منطقه را قطع کنند … نتیجه را هم که امروز همه میبینیم …
تجربهی دوراهان یکبار دیگر ثابت میکند که بخشی از دلایل تخریب طبیعت ریشه در احتیاج دارد و اگر ما بتوانیم، گزینهی مناسب را ارایه کنیم، تخریب به خودی خود چرخهی معکوس خواهد یافت.
ممنون از این خبر خوشحال کننده
درود بر شما …
ایمان دارم که خودت روزی راوی یک خبر خوش برای ما و خوانندگان عزیز این سطور خواهی بود …
درود بر محمد عزیز
ضمن قدر دانی صمیمانه که اینگونه بر ما تلنلگر می زنی تا چشم هایمان به خواب غفلت نرود، در خصوص احیای طبیعی جنگلهای منتهاالیه منطقه سبزکوه، بد نیست اضافه کنم که جایگزینی سوخت فسیلی برای جنگل ها و پوشش گیاهی منطقه فرصتی را فراهم کرد تا بدون دخالت ما و بدون سرمایه گذاری و صرف هزینه های اصلاح و احیایی، به صورت طبیعی احیا گردد هرچند که نباید از کاهش دام در منطقه به واسطه تغییر شیوه معیشتی مردم که در روستای دوراهان رخ داده است غافل مانیم.
براساس تجربیات چندین ساله کار در منطقه زاگرس، تغییر شیوه معیشت و قطع وابستگی مستقیم مردم(چه به صورت دامداری سنتی و چه شیوه های کشاورزی غیر اصولی و غیر اقتصادی) به عرصه های منابع طبیعی و همچنین جایگزینی و تامین سوخت های فسیلی، تنها راه نجات زاگرس خواهد بود، و لاغیر …
کاری نکردم رفیق … ادای دینی بود به مردم شریف دوراهان …
امیدوارم که هر چه بیشتر وابستگی معیشتی مردم در طبیعت بختیاری به سرزمین کاهش یابد.
درود …
جای شکرش باقی است که پست هایی که امروز می خوانم ؛ یکی در میان خبر ِفرخنده هم دارد ، وگرنه نگران ِ قلبم می شدم!
چه سیکل معیوب ِ دوست داشتنی داشته !
در ضمن ؛
من از آن روزی که عکس ِ آن لاله واژگون یگانه را در وبسایت ِ آقای خاکپور دیده ام ؛
عاشق ِ لاله های واژگون شده ام!!
درسته … این سیکل را می شود دوست داشتنی دانست …
آن لاله واژگون هم واقعن استثنایی بود …
سلام
مثل اينكه اعلام عدم استقبال از وب هاي محيط زيستي باعث تسريع در امر اطلاع رساني هاي از نوع نيمه پر ليوان هم شده!( شوخي)
خيلي خوشحال شدم كه طبيعت در اين منطقه هنوز زنده است و اميدوارم همواره زنده و شاداب باشد.
درود بر شم
بدرود.
زنده باشی ابوحنانه عزیز …
خوش خبر باشید آقای درویش عزیز … همیشه … ایشالا …
دلیل این اتفاق مبارک هم جالب و قابل تامل بود .
و …
شرایط کلیماکس یعنی چی؟
درود بر سروی پیگیر …
منظور از CLIMAX ، بهترین یا ایده آل ترین شرایطی است که هر بوم سازگان یا اکوسیستم می تواند به آن دست یابد.
ممنون از توضیحتون …
سایتتون برام کلاس درسه …
پاسخ:
شما هم شاگرد سختکوشی هستید که هر معلمی به وجودش افتخار می کند.
درود …
خبر بسیار خوب و دلنشینی بود. امیدوارم این شرایط, برای بقیه ی جاهایی که مورد تخریب قرار گرفته و در حال نابودی هستند پیش بیاید تا خبرهای بیشتری از این دست دریافت کنیم و شاهد شکوفایی مراتع و کوهسارهای سرسبز میهنمان باشیم.
پاسخ:
آمین.