فردا، پنجم ژوئن است؛ روزی که چند سالی است در اغلب تقویم‌های ایرانی هم به عنوان روز جهانی محیط زیست با رنگ قرمز مشخص شده است؛ رنگی که البته همه می‌دانیم انتخابش ربطی به محیط زیست ندارد! دارد؟
امسال قرار است تا سی و هشتمین آیین‌های اصلی نکوداشت این روز در پایتخت روآندا برگزار شود؛ شهری که تا مدت‌ها شنیدن نامش، چیزی جز شرم و ننگ برای بشریت متمدن امروز به اذهان نمی‌آورد؛ زیرا یکی از بزرگترین و شنیع‌ترین نسل‌کشی‌های تاریخ مدرن در کیگالی رخ داده است …
اینک امّا کیگالی می‌خواهد نشان دهد که نه‌تنها با آن دوران سیاه فاصله گرفته است، بلکه می‌تواند پرچمدار حفاظت و پاسداری از گونه‌گونی زیستی یگانه‌ی سرزمین خود و قاره‌ی ارزشمندش – آفریقا – باشد.
بان کی مون، در پیام کوتاهش به مناسبت این رخداد جهانی، روآندا را زیستگاه 52 گونه‌ی ارزشمند و در معرض خطر معرفی کرده و با تکرار شعار امسال، هشدار می‌دهد: برای تضمین آینده‌ی زمین به عنوان یگانه سیاره‌ی قابل زیست جهان، باید گونه‌گونی زیستی را حرمت نهاده و همه‌ی انواع پرشمارش را مورد حراست و پاسداری قرار دهیم.
باشد که تقویت گرایه‌های محیط زیستی بتواند همه‌ی مردم ساکن در همه‌ی نقاط زمین را بباوراند که ساکن یک کشتی هستند و منافع مشترک دارند؛ منافعی که باید سبب شود تا به جای دمیدن در طبل‌های جنگ و به جای نسل‌کشی نوین – نظیر آنچه که دولت کوته‌فکر و تمامیت‌خواه اسرایبل در غزه انجام می‌دهد – طاق نصرت‌های صلح برپا کرده و شیپور دوستی و مودت سردهند.
در جهانی که حاکمیت با آموزه‌های محیط زیستی باشد، حقوق بشر حرمت دارد و هرگز نباید فاجعه‌ای نظیر کشتی آزادی رخ دهد. نکته‌ای که ای کاش بان کی مون آنقدر شهامت و جسارت داشت تا در پیامش به آن اشاره می‌کرد.
درود بر استاد درویش عزیز . امیدوارم که اینگونه شود.
سلام …
و آمین.
آقای درویش, حتما” انتظار داشتین! که روز محیط زیست رو توی تقویم ها با رنگ سبز! مشخص کنند؟ آره؟ حتما” نمیدونین که توی ایران, مدتهاست رنگ سبز, معنی خودشو از دست داده و از منظر مسئولین ما, دیگه ارتباطی با طبیعت و محیط زیست و شادابی و اینجور چیزا نداره!
نه! ماجرای مناسبت های محیط زیستی در سرزمین ما ، ماجرای غریبی است که من بارها از آن گله کرده ام. آخرینش هم این بود:
http://mohammaddarvish.com/desert/archives/4563
درود دوباره بر دانش عزیز …
رفتم و اون مطلبت تون راجع به مناسبت های محیط زیستی رو خوندم. آره, من اشتباه کردم و متوجه منظورتون نشده بودم. حالا از اینا گذشته, توی تقویما, مناسبت های محیط زیستی رو باید با چه رنگی بنویسن؟
ممنون که خواندید.
اگر از من می پرسید، می گویم زیاد مهم نیست که با چه رنگی می نویسیم که طبیعت را دوست داریم یا چگونه این عشق را ابراز می داریم!
مهم این است که عملن نشان دهیم به آموزه های محیط زیستی باور داریم و برایشان حرمت قایل هستیم …
.
.
مانند آن دخترکی که دوست نداشت با مردم روستایش به دامنه های کوه رود تا دعای باران بخواند!
وقتی از او پرسیدند: چرا با مردم روستا همراه نمی شوی؟
پاسخ داد: آخه من از خیس شدن می ترسم و با خودم چتر نیاورده ام!!
.
.
می بینی رفیق من! فقط او باور کرده بود که قرار است آن دعاها به باران منجر شود …
درود.
در این روز تشکر می کنم از محمد درویش عزیز که به صورت عملی، باور داشتن به آموزه های محیط زیستی را یادم آورد. زنده باشی رفیق …
پاسخ:
پاینده باشی بزرگمرد.
تو خودت پاسدار سلحشور زیباترین بخش از طبیعت وطنی …
درود.
روز محیط زیست رو تبریک میگم
فکر میکنم اولین باری باشه که این روز رو تبریک میگم.
شاید چون قبلا با حیطه کاری اشخاصی مثل شما آشنا نبودم.
سبز باشید و باصفا
خوشحالم که نخستین تبریک این روز، از آن من شد!
درود بر طبیعت دوستان همراهی چون شما …
همین اعتراف غیر صریح هم خودش خیلی شهامت می خواهد ,
به امید روزی که فرزندان ما, آزاری که نسل ما و نسل پیشترمان به طبیعت داد را جبران کنند!!!!
جبرانی که جبران ناپذیر است!
آمین.