ساعت 20:30 امروز، بسیاری از ایرانیان، مطابق رسمی که فقط هفت سال بیشتر از تولدش در دنیا نمی‌گذرد، می‌کوشند تا با خاموش کردن وسایل برقی و روشنایی‌های غیرضروری‌شان، نشان دهند که نه فقط عضوی مسئولیت‌پذیر از جامعه‌ی جهانی هستند؛ بلکه نسبت به روندی که سبب شده تا ایران به یکی از اصلی‌ترین قربانیان جریان شتابناک جهان‌گرمایی بدل شود؛ اعتراض کنند.
نگارنده هرگز فراموش نمی‌کند که وقتی نخستین یادداشتش را در این خصوص، دهم فروردین 1387 منتشر کرد، فکر نمی‌کرد هموطنانش اینگونه پیش‌برنده و گسترده از این پویش جهانی استقبال کنند؛ به نحوی که اینک، نه فقط در اغلب کلان‌شهرهای ایران که در بسیاری از سکونتگاه‌های کوچک هم، ایرانیان از ماکو گرفته تا کاشان و از کاشان تا پارسیان و کنگان به این رسم سبز می‌پیوندند.
در این میان، گروهی چالش‌برانگیزانه می‌پرسند: در کشوری که بسیاری از رفتارهای مردم و دولتمردانش با آموزه‌های محیط زیستی فاصله‌ای ژرف دارد؛ در سرزمینی که بحران‌های مرگ‌آوری چون ازدحام زباله‌های سرگردان، ورود شیرابه‌های خطرناک به آب‌های آزاد و سفره‌های زیرزمینی، نرخ فزاینده‌ی فرسایش خاک، شکار بی‌رویه‌ی اندک زیستمندان باقیمانده در وطن، آلودگی هوا، ریزگردها، خشکی تالاب‌ها، نابودی زاگرس و … نفس‌مان را بند آورده، چگونه می‌خواهیم به چنین حرکتهای نمایش‌گونه و بی‌اثری دلخوش کنیم؟! آیا با خاموش کردن چند لامپ یا تاریکی نسبی برج میلاد و گنبد سلطانیه و … ایران از خطر تغییر اقلیم درامان خواهد ماند؟ اصلاً مگر آنهایی که رسانه‌های قوی‌تر، پول بیشتر و مردم آگاه‌تری دارند، توانسته‌اند روند جهان‌گرمایی را مختل کنند که ما بتوانیم؟
پاسخ به همه‌ی این پرسش‌های پرسوز و گداز، فقط یک جمله است! اینکه قرار نیست ما سرنوشت جهان را تغییر دهیم؛ قرار نیست ما ردپایی ژرف بر گیتی برجای نهیم و قرار نیست ما اهالی زمین را متأثر سازیم! بلکه فقط می‌خواهیم نشان دهیم، در ایران شمار آنهایی که فقط یک لامپ را برای یک ساعت کمتر روشن می‌کنند، در حال افزایش است؛ هم آنهایی که بی شک بیشتر می‌کوشند تا هوای زمین و ساحل و آسمان و حیات وحش و گیاهان این سرزمین را داشته باشند.
خلاصه اینکه جنبش ساعت زمین را در ساعت 20:30 امشب – هشتم فروردین 1394 – پرشورتر از سال‌های ماضی برگزار خواهیم کرد؛ زیرا:
ما می‌خواهیم پیش از آنکه
پرها فرو ریزد
پرواز کنیم
و پیش از آنکه به پایان رسیم، آغاز …
کوچکترین گام را برای تنها سیاره قابل سکونت مان زمین برمیداریم.همچون دیگر اگاهی هایی که در این مرزوبوم رو به افزایش است.ایندگان و کودکان مان هشیارتر و متعهد تر برخورد خواهند کرد. همیشه حرکتهای بزرگ از گامهای کوچک اغار میشود.
2رود
سلام جناب درویش
خسته نباشید….
حتمان هم خودم هم به دوستان توصیه میکنم که به این جنبش
بپیوندند…
درود بر شهلا و آرتمیس عزیز و سپاس از حمایت و همراهی تان.
درود، تا زمانی که محیط زیست کشور در سیستم اداره کشور به عنوان سازمان باقی بماند همیشه مشکلات گذشته وحال در آینده نیز گریبانگیر این سرزمین است و باید خواستار ارتقای این سازمان در سیستم اداره کشور شد
وزارت نیرو، وزارت جهاد کشاورزی، وزارت نفت، ودیگر وزارتخانه ها که در حال استفاده از محیط زیست و منابع زیستی کشور میباشند چگونه وزارت هستند و حیات زیست ما که منبع این وزارتخانه ها میباشد چگونه در حد سازمان باقی مانده؟؟؟؟؟؟؟
و امروز که محیط زیست کشور به جایی رسیده است که بالاترین مقام این سرزمین هم احساس خطر کرده و دولت تدبیر و امید حمایت واحیای محیط زیست این سرزمین را مورد حمایت قرار داده است،با یک نگاه منطقی باید به ضرورت وجود وزارت محیط زیست در این سرزمین برای تامین امنیت زیست محیطی کشور نگاه ویژه ای بیندازیم و امنیت خاطر برای فعالیت و زیستن نسلهای آینده را به وجود بیاوریم، امنیتی که در ذهن نسل آینده به خطر افتاده وامید ونشاط ضروری برای زیستن در فرزندانمان به خطر افتاده است
**وزارت محیط زیست ومنابع طبیعی**
نوبهاراست برآن کوش که خوشدل باشی
که بسی گل بدمد باز و تودرگل باشی
قبل از به گل نشستن!!! گل کنیم*** بهتر نیست؟
کلاً گُل کردن همیشه خوب است؛ چه قبل و چه بعد از به گِل نشستن! درود …
با درود برشما
برای آگاهی آن گروه از آدم هائی که عادت دارند به هر چیزی از دیدمنفی نگاه کنند تا مبادا ازلشگر بی تفاوت ها کم شود!
اعلام می کنم یکی از دورافتاده ترین شهر کوچک وکوهستانی
فریدونشهر سال هاست به جنبش جهانی «ساعت زمین »پیوسته است ،برای اطلاع بیشتر از سایت انجمن دوستداران طبیعت فریدونشهر بازدید فرمایند.
این یک وظیفه ملی است که در هر اقدامی که به بهبود حال محیط زیست کشور وجهان مفید باشد شرکت کنیم .
زنده باد مردمان سبزاندیش فریدون شهر …
قرار نیست اهالی زمین را متاثر سازیم….عالی بود ..مفتخرم که به شما پیوستم. به امید روزهای بهتر و دیدی روشنتر و بازتر و البته مثبت اندیش تر
زنده باد و درود بر شما …
به امید کم شدن انسانهای بی تفاوت و ازدیاد انسانهای مثبت اندیش، درود بیکران