همان طور که خوانندگان عزیز مهار بیابان‌زایی می‌دانند، از سوم خرداد 1392، یک نظرسنجی را بر روی تارنمایم قرار داده و پرسیده بودم که انتخاب کدامیک از 8 مرد داوطلب ورود به ساختمان پاستور را به نفع محیط زیست ایران می‌دانید.
اینک با اعلام انصراف آقایان غلامعلی حداد عادل (که با کسب 16 رأی -3.1 درصد آرا- از مجموع 503 نفری که در این نظرسنجی شرکت کرده بودند، مقام هشتم را بدست آورده بود) و محمّدرضا عارف که با 148 رأی (29.4 درصد)، امید شماره یک خوانندگان مهار بیابان‌زایی به شمار می‌آمدند؛ مجبور شدم تا نظرسنجی را با حذف دو فرد یاد شده ادامه دهم.
رای مردم ایران روحانی است
رئیس جمهور یا روحانی است یا رضایی
قالیباف خوب خودش را نشان داد همش…
هیچ کدام. البته این نظر من است. این یعنی رأی ندادن! من البته نماینده مردم ایران نیستم که بگویم رأی مردم ایران به کیست مثل آقای شراگیم!
اگر اکثر احتیاجاتمان را از طریق خرید واردات یا کنترات کردن به خارجیها رفع میکنیم، تعجبی نیست که تحصیلکرده ها، کارشناسان، کارگران و سرمایه داران داخلیمان نه تنها بیکار مانده یا به سرمایه شان اضافه نمیشود، بلکه موقعیت دست و پنجه نرم کردن در دنیای تجربه و عمل را هم پیدا نخواهند کرد.
دل خوش سیر چند؟
محمد جان همچنان می گویم هیچ کدامش کو؟
و من هم همچنان می گویم: هنر آن است که با ابزار موجود، تفاوت را نشان دهیم؛ وگرنه اگر محدودیتی وجود نداشته باشد که دیگران هم بکنند آنچه مسیحا می کرد! نه امیر جان؟
محمد جان به این میگویند توجیه کردن هدف با وسیله.! نه؟
نه! به این می گویند: قبول این واقعیت که طولانی ترین و سخت ترین راه ها هم با برداشتن گام نخست، کوتاه تر می شود! نمی شود؟
سعی می کنم بفهمم.
متشکرم امیرجان. ایمان دارم که نهایت تلاش خود را برای درک آن دانستگی که می کوشم تا انتقال دهم، می کنی.
درود …