تصورش را بكنيد كه ال گور، در انتخابات مشكوك سال 2000 آمريكا مي‌توانست پيروز ميدان باشد و جايش با جرج بوش پسر عوض مي‌شد! چه اتفاقي مي‌افتاد؟! آيا اينك رخداد تروريستي 11 سپتامبر، همچنان در تقويم‌ها ثبت شده بود؟ آيا صدها هزارنفري كه قرباني جنگ و حملات تلافي‌جويانه‌ي بعدي بودند، باز هم قرباني مي‌شدند؟ و آيا چهره‌ي خاورميانه و ضريب امنيتي آن، هماني بود كه اينك هست؟!
      پاسخ روشن است؛ نمي‌دانم!
      با اين وجود، از آنجا كه به حكمت پروردگار بزرگ باور دارم؛ احساسم اين است كه شايد، شكست «ال گور» براي نسل فردا و آينده‌ي زمين، بهتر و پرثمرتر از پيروزي سياسي‌اش بر رقيب ديرينه‌ي جمهوري‌خواه باشد!
      كافي است مسير زندگي او را در اين هفت سال تعقيب كنيم تا بيشتر به درستي اين ادعا پي ببريم. ال‌گور كوشيد تا با استفاده از ثروت، قدرت و فراغ بالي كه بدست آورده است، به مطالعات و پژوهش‌هاي زيست‌محيطي خود، ژرفاي بيشتري ببخشد، او تقريباً به سراسر كره‌ي زمين مسافرت كرد و ضمن بازديد از اغلب ميراث‌هاي طبيعي و ارزشمند جهان، از نزديك با روند پس‌رفت پايداري در آنها (از آمازون گرفته تا جنوبگان و از كليمانجارو گرفته تا چين) آشنا شد. او به چشم خود ديد كه چگونه روند آب شدن يخ‌هاي قطبي به طرز نگران‌كننده‌اي افزايش يافته و حتا احتمال تغيير نقشه‌ي جهان با آب شدن يخ‌ها در جزيره‌ي گروئلند وجود دارد. گور، آنگاه تصميم گرفت تا دانستگي كسب كرده و هشداردهنده‌ي خويش را به صورت سخنراني در بيش از هزار شهر آمريكا و جهان ارايه كند، با صاحبان قدرت و دانشمندان و دانشجويان از سراسر جهان ملاقات كرده و باور گروهي از دانشمندان جهان را تكرار كند كه : «ما فقط 10 سال براي مهار بحراني كه حيات را با تمامي جلوه‌هايش به مبارزه طلبيده، فرصت داريم.» او در نهايت، به همت كارگرداني 43 ساله به نام Davis Guggenheim و يارانش، در ساخت فيلمي مستند و بسيار تأثيرگذار با نام : AN INCONVENIENT TRUTH مشاركت كرد؛ فيلمي كه بر بنياد كتابي آفريده مي‌شد كه نويسنده‌اش «ال گور» بود؛ فردي كه همزمان با معصومه ابتكار برنده جايزه نجات زمين هم شده بود و اينك اراده كرده بود تا همه‌ي مردم جهان را از اين «حقيقت ناخوشايند» آگاه سازد و به غفلت‌زدگان عصر خويش يادآوري كند كه اين هشدار تا چه اندازه مي‌تواند واقعي و عيني باشد: اينكه همه‌ي ما بر روي يك بمب ساعتي 10 ساله نشسته‌ايم كه امروز قريب يكسال از شمارس معكوس شروع انفجار آن مي‌گذرد. فيلمي كه توانست بيشترين توجه ممكن جهاني را به خود جلب كرده، علاوه بر كسب جايزه‌ي معتبر آكادمي اسكار و جايزه‌ي ويژه استنلي كرايم (سال 2007)، از اكراني كم‌سابقه و پخشي گسترده در اقصي‌نقاط جهان برخوردار شود. به نحوي كه موضوع گرمايش جهاني را دوباره به صدر خبرهاي جهان بازگردانده و برگزاري همايشي در عالي‌ترين سطوح ممكن را در پاريس تسريع بخشد.

     براي همين است كه با خود مي‌انديشم: اگر ال گور، به كاخ سفيد راه مي‌يافت، آيا از چنين فراغتي مي‌توانست برخوردار شود كه به چنين شعور و درك و تجربه‌اي رسيده و به پايداري كره‌ي زمين كمك كند؟
    «يك حقيقت ناخوشايند» تلنگري جدي است كه با بياني جذاب و تأثيرگذار مي‌تواند تقريباً با اغلب گروه‌هاي اجتماعي مخاطب خويش ارتباط برقرار كرده و آنان را به شدّت متأثر سازد. از شهريار عيوض‌زاده و همسر عزيزش كه زحمت ترجمه‌ي ديالوگ‌ها و نريشن اين فيلم را برعهده داشته و زيرنويس فارسي آن را براي نخستين‌بار و بي هيچ‌چشمداشتي تهيه كرده‌اند، بي‌نهايت سپاسگزارم. همچنين از يك خواهر و برادر دوست‌داشتني، عميقاً قدرداني مي‌كنم كه امكان تماشاي اين اثر را براي نگارنده فراهم كردند. نهايت تلاشم را خواهم كرد تا بر طيف بينندگان اين اثر در حوزه‌ي كاري‌ام بيافزايم و بدين‌ترتيب، دست‌كم بخشي از دين خود را به اين مهرباني‌ها ادا كنم.

    مؤخره:
    در آينده بيشتر در اين باره خواهم نوشت … اينك امّا نمي‌توانم حيرت خود را از عدم نمايش اين فيلم در سيماي جمهوري اسلامي ايران پنهان دارم؛ آن هم در شرايطي كه اين سازمان نشان داده آنجا كه لازم مي‌داند، حتا همزمان با اكران جهاني فيلم كارگرداناني چون مايكل مور، مي‌تواند ترتيب خريد، ترجمه، دوبله و پخش آن را به سرعت سامان بخشد.
    چنين است كه از جناب مهندس ضرغامي تقاضا مي‌كنم، همان طور كه تاكنون نشان داده از ظرفيت‌هاي بزرگ‌تري نسبت به اسلاف خويش برخوردار بوده و صبوري بيشتري براي شنيدن صداهاي متفاوت دارد، دستور خريد و پخش اين فيلم ماندگار را بدهند. همچنين از بروبچه‌هاي روزنامه‌نگار و بخصوص سينمايي‌نويس‌ها تمنّا دارم تا بيشتر و بيشتر به اين اثرماندگار و شرح جزئيات فني آن بپردازند و فقط به ترجمه‌ي خبرهاي اينترنتي در مورد آن اكتفا نكنند.