8 فکر می‌کنند “آیا فاجعه ی استهبان شروع دوباره کابوس سال 1389 است؟”

1. محمود رضا پولادی 27 تیر 1392 در 07:46

   با درود بر شما
   ای کاش شرایط به گونه ای بود که می توانستم در آنجا حضور داشته باشم و کمکی هر چند اندک در خاموشی آتش داشه باشم .
   متاسفانه همانگونه که فرموده اید این چرخه تکراری سرنوشت محتوم همه ی جنگل ها و مراتع با ارزش سرزمین ماست
2. محمدی بیدهندی 27 تیر 1392 در 11:17

   امروز به حال این طبیعت اشک ریختم برای ایرانم اشک ریختم . دست هایم خالی است . ایرانم در آتش می سوزد و من و همه ی ما نظاره می کنیم نابودی اش را. بی آنکه بتوانیم قدمی برداریم. چرا ساکتیم ؟ چرا بی صدا شاهد از بین رفتن تمدن ایران هستیم؟ به خدایی که همه ی ما به آن اعتقاد داریم این درختان هم کم از آبرو و ناموس نیستند. کمکشان کنیم. از بین رفتن هرکدام از این درختان یعنی نزدیکی به نابودی . می سوزیم دیر یا زود وقتی ایران بسوزد. شما را قسم می دهم ای کسانی که کاری دستتان است مهارش کنید. مهارش کنید.
3. پونه 27 تیر 1392 در 13:43

   جناب درویش این خبر:

   http://www.hamshahrionline.ir/details/223659
   را خواندید؟

   به نظرتان کلمات “کارشناسان” و “خطرساز” منصفانه بکار برده شده است؟
   و کاشت 1000 درخت ( نهال هم نه! ، درخت! )دقیقاً، راست است؟