بعد از ماجرای سقوط در شاخص‌های سه گانه‌ی عملكرد محيط زيست Environmental Performance Index) EPI)؛ پايداري محيط زيست Environmental Sustainable Index) ESI) و شاخص سرزمین شاد (Happy Planet Index (HPI در سال 2010، اینک از اجلاس مکزیک خبر می‌رسد که ایران از منظر شاخص عملکرد مقابله با تغییرات اقلیمی Climate Change Performance Index. در سال 2011 هم نسبت به سال 2010، با 14 پله سقوط در بین 57 کشور مورد بررسی از رتبه 35 به رتبه 49 سقوط آزاد کرده است!
گفتنی آن که ایران در سال 2009، رتبه 39، در سال 2008، رتبه 34، در سال 2007 رتبه 49 و در سال 2006 در رتبه 47 قرار داشته است.
اطلاعات بیشتر را از بهروز حسنی مهمویی بخواهید.
مؤخره:
این تازه‌ترین دستاورد محیط زیستی را – سقوط آزاد در سه جبهه! – به محمدجواد محمدی‌زاده و تیم همراهش در سازمان حفاظت محیط زیست، تبریک و تسلیت عرض می‌کنم!
سلام زیاد،
چهارده پله قربان. شما یا باید فاصله ی 38 و 52 را در نظر بگیرید و یا سه جای خالی را از هر دو لیست حذف کنید و 35 و 49 را مقایسه کنید. نکته اینجا است که این سقوط آزاد بخشی به دلیل عملکرد بد ما و بخشی به دلیل عملکرد خوب سایر کشورهایی است که سال قبل در جایگاهی پایین تر از ما قرار داشته اند. ما اینیم دیگر!
سلام.اینکه ایران این جا هم سیر نزولی داشته.خبر بدی است. تا اینجا همه متفق القول هستند.اما مثل این است که همه اعضای یک خانواده گرسنه اند،پیتزای داغ با بوی اشتها انگیز روی میز ناهار خوری خود نمایی میکند،پدر ومادر از شدت گرسنگی به پیتزا حمله برده و هر کدام یک طرف ان را با چنگ ودندان میکشند و در همین حال کودک خردسال را که او نیز گرسنه است، از خوردن پیتزا منع میکنند. به بهانه اینکه اگر بخوری چاق میشوی! شما چه فکر میکنید،ایا این عمل درست است?همین نگرش را باید به عملکرد امریکا وچین داشت .انها بیشترین سهم را در تولید گازهای گلخانه ای دارند.وقتی نمیشود این دو را متقاعد به تقبل و اجرای تعهدات اجلاس کیوتو و کپنهاگ نمود،چطور میشود از ایران خواستار عملکرد صحیح بود.خاصه انکه روی این پیتزا یک لایه ضخیم پنیر لذیذ ” انرژی هسته ای” کشیده شده است. سخن جرج بوش ( پدر ) را یادتان هست که گفت: الگوی زندگی امریکایی ها قابل گفتگو نیست. و با همین حربه در کنفرانس اقلیمی 1992 ریودوژانیو شرکت نکرد . حالا که دیگر امریکا بهانه رکود اقتصادی، صنعتی ناشی از بحران مالی را هم دارد.ایا دولت اوباما به تعهدش درمورد کاهش گاز های گلخانه ای تا سال2020 عمل خواهد کرد? با توجه به شکست فاحش ماه نوامبر دمکراتها از تکنوکراتها. نه، من که فکر نمیکنم. از ان طرف چین هم ساز خود را میزند. پس چه انتظاری از ایران داریم?خاصه انکه سال،سال همت مضاعف است.کوشش بیشتر برای بدست اوردن مقام ته جدول رادست کم نگیریم.این هم بنوبه خود حرکتی است،منتها در جهت عقب گرد.
آقا یا خانم میری عزیز،
نکاتی که فرموده اید از منظر بررسی حقیقت بسیار درست هستند. بگذارید چند نکته را یادآوری کنم.
اول اینکه شما اگر به رتبه بندی سال 2011 نگاه کنید بعد از ایران در ردیف 52 اسامی آمریکا، چین، کانادا و استرالیا را می بینید. پس احیانا اینطور نبوده است که این کشورها با وجود تمام زیرآبی رفتن هایشان در پذیرش مسئولیت و شانه خالی کردن از بار وظایفشان موقعیت بهتری از ما در لیست داشته باشند.
دوم اینکه دیدگاه مورد اشاره ی شما مبنی بر اینکه چون دیگران کاری نمی کنند نباید انتظاری از ایران داشت هم بسیار در سطح دنیا فراگیر است. در استرالیا هم بسیاری از سیاستمداران و شهروندان معتقدند تا زمانی که سایر کشورهای دنیا آستینی بالا نزده اند این کشور نباید منافع اقتصادی و ملی اش را در مسیر کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به خطر بیندازد. در ایالات متحده هم وضع همین است. این همان اصل “سواری مجانی” اقتصاد است. چرا وقتی چین و آمریکا دلشان به حال کسی نسوخته باید دل ما بسوزد. اما این میان از چند نکته غافل نشوید.
نخست اینکه با وجود کم محلی آمریکا و چین به بحران بسیاری از کشورهای جهان که شما نامشان را در ردیف های اولیه ی لیست می توانید ببینید در حال انجام سرمایه گذاری های قابل توجه برای تطبیق شرایط خود با آینده ی پیش رو هستند. من بر این باورم که این سرمایه گذاری ها در آینده ای نه چندان دور به عنوان یک مزیت رقابتی در اقتصاد این کشورها تاثیرگذار خواهد بود. در این عرصه زود شروع کردن و حتی تنها شروع کردن معایبی و منافعی دارد که گذر زمان باعث خواهد شد کفه ی منافعش سنگین تر باشد.
دیگر اینکه گسترش این تفکر که تا دیگران کاری نکنند ما هم کاری نمی کنیم گرچه در میان مدت ممکن است از برخی آسیب های اقتصادی جلوگیری کند در بلندمدت فاجعه بار خواهد بود. همین تفکر است که مذاکرات اقلیمی را یکی بعد از دیگری بی نتیجه می گذارد. گسترش این نحوه ی برخورد در سطوح خرد و کلان باعث می شود که در شرایط فعلی نه شهروند ما حاضر است برای کاهش آلودگی هوای شهرش از ماشین شخصی اش و نه دولت ما تمایل دارد که برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در دنیا از خیر احداث نیروگاه ذغالی بگذرد. به نظرم با وجود تمام منافع موقتش باید جایی، روزی، وقتی این دیدگاه را با تفکر جمع گرایانه جایگزین کنیم.
بهروز جان
ممنون از تذکرت …
اصلاح شد
راستی! عجیب است که چرا فقط در این دو سال آخر جای سه کشور نخست خالی است؟!
در ضمن قرار بود برایمان بگویی چرا کنفرانس امسال مانند پارسال خواهان نداشت؟!
سلام
به نظر من اگر یک بررسی بکنند در حق آن 8 کشوری که از ما پایین تر هستند ظلم شده هیچ کشوری نیست که با نیروهای مسلح به جنگ محیط زیستش برود
سلام
برايتان آرزوي موفقيت ميکنم
اميدوارم در مسيري که رد پيش گرفته ايد موفق باشيد.
درود…
تبريك به مسئولان!!
از طرف مسئولان از شما رسول خان گرامی قدردانی می کنم!
درود …
به نکته دان:
بسیار ممنون از لطف و همراهی و دعای خیرتان.
سلام!
پیشرفت بسیار چشمگیری بوده!!؟
اینکه برخی دوستان پای کشورهای آمریکا و چین و … را پیش می کشند و کوتاهی های مسئولین و مردم را در عملکرد ناصحیح زیست محیطی شان توجیه می کنند عجیب است. اینکه سرزمین مان را حفظ کنیم، اینکه شاخص های پایداری محیط زیست مان را بالا ببریم چه ارتباطی به نحوه عملکرد دیگران دارد و آیا چه منفعتی از این عملکردهای ناصحیح در درازمدت به کشور می رسد؟
آفرین بر هومان هوشمند …
چرا باید حفظ محیط زیست وطن مان را در گرو آن بدانیم که دیگران هم به حفظ محیط زیست شان همت گمارند؟!
درست مانند این است که بگویم:
من تا زمانی از فرزندم حراست می کنم که بقیه پدرها هم از فرزندان شان حراست کنند!
درود …
به یزدیزاده:
دارد کورمان می کند نور این پیشرفت!
به آرش حبیبی:
طفلکی آن 8 کشور مظلوم!!
به میری:
حقیقت داستان آن است که همه ی ما مسافران یک کشتی هستیم و این اشتباه است که بپنداریم، سوراخ شدن کف کشتی در قسمت اغنیا، به ما ربطی ندارد! زیرا سرانجام همه غرق خواهیم شد! نخواهیم شد؟
درود …