صاحب فرزانه‌ی پایگاه اطلاع رسانی فرهنگی، تاریخی، صنعتی که خوانندگان گرامی مهار بیابان‌زایی پیش‌تر با ایشان به دلیل برگردان یک مقاله‌ی آلمانی به فارسی آشنا هستند؛ در تازه‌ترین یادداشت خویش، پرده از ادعای جدید گیاهشناسان شهر بن در آلمان برداشته و از قول ایشان – که اخیراً روش جدیدی برای محاسبه‌ی فرآیند جهان‌گرمایی معرفی کرده‌اند – نوشته است که “ما در حال حاضر در بدترین حالت ممکن قرار داریم.”
او یک حرف دیگر را هم به نقل از مقاله‌ی منتشر شده در نشریه معتبر ساینس و پس از یک بررسی همه‌جانبه در کوشش‌های چندساله‌ی دانشمندان حوزه‌ی محیط زیست تکرار کرده است: ” چیزی که دال بر پایان دادن به نابود کردن اکوسیستم‌ها (بوم‌سازگان‌ها) از سوی بشر باشد، یافت نمی‌شود.”
یادمان باشد که اگر این ادعا را بپذیریم، باید قبول کنیم که یکی از آرمان‌های همایش سران در آفریقای جنوبی در سال 2002، کاملاً با شکست روبرو شده است. زیرا بر بنیاد یکی از تفاهم‌نامه‌های آن اجلاس، رهبران جهان پیمان بسته بودند که تا سال 2010 از نابود شدن گونه‌های گیاهی و جانوری در جهان ممانعت کنند.
در حقیقت پژوهشگران دانشگاه بن بر پایه‌ی مدل تحقیقاتی خویش که با همکاری دانشمندان دانشگاه‌های گوتینگن و ییل آمریکا طراحی شده است، ادعا می‌کنند که  تا سال 2100 ده درصد از گیاهان باقیمانده بر روی کره‌ی زمین تماماً نابود خواهند شد.

اتفاقی که اگر رخ دهد، نشان می‌دهد که همه‌ی برآوردهایی که تاکنون در باره‌ی عظمت تخریب آدمی بر کره‌ی خاک صورت گرفته، بسیار خوشبینانه بوده است!
دانشمندان دانشگاه بن تأکید دارند که در بهترین حالت، دمای کره‌ی زمین تا پایان قرن بیست و یکم، یک و هشت دهم سانتی‌گراد افزایش خواهد یافت که این به معنای یک فاجعه‌ی تمام عیار برای زمین خواهد بود.
تنها نکته‌ی امیدبخش گزارش مزبور آن است که وضع همه‌ی ما – فارغ از این که در کدام کشور زیست می‌کنیم و دولت حاکم تا چه اندازه به حفظ ملاحظات محیط زیستی وزن و اعتبار می‌دهد – خراب است!
انگار آسمان هر کجا همین رنگ است! آن از فاجعه‌ی مرگبار در خلیج مکزیک که پرقدرت‌ترین و مدرن‌ترین و ثروتمندترین و سبزترین کابینه‌ی جهان در مهارش عاجز مانده است و این هم از عسلویه و خجیر و زاگرس و البرز و پارک ملی کویر ما که اصولاً بسیاری از مدیران ارشد دولتی‌اش، گرایه‌های محیط زیستی را مشکوک ارزیابی کرده و بر طبل افزایش جمعیت هم می‌کوبند! نمی‌کوبند؟
حقیقت این است که همه‌ی ما مسافران یک کشتی سوراخ هستیم و آن کشتی اگر تایتانیک هم باشد که نیست، به زودی غرق خواهد شد!

مؤخره 1:
البته یک معجزه هنوز امکان ظهور دارد … و آن این است که تا پیش از لحظه‌ی انهدام کره‌ی زمین بشر بتواند دو کار مهم را انجام دهد:
1-    بتواند کره‌ی دیگری برای سکونت بیابد؛
2-    بتواند فضاپیمایی بسازد که از سرعت نور، جلو بزند!

مؤخره2:
گاه با خود می‌اندیشم که چقدر خوب شد تا 2100 نیستیم و رفته‌ایم به آن سوی انفجار بزرگ …