157 روز پیش – یعنی در ششمین روز از شهریور 1392 – زمانی که برای نخستین بار، در همین خبرآن‌لاین از ایده‌ی حضور نماد یوز ایرانی بر روی پیراهن اعضای تیم ملّی فوتبال ایران در جام جهانی 2014 برزیل سخن گفتم و از آرزویی که آرش نورآقایی عزیز طی گفتگویی در تیرماه 1392 با نگارنده در این خصوص مطرح کرده بود، بسیاری با لبخند و تمسخر و … واکنش نشان داده و حتی با استناد به برخی قوانین فیفا اعلام کردند که چنین اتفاقی هرگز نخواهد افتاد. اما ما بار دیگر ثابت کردیم که می‌توان غیرممکن را ممکن کرد! نمی‌توان؟
.jpg "نماد یوز بر روی پیرهن تیم ملی")
ممنون از آرش نورآقایی و تیم سختکوش و یکدلش که جانانه برای تحقق این آرزو بسیار کوشیدند …
ممنون از معصومه ابتکار که با ملاقاتش با سپ بلاتر، گام بلندی در راه تحقق این آرزو برداشت …
ممنون از بروبچه‌های انجمن یوزپلنگ ایرانی و میراث پارسیان و دیگر تشکل‌هایی که بیش از توان‌شان تلاش کردند و هرگز ناامید نشدند …
ممنون از بروبچه‌های پروژه بین‌المللی یوزپلنگ آسیایی و کمیته طبیعت‌گردی سازمان میراث فرهنگی …
ممنون از استاد علیرضا (پیمان) آسانلو و دیگر هنرمندانی که در طراحی نماد یوز سخاوتمندانه هنرنمایی کردند …
ممنون از آن گروه از خبرنگاران رسانه‌ها که پوشش خبری سزاوارانه‌ای را در طول این 157 روز رقم زدند …
و ممنون از کودکان دانش‌آموزی که مرا و ما را شرمنده کردند …
به امید موفقیت‌های بیشتر و کامیابی‌های افزون‌تر برای طبیعت ایران و فوتبالیست‌های عزیز هموطنم در آوردگاه برزیل.
آمین.
در همین باره از زبان آرش نورآقایی بیشتر بخوانید.
حالا مگه چی شده؟درد مردم که درج نقش یوزپلنگ روی پیراهن فوتبال نیست؟ این عمل چه سودی برای این ملک و ملت در پی دارد؟
بجای رفتن دنبال کارهای فانتزی و برج عاج نشینی به فکر انجام کارهای مفید باشید و بودجه و امکانات را بیهوده اتلاف نکنید.
اون جام جهانی برای مردم برزیل نیز جز مصیبت و اتلاف منابع ارمغان دیگری ندارد.
بدانید که فوتبال وسیله ای برای تحمیق مردم است. کاش میلیاردها تومانی که هزینه فوتبال میشود صرف کشتی این مملکت گردد.